คล้อยหลังแขกที่มาเยี่ยมเยือนเซี่ยลี่อิงปลอบน้องสาวให้มานอนด้วยกันที่ห้องด้านข้าง แม้คราแรกเจ้าตัวเล็กเหมือนจะอิดออดแต่สุดท้ายก็ยอมโดยดี เพราะภาพมารดากระอักเลือดยังตามหลอกหลอนทำให้เซี่ยลี่หลินหวาดกลัวจะสูญเสียมารดาและละเมอร้องไห้จนตาบวม
“ฮือ ท่านแม่ ท่านแม่” เสียงครวญผะผ่าวดังมาเกือบทั้งคืนจนมันแหบแห้งไปหมด
“หลินเอ๋อร์ อย่าร้อง” เด็กหญิงกอดร่างเล็กแนบแน่นพลางเอ่ยปลอบน้องสาวด้วยหัวใจที่เจ็บหน่วงไปหมด
มารดาบอกให้นางดูแลน้องให้ดีแค่นี้นางยังทำมิได้แล้วนางจะกล้าไปพบหน้ามารดาบนสวรรค์ได้อย่างไร ทั้งที่นางระวังถึงเพียงนี้สตรีร้อยเล่ห์ยังหาช่องว่างลงมือได้ มิหนำซ้ำยังบังอาจสร้างบาดแผลทางจิตใจให้กับน้องน้อยของนางอีก!
“สารเลว!” เสียงใสกดต่ำรอดไรฟันอย่างอดกลั้น นางควรหาทางสังหารนังงูพิษนี่ไปให้พ้นๆเสียจะดีกว่ารึไม่ แต่นางจะทำได้เช่นไรในเมื่อนางมิได้มีอำนาจขนาดนั้น
‘ข้าช่างไร้สามารถยิ่ง!’ ใบหน้างด
