รชนิชลเดินลับหายออกไปจากห้องนอนใหญ่นานสองนาน แต่พยัคฆ์ยังคงนอนยิ้มบนความสุขที่เกิดขึ้นมันคุ้มค่ากับการได้แผลที่เจ็บเพียงมดกัดแต่กลับกำลังจะได้เมียเต็มตัว แต่รอยยิ้มหุบลงทันทีเมื่อใครบางคนเข้ามา
"นายยิ้มอะไร"
"ไอ้คิมเข้ามาทำไม กูไม่ได้เรียก"
"ป้าขอนอนใกล้ห้องน้ำนะคะ ดึกๆ คนแก่ชอบเข้าห้องน้ำ"เสียงที่ได้ยินตามมาอีกคือป้าอุ่น เดินถือหมอนใบใหญ่นำหน้ารชนิชลและแป้งหอมเข้ามาในห้อง
"แป้งหอมนอนข้างเตียงกับพี่นะ เดี๋ยวให้คิมนอนกับคุณพยัคฆ์จะได้เรียกใช้กันได้"
“มันจะดีเหรอคะพี่ชล นายพยัคฆ์จะให้นอนเหรอคะ”
“ได้สิจ๊ะ”
"ได้ยินชัดแล้วนะ พี่ชาย"คิมหันมาบอกพยัคฆ์ เขาย่อตัวนั่งลงบนเตียงใหญ่ คงไม่แปลกที่เขาจะนอนร่วมเตียงกับนายได้เพราะเขาไม่ได้เป็นแค่ลูกน้อง คิมยังหันมาสบตาพยัคฆ์ที่ดูเศร้าลงอย่างกะทันหัน เขาเองก็อยากจะช่วยพยัคฆ์ พยายามขัดขว้างรชนิชลแล้วแต่เธอไม่ยอมบังคับให้ทุกคนขึ้นมาด้วยรอยยิ้มที่พร้อมจ
