“ไปลากมันออกมา อย่าให้มันได้เป็นเพื่อนกับเมียกูอีก”
“นายใจเย็นครับ รชนิชลเธออาจมีเหตุผลที่พาเพื่อนมาถึงที่นี่”
“ไอ้คิม ถ้ากูไปดูแล้วไม่มีเหตุให้มันต้องมาหาเมียกูถึงที่นี่ มึงโดนดีด้วยอีกคนแน่”
พยัคฆ์เดินเข้ามาภายในบ้านเขามองตรงไปยังห้องรับแขกที่ล้อมด้วยกระจกใส แต่ในนั้นกลับไม่มีรชนิชลและเพื่อนของเธอเลย ร่างใหญ่ยิ่งลุกเป็นไฟใจเขาเตลิดไปไกลกว่าสถานการณ์ในตอนนี้ เขาไม่รู้จักคนรอบกายรชนิชลเลยนอกจากอีริคพี่ชายของเธอ แล้วเพื่อนที่มาจะไว้ใจได้แค่ไหน ร่างใหญ่เดินเข้าออกห้องนู้นห้องนี้ส่วนลูกน้องก็ไม่มีใครกล้าพูดอะไรได้แต่หันมองหน้าคิมที่พอจะเข้าหน้าผู้เป็นนายได้
“รชนิชล”
พยัคฆ์เปิดห้องที่เก็บของที่ย้ายมาจากบ้านของรชนิชล เขาเจอร่างบางกำลังยืนกอดคอกับผู้ชายที่นั่งก้มหน้าหันหลังให้กับเขา สองคนดูสนิทสนมกันเกินเหตุ ร่างบางที่ถูกเรียกชื่อสะดุ้งตัวหันกลับมามองเขา เขาไม่แม้แต่จะสนใจไอ้คนที่มันกล้ามาก
