ตอนที่ 7 จุดเริ่มต้นของความขัดแย้ง (2)
“อะไรนะคะ! หนูมีหัวใจนะคะคุณแม่ ไม่ใช่อยู่ดีๆ จะหมั้นกับใคร ก็ได้”
คีตัญชลีโวยวายเสียงดังลั่นบ้าน เมื่อมารดาแจ้งความประสงค์ บางอย่างแก่เธอ
“แค่หมั้นไว้เฉยๆ น่ะลูก ยังไม่ได้ตบได้แต่งเลยเสียหน่อย ยังไง ครอบครัวเรากับทางโน้นก็สนิทกันมานานนะ”
ผู้เป็นแม่พยายามโน้มน้าว คีตัญชลีมองหน้ามารดาอย่างไม่พอใจ
“ชอบพอกันก็ไม่ได้หมายความว่าลูกๆ ต้องมาแต่งงานกันนะคะ มัน หมดสมัยแล้ว”
“โธ่ แล้วแม่จะปฏิเสธเขายังไงดี ในเมื่อแม่เองก็สนิทกับทางโน้น”
ผู้เป็นแม่ครวญเมื่อเห็นว่าการโน้มน้าวครั้งนี้ท่าจะยากเสียแล้ว
“หนูบอกไว้เลยนะคะว่าหนูไม่ศรัทธาการแต่งงาน การแต่งงาน ไม่ได้หมายความว่าคนเราจะรักกันจนวันสุดท้ายของชีวิต คุณแม่ก็น่าจะรู้ดีกว่าใครทั้งหมด”
คำพูดนั้นทำให้ครรชิตที่นั่งฟังอยู่เงียบๆ ถึงกับสะอึก เมื่อรู้สึกว่าถูกจี้ใจดำเข้าอย่างจัง
“พี่เค้าก็หน้าที่การ
