เก็บซ่อน

ไอ้ตัวแสบ

" พ่อค้าไอติมต้องหล่อขนาดนี้เลยหรอว่ะ " เสียงเล็กพูดอุบอิบเมื่อนึกถึงใบหน้าหล่อของคนขายไอติมเมื่อครู่

" ว่าไงนะ " กวิ้นที่ได้ยินทุกคำแต่กลับย้ำอีกรอบก่อนจะวางช้อนลงในกล้วยไอติมมะพร้าว ใบหน้าบ่งบอกว่าเขากำลังหงุดหงิดชัดเจน

" เดี๋ยวนี้รู้จักมองหนุ่มแล้วหรอ ต้องรายงานพ่อเลี้ยงแล้วมั้ง " เมื่อสาวน้อยตรงหน้าไม่ตอบเขาจึงพูดออกมาทำให้สาวน้อยรีบยกมือปัดห้ามอย่างร้องขอ

ช่วงเย็น

" ไอ้ตัวแสบ ไปทำไรมา " รางบางเดินลงจาดรถอย่างร่าเริง แต่ต้องชะงักเมื่อเสียงเข้มคุ้นหูเอ่ยขึ้นก่อนที่เจ้าของเสียงจะเดินออกมาจากโรงเรือนเพาะกล้าแคนตาลูบที่อยู่ถัดไปจากโรงรถไม่ไกล

" ป๊าาาา หิวจังเลย มีอะไรกินม้ายยยยย " สาวน้อยเดินเข้าไปหาต้นเสียงก่อนจะพูดขึ้นอย่างอ้อนๆพร้อมกับลูบที่ท้อง จนคนเป็นพ่ออดยิ้มให้ความเจ้าเล่ห์ของลูกสาวไม่ได้

" อยากกินไรวันนี้ป๊าโชว์ฝีมือให้ " พ่อเลี้ยงอดิศรพูดพร้อมกับมือยีที่หัวมนของลูกสาว

" เย้ อยากกินสะตอผัดกุ้ง เอาแบเผ็ดๆเลยนะป๊า " เธอรีบพูดพร้อมยิ้มกว้างเพราะฝีมือพ่อของเธออร่อยที่สุด มือเล็กกอดแขนพ่อเดินเข้าบ้านช่างเป็นภาพที่อบอุ่นทั้งหมดอยู่ในสายตาของเพนกวิ้นที่เดินตามมาไม่ห่าง โลมาหันหลังมามองเขาด้านหลังพร้อมส่งยิ้มให้เพียงแค่นั้นก็ทำให้เขามีความสุขแล้ว

เปิดเทอม

" อยู่ด้วยกันไปก่อนนะ ได้ใช่มั้ยกวิ้น " พ่อเลี้ยงอดิศรพูดเมื่อมาส่งลูกสาวที่คอนโด ซึ่งเป็นห้องที่เขาซื้อไว้ให้กวิ้นเมื่อตอนเข้าเรียนมหาลัย

" ที่จริงเดี๋ญวผมออกไปเช่าห้องอยู่ข้างนอกก็ได้นะครับ ให้น้องอยู่ที่นี่ไปเลย " ชายหนุ่มพูดอย่างเกรงใจ

" ไม่ได้ อยู่ด้วยกันนี่แหละดูแลน้องแทนป๊าด้วย " พ่อเลี้ยงย้อนกลับเสียงจริงจัง

" อยู่ได้ป๊า มีตั้งสองห้องนอนจะแยกกันไปทำไมเปลืองตังพี่กวิ้น " โลมาเห็ฯกวิ้นลำบากใจจึงพูดขึ้น

" ขาดเหลืออะไรบอกป๊านะ " พ่อเลี้ยงลูบหัวลูกสาวพร้อมพูดบอกก่อนจะให้ลูกน้องขนของใช้ขึ้นมาและพูดคุยตามประสาพ่อลูกก่อนที่จะกลับไปในช่วงหัวค่ำ

" จะไปไหน " ชายหนุ่มเอ่ยทักทันทีเมื่อเห็นโลมาแต่งตัวเดินออกมาพอดีกับเขาที่กำลังจะออกไปซื้อข้าว

" ไปหาเอื้อง "

" เอื้อง? " เขาถามย้ำเพราะจำไม่ได้ว่าคือใคร

" เพื่อนโลมาไงที่เคยให้ไปส่งวันนั้น " กวิ้นนึกตามก่อนพยักหน้ารับรู้

" ให้พาไปมั้ย " เขาถามเพราะวันนี้เขาว่างพอดี

" ไม่มีเรียน? " เขาส่ายหน้าตอบ โลมายิ้มร่าเพราะเธอขี้เกียดขับรถเป็นที่สุด

รถเก๋งสุดหรูที่พ่อเลี้ยงซื้อให้เป็นของขวัญวันปัจฉิมถูกนำมาใช้ในชีวิตประจำวันขณะที่อยู่ที่นี่ เพราะกว่าจะขับกลับบ้านได้ก็ไกลกว่าร้อยโลเลย ราวกับคนละจังหวัด

" อาทิตย์นี้กลับบ้านมั้ยพี่กวิ้น " สาวน้อยถามขึ้นขณะที่รถขับออกมาได้สักพัก

" ต้องกลับไปช่วยงานในไร่ " เขาตอบเสียงเรียบ

" ถามทำไม " ชายหนุ่มถามกลับเมื่อเห็นเธอเงียบไป

" เปล่า อยากไปเที่ยวกับเพื่อน " เธอตอบกลับมาเสียงหงอย

" เพื่อนเยอะ? "

" ก็มีบ้าง " เธอตอบกลับ

" ไม่ได้มีเรื่องใช่มั้ย " เขาถามพรางลอบมองเธอ

" ไม่มี๊ ใครจะไปมีเรื่องอะไรทุกวันพี่กวิ้น มองโลมาให้เหมือนผู้หญิงคนอื่นสักวันเหอะ " หญิงสาวร่ายยาวอย่างหงุดหงิด

กวิ้นเลือกที่จะเงียบและขับรถไปยังจุดหมายตามที่บอกไว้แต่แรกโดยไร้เสียงพูดคุยใดๆ แต่ชายหนุ่มเองก็ลอบมองเธอเป็นพักๆ รถถึงจุดหมายคือบ้านหลังเล็กชานเมืองหลังหนึ่งตกแต่งสไตล์ญี่ปุ่นสีขาว หน้าบ้านมีดอกไม้หลากสีสันปลูกประดับอยู่ บรรยากาศอบอุ่นน่าอยู่ หญิงสาวมองด้วยสายตาหลงไหล

" สวยเนาะพี่กวิ้น " เสียงหวานพูดขึ้นก่อนที่ชายหนุ่มจะหันมองเธอ

" อืมมม สวย " เขาตอบเสียงแผ่วเบาแต่สายตาไม่ได้มองที่บรรยาาศรอบบ้านอย่างที่ควรจะเป็นแต่กลับมองหญิงสาวที่ยืนอยู่ด้านข้างด้วยรอยยิ้มหวาน

" โลมา " หญิงสาวผมยาวสีดำเดินออกมาจากในตัวบ้านกึ่งวิ่งออกมาสวมกอดกับโลมาด้วยความคิดถึง

" เงียบไปเลย แล้วนี้โอเคขึ้นยัง " โลมาลูบแผ่นหลังเบาๆพร้อมถามไถ่

" ตอนนี้ดีมากๆเลย ขอโทษนะที่ไม่ได้ติดต่อมา " สองคนผละกอดออก เอื้องตอบกลับโลมาอย่างรู้สึกผิด

" แล้วนี่เรียนต่อที่ไหน "

" ปีนี้ไม่ทัน ขอทำงานก่อนละกัน เดี๋ยวปีหน้าค่อยว่ากัน " เมื่อเดินเข้ามาในสวนข้างบ้านที่มีต้นไม้ใหญ่ให้ร่มเงาอยู่สองสาวก็นั่งคุยกันอย่างถูกคอ กวิ้นเลือกที่จะนั่งรอในรถเงียบๆ สายตามองหนึ่งในนั้นอย่างไม่ละสายตา พร้อมความคิดบางอย่างที่ผุดขึ้นมาแต่กลับต้องเก็บซ่อนให้ลึก

~~หลายวันต่อมา~~

เอื้องได้เข้ามาทำงานที่ร้ากาแฟใกล้มหาลัย และเข้าพักกับโลมาโดยเอื้องจะจ่ายค่าห้องเป็นรายเดือน ทั้งที่โลมาเองก็ให้เธอพักฟรีแต่เจ้าตัวก็เกรงใจ ว่าหากไม่เอาค่าเช่าเธอจะไปเช่าห้องอยู่เอง โลมาจึงต้องยอมให้จ่ายเป็นว่าตอนนี้ในห้องพักกันถึงสามคน แต่ดีที่เป็นห้องชุดขนาดใหญ่สองห้องนอนห้องน้ำในตัว หนึ่งห้องครัว ห้องนั่งเล่น

" โลมา กินอะไรมารึยัง " เอื้องที่กำลังทำความสะอาดห้องถามขึ้นเมื่อเห็นโลมาเปิดประตูเข้าห้องมา

" ยังเลย ทำไมวันนี้เลิกเร็ว " โลมาหันกลับไปถามเพื่อนอย่างแปลกใจปกติเธอต้องกลับประมาณสองทุ่ม

" เข้ากะเช้าอะ เลยเลิกเร็ว " เธอพยักหน้าเข้าใจก่อนจะเดินเอากระเป๋าสะพายข้างคู่ใจเข้าไปเก็บในห้อง

" กินหมูกะทะกัน " โลมาเดินออกมจากห้องโดยที่ยังใส่ชุดนักศึกษากระโปรงพีทเสมอเข่ากับเสื้อขนาดพอดีตัว ก่อนที่จะหยิบมือถือก่อนจะเดินออกไปทว่า เอื้องกลับยืนอยู่ที่เดิมด้วยใบหน้ากังวล

" เอื้อง เอื้อง เอื้องง "

" ห่ะ ห้ะ เออ ปะ " ใบหน้าหวานของหญิงสาวดูไม่ดีจนโลมาเริ่มสงสัยแต่ก็ให้สิทธิ์ความเป็นส่วนตัวจึงไม่ถามออกไป

พอมาถึงร้านหมูกระทะร้านโปรดของโลมาที่มาเรียนได้สี่เดือนเธอแทบจะมากินที่นี่ทุกอาทิตย์เลย บรรยากาศร้านด้านข้างๆจะเป็นซุ้มหญ้าคาที่เหมาะสำหรับใครที่ชอบเป็นส่วนตัวหน่อย แต่โลมาชอบโซนกลางที่มีจอขนาดใหญ่เปิดรายการถ่ายทอดสดต่างๆมากกว่า

" โลมา ทำไมช่วงนี้ไม่เห็นพี่กวิ้นเลยล่ะ " เมื่อเพื่อนสาวเอ่ยถามโลมาก็นึกขึ้นมาได้ว่าช่วงนี้ชายหนุ่มหายไปจริงๆถึงอยู่ห้องเดียวกันแต่ไม่ค่อยได้เจอเขาเท่าไหร่นัก ออกจากบ้านแต่เช้าแถมกลับมาเอาซะเที่ยงคืนตีหนึ่ง บางคืนได้ยินแค่เสียงปิดประตูเบาๆ

" สงสัยงานเยอะมั้ง " เธอคีบหมูเข้าปากคำโตก่อนจะพูดออกมาตามที่คิดแต่ในใจนึงก็แอบนอยอย่างบอกไม่ถูก จนการกินหมูกระทะที่แสนอร่อยในวันนี้กลายเป็นว่าอิ่มเร็วกว่าปกติ

" กินน้อยจัง " เอื้องถาม

" อิ่มๆอ่ะ เอื้องกินเลย " เธอตอบพร้อมกับดันจานหมูหมักที่เหลือไปตรงหน้าเพื่อนสาว ก่อนที่เธอจะคีบขึ้นวางที่เตาย่างจนเกิดควันส่งกลิ่นหอม

" อยู่ไหน " สายน้อยกดมือถือยุกยิกส่งข้อความหาใครบางคนซึ่งไม่นานเขาก็ตอบกลับมา

" พึ่งทำงานเสร็จ กำลังจะกลับห้อง กินข้าวยัง " คำถามส่งมารัวๆ จนใจสาวน้อยมีรอยยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย

" กินหมูทะ " เธอตอบกลับไปพร้อมกับส่งรูปให้

" มากินมั้ย "

" เดี๋ยวไป สั่งเผื่อหน่อย พี่ยังไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่เที่ยง " เขาว่ามาแบบนั้นสาวน้อยก็วางโทรศัพท์ไว้ก่อนจะเดินไปสั่งมาเพิ่มอีกชุดนึง

" ไปไหน " เอื้องที่กำลังกินอย่างอร่อยถามขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนกำลังจะลุกขึ้น

" พี่กวิ้นจะมาให้สั่งเผื่อ " เธอตอบเพียงแค่นั้น ด้านเอื้องเมื่อได้ยินเช่นนั้นก็เกิดรอยยิ้มบนใบหน้เพราะคนที่เธออยากเจอตลอดหลายวันกำลังจะมาให้เจอสักที เธอแอบชอบพี่ชาย(ไม่แท้)ของเพื่อนมาตั้งแต่ม.ต้นแล้ว เธอเคยสารภาพกับเขาในงานเลี้ยงวันปัจฉิมที่โรงเรียนแต่เขาดันตอบกลับมาว่าเขาเห็นเธอเป็นแค่น้องสาวและเธอเด็กเกินไป แต่ตอนนี้เธอคิดว่าโตพอที่จะลองคบใครสักคนได้แล้ว

" นั่นไง พี่กวิ้นมาแล้ว " เอื้องพูดพร้อมกับยกไม้ยกมือเป็นสัญญาณก่อนที่เขาจะเดินมาหา ชายหนุ่มเจ้าของใบหน้าหล่อคม ผิวขาวในชุดลำลองสบายๆเพียงเสื้อยืดสีกรมเข้มกับกางเกงยีนส์คู่ใจสีเข้มก็ทำให้เขานั้นโดดเด่นเกินใครเดินมาด้วยท่าทางสุขุม จนสาวๆที่นั่งในร้านต่างมองให้ความสนใจ

" แค่มากินหมูกระทะ ต้องแต่งตัวหล่อขนาดนี้เลยหรอคะ " เอื้องถามทันทีเมื่อเขาเดินมาถึงโต๊ะกลางร้าน