พัณณิตากลับเข้ามาในบ้านอีกครั้งในเวลาที่ตะวันมุดหายไปกับผืนดินเรียบร้อยแล้ว และด้วยความที่สายลมเย็นๆ พัดผ่านมาต้องกายจึงทำให้เธอต้องยกมือขึ้นกอดอกพลางก้าวฉับๆ ตรงปรี่ไปหาพี่ชาย แต่แล้วดวงตากลมๆ ก็ต้องถลนออกนอกเบ้า เพราะพี่ชายของเธอกลายเป็นนักโทษของใครบางคน และตอนนี้อีตาหน้าหล่อก็ยกยิ้มร้ายกาจให้เธอเป็นรางวัลตอบแทน
“ปล่อยพี่เก้าเดี๋ยวนี้นะ” ก้าวฉับๆ ไปแว้ดใส่หน้า “บอกให้ปล่อยไงเล่า นี่นายผมทองสองคน ปล่อยพี่เก้าของฉันเดี๋ยวนี้”
สองหนุ่มไซซ์บิ๊กหันมามองหน้ากันเลิ่กลั่ก แล้วเบนหางตาไปมองหน้าเจ้านายหนุ่ม เห็นอีกฝ่ายตีสีหน้าเรียบเฉย จึงหันมาส่ายหน้ารัวเร็วเป็นคำตอบให้กับคุณลูกแก้วคนงาม
“ได้...ไม่ปล่อยใช่ไหม”
คนตัวเล็กกัดฟันกรอด แล้วก้าวเข้าไปใกล้ร่างของพี่ชาย ก่อนจะยกมือน้อยๆ ผลักสองหนุ่มผมทองผู้ทำหน้าที่เป็นยักษ์ปักหลัก ซึ่งสองคนนั้นก็ยอมถอยห่างแต่โดยดี อาจเป็นเพราะอีตาหน้าฝรั่งพยักหน้าให้
