CHAPTER 20
“เมนส์ใจมาค่ะแล้วใจไม่มีผ้าอนามัยพี่กวาง”
“โอเคครับ รอแป๊บนะ”
“ค่ะ”
ไม่นานผมก็จัดการให้น้อยใจเรียบร้อยโดยผ่านทางป้าแม่บ้านของบ้านพักจนมาถึงตอนนี้ก็รอน้อยใจออกมาจากห้องน้ำซึ่งเข้าไปนานมากเกือบ 15 นาทีได้แล้วยังไม่มีทีท่าออกจากห้องน้ำเลย
ก๊อกๆ
“ใจเป็นอะไรหรือเปล่า”
“แป๊บนะคะพี่กวาง” เสียงเล็กตะโกนออกมาเพราะผมอดทนรอไม่ไหวจึงเดินไปเคาะประตูเพื่อถามไถ่เหตุนานเกินนั้นแหละกลัวจะเป็นอะไรไป “แป๊บเดียวจริงๆ ค่ะ”
“เป็นอะไรหรือเปล่าใจ”
“เปล่าค่ะ”
เปล่า = เป็น
ไม่เป็นอะไร = เป็น
แบบนี้ทำไมผมจะไม่รู้
แกร็ก...
แต่พอจะเคาะอีกรอบประตูห้องน้ำก็ถูกเปิดออกมาพอดีพร้อมกับใบหน้ายิ้มแฉ่งของน้อยใจที่กำลังส่งยิ้มมาให้กับผมแบบนั้น น้อยใจเดินออกมานั่งโซฟาเมื่อผมหลีกให้อีกฝ่ายทุกอย่างปกติไม่มีอะไรน่าห่วงก็โอเคแล้ว
“เรื่องเล่นน้ำ... รอหายก่อนก็ได้เดี๋ยวพี่พาเที่ยวก่อน”
“จริงเหรอค่ะ”
“จริงค
