CHAPTER 19
กวาง เปรมินทร์ นาคนิล : TALK
โห...สวยจังค่ะ
กระบี่สวยจังพี่กวาง
ทะเลมองแค่นี้ก็สวยแล้ว
อดใจเล่นน้ำทะเลไม่ไหวแล้วจริงๆ
ประโยคพวกนี้เอ่ยจากปากของน้อยใจไม่หยุดตั้งแต่ที่สนามบินจวบจนมาถึงบ้านพักริมทะเลที่ผมและเธอพึ่งเข้ามาใช้บริการซึ่งเป็นกิจการของทางครอบครัวเพื่อนผมเอง บ้านหนึ่งหลังที่เพียงแค่เปิดประตูก็เชื่อมเดินลงทะเลได้อย่างสบายทว่าผมยังคงห้ามน้อยใจเพราะว่าแดดยังแรงรอให้เย็นลงกว่านี้จะดีกว่า
ผมยกมุมปากให้เกิดรอยยิ้มขึ้นในตอนที่ตัวเองกำลังมีความสุขมากเกินปกติด้วยซ้ำเมื่อได้รับข่าวหนึ่งจากลูกน้องที่ประจำอยู่เชียงรายก่อนจะลดโทรศัพท์ในมือลงวางไว้ข้างตัวมองไปยังเบื้องหน้าเห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งใส่เสื้อยืดตัวโคร่งสีดำสนิทกับกางเกงขาสั้นสีขาว ตัวเล็กกำลังนั่งขอบสระแถมใช้เท้าจุ่มลงไปในสระน้ำออกแรงตีจนน้ำกระเด็นกระจายเป็นวงกว้างออกรอบตัว
เธอยิ้มแฉ่งและมีความส
