“อื้อ~”
สัมผัสเย็น ๆ ลูบไล้ไปทั่วผิวกายทำคนที่กำลังหลับอยู่ขมวดคิ้วยุ่งเพราะมีคนมารบกวนเวลาพักผ่อน และเมื่อลืมตาขึ้นมาเหมือนฝันก็ต้องรีบหลับลง เพราะคนที่กำลังเช็ดตัวให้เธออยู่หน้าเหมือนคนที่เธอไม่อยากเจอที่สุด
“จะนอนไปถึงไหน”
ไม่ใช่แค่ใบหน้าแต่น้ำเสียงที่ได้ยินก็เหมือนคนใจร้ายคนนั้น !
“!!!”
เมื่อคิดได้ว่าคนที่อยู่ในห้องกับเธอคืออคินณ์ ร่างเล็กก็ดีดผึงพร้อมกับถดตัวถอยจนแผ่นหลังชิดหัวเตียง
อคินณ์มองท่าทางหวาดระแวงของหญิงสาวก็ได้แต่ถอนหายใจเพราะทุกอย่างมันเกิดขึ้นเพราะตัวเขาเอง
“ตื่นแล้วก็กินข้าวกินยา”
ราวกับเดจาวู...เหมือนฝันมองอาหารและคนตรงหน้าอย่างไม่ไว้ใจนัก ดวงหน้าหวานผินมองไปทางหน้าต่างและท้องฟ้าภายนอกมีเพียงความมืดบ่งบอกให้รู้ว่าเธอหลับไปนานแค่ไหน แต่ที่ไม่เข้าใจคืออคินณ์เข้ามาในห้องเธอทำไม
มือเรียวเอื้อมไปรับสเต็กปลาจานใหญ่มาไว้บนตักและเมื่อเห็นหน้าตักถึงได้รู้ว่าตอนนี้ตัวเอง
