11.ความคับข้องใจที่กระจ่างชัด
1183 คำ
"ขอบใจนายมาก นายจิตใจดีเหมือนพ่อนายอย่างที่ป๊าเคยบอกไว้จริง ๆ" แดนชลตบบ่าน้องชายอีกครั้ง แดนชลถือโอกาสเล่าเรื่องราวต่าง ๆ ให้น้องชายฟัง
"ไม่ต้องกังวลไปครับ ผมแยกแยะได้ ผมว่าเสี่ยเค้าคงสำนึกผิดอยู่เหมือนกันเพราะตอนที่อยู่โรงพยาบาลผมเห็นกระเช้าดอกไม้มีการ์ดเขียนไว้ว่า (ขอโทษอย่างสุดซึ้งกับเรื่องทั้งหมด) แล้วในการ์ดกำกับไว้ว่า
"สวัสดิรักษ์" ตอนแรกผมก็ไม่เข้าใจว่าเป็นใคร เกี่ยวข้องยังไง แต่ตอนนี้ผมเข้าใจแล้วครับ เอาเป็นว่าอะไรที่เป็นความสุขของเฮีย ๆ ผมยอมได้ทุกอย่างครับ ชีวิตคนเราก็แค่นี้ไม่รู้จะอยู่ไปได้อีกกี่ปี รู้แต่วันเกิดแต่ไม่รู้วันตาย"
"ดูพูดเข้ายังกะตาแก่วัยแปดสิบเก้าสิบเลยเรา"
"หึหึ" ต้นข้าวหัวเรายิ้มเขิน
ส่วนทางด้านแดนไตรที่บังเอิญมาได้ยินรู้สึกตื้นตันใจจนบอกไม่ถูกที่เขามีครอบครัวที่ดีและรักเขาขนาดนี้
@วันซ้อมรับปริญญา
ปลายรุ้งเลือกที่จะเดินทางมาล่วงหน้าก่อนวันซ้อมหนึ่งวันและนอนที่คอนโดที่ป้าเพียงดาวของเธอซื้อไว้ให้พักในขณะเรียนซึ่งอยู่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยเท่าไร โดยมีแดนไตรเป็นสารถี เธอตื่นแต่เช้าใส่บาตรเอาฤกษ์เอาชัยและเตรียมตัวรอใครอีกคนที่จะมารับไปมหาวิทยาลัยเพื่อซ้อมใหญ่รับปริญญา
เสียงรถยนต์สมรรถนะดีแล่นเข้ามาที่คอนโด
แดนไตรแอบแปลกใจเล็กน้อยที่สาวเจ้ายืนรออยู่ก่อนแล้วแทนที่จะให้เขาขึ้นไปรับข้างบน
"ลงมารอเลยเหรอ ทีหลังไม่ต้องลงมามันอันตรายเดี๋ยวเฮียขึ้นไปหาข้างบนก็ได้" แดนไตรบอกเชิงตำหนิกลาย ๆ
"ลงมาตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ ลงมาใส่บาตรเอาฤกษ์เอาชัยหน่อยนะค่ะ แฮร่" ยิ่งได้ยินยิ่งอึ้งนี่หรือคือคำพูดของเด็กอายุเพียงแค่ 20 กว่าปี
"อ้อ เหรอ"
"ไม่ต้องห่วงเลยค่ะ แถวนี้ถิ่นหนู รู้จักตั้งแต่ รปภ. แม่บ้านยันเจ้าของคอนโดเลยค่ะ ความปลอดภัยดีมาก
ด้านแดนไตรฉุกคิดขึ้นได้ 《เอ๊ะ เขานึกแปลกใจ และนึกไปถึงคำพูดของเพื่อนเขาที่บอกว่ามีห้องชุดให้เช่าแถว ๆ หน้ามหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง อ้อนึกออกแล้วว่าทำไมถึงได้ข้อมูลเชิงลึกมาขนาดนี้ เพราะอย่างนี้นี่เอง ไอ้พิท แกต้มฉันเปื่อยเลย...มันน่านักรู้จักกันก็ไม่บอก เดี๋ยวก่อนเถอะมึง เดี๋ยวเจอกัน》
"เฮียดามคะ..เฮียดามคะ..เฮีย.."
"อา ห๊ะ"
"เหม่ออะไรอยู่ ไปกันได้รึยังหนูต้องไปเข้ารายงานตัวเข้าขบวนซ้อมตอนเช้านะคะ"
"ปะ ไปซิ มะเฮียช่วยถือของ"
@มหาวิทยาลัยT
"ปลายรุ้งทางนี้" เสียงชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งผิวขาวที่โบกมือทักทายสาวเจ้า
"อ้าวพี่โป้งมาก่อนปลายอิก ไม่รอกันเลย"
"ก็มาเตรียมที่เตรียมทางรอเรานี่ไงไปเข้าแถวเร็ว ผู้หญิงอยู่ฝั่งโน้น ไปรีบไปเร็ว"
"อาค่ะ เดี๋ยวค่อยคุยกันนะคะ" ว่าแล้วคนตัวเล็กก็วิ่งไปเข้าแถวร่วมกิจกรรมอย่างยิ้มแย้มแจ่มใส ซึ่งการกระทำขอวคนตัวเล็กอยู่ในสายตาของแดนไตรทั้งหมด
_________
หลังจากเสร็จจากกิจกรรมซ้อมใหญ่แดนไตรพาสาวเจ้าไปเปลี่ยนอาบน้ำอาบท่าเปลี่ยนเสื้อผ้าที่คอนโดของสาวเจ้าโดยเขารออยู่ข่างล่างเช่นเคยหลังจากนั้นก็พาสาวเจ้าไปกินข้าวและเดินชิวที่ห้างสรรพสินค้า โดยมีปาปารัสซีจำเป็นคอยถ่ายรูปและอัดคลิปวีดีโอรายงานผู้เป็นนายใหญ่อยู่เป็นระยะ ๆ เท่าที่มีโอกาส
@บนรถ
"ผู้ชายที่เรียกปลายที่งานซ้อมรับปริญญาน่ะเพื่อนรุ่นเดียวกันเหรอ?" แดนไตรอดถามขึ้นมาไม่ได้เพราะเห็นสายตาของไอ้เด็กหนุ่มคนนั้นมันเกินเพื่อน
"ก็ไม่เชิงหรอกค่ะ เป็นรุ่นพี่หนูสองปีแต่จบพร้อมกัน เพราะหนูรีบเก็บหน่วยเลยจบพร้อมพี่เค้าที่จบในรอบปกติ" ปลายรุ้งอธิบายอย่างใจเย็น
"ออ เหรอ" แดนไตรเลือกที่จะเชื่อใจคนตัวเล็กแต่ไม่เชื่อใจไอ้เด็กหนุ่มนั่นต่างหาก และกลับไปมองถนนและขับรถอย่างระมัดระวังต่อไป
หลังจากนั้นจึงกลับฟาร์มพร้อมกันโดยคนตัวโตเป็นสารถีให้คนตัวเล็กโดยมีเกมขับรถตามผู้เป็นนาย เมื่อถึงทางเข้าฟาร์มแดนไตรจึงจอดรถเพื่อให้สาวเจ้าขับเข้าไปเองตามความประสงค์ของสาวเจ้าเพราะยังไม่พร้อมเปิดเผยความสัมพันธ์ท่ามกลางความบาดหมางของทั้งสองตระกูลซึ่งแดนไตรก็จำยอมไปก่อนเพราะยังไม่สามารถทำอะไรได้มากไปกว่านี้
"ขอบคุณนะคะที่อยู่เป็นเพื่อนในเวลาที่สำคัญ" คนตัวเล็กยกมือกระพุ่มไหว้อย่างน่ารัก ในขณะที่คนตัวโตลูบผมและโน้มตัวคนตัวเล็กเข้ามากอดอย่างแนบแน่นจนคนตัวเล็กแทบจะไปนั่งเกยตักของคนตัวโตอยู่รอมร่อ
"ลงไปได้แล้ว พี่เกมรออยู่นานแล้ว ดะ อึ่บ.." คำพูดสุดท้ายถูกกลืนหายด้วยฝีมือของคนตัวโต เขาจูบกลีบปากบางอยู่อย่างนั้นอย่างไม่รู้เบื่อ
"ฟูว์....ถึงแล้วเฮียจะโทรหานะ รอรับโทรศัพท์ด้วยล่ะ"
"ค่ะ ลงไปได้แล้ว" ว่าแล้วก็เป็นปลายรุ้งเองที่ลงออกมาจากรถก่อนเพื่อมาประจำที่คนขับ ส่วนแดนไตรก็จำยอมลงจากรถเพื่อมานั่งรถของตัวเองที่มีเกมเป็นสารถี เขาไม่ได้ให้เกมออกรถในทีเดียว ยังคงเฝ้ามองสาวเจ้าขับรถเข้าฟาร์มไปจนลับตาและมั่นใจว่าสาวเจ้าถึงบ้านโดยสวัสดิภาพ
ส่วนเขาหลังจากมาถึงฟาร์มก็รีบเข้าห้องอาบน้ำแต่งตัวและต่อสายวิดีโอคอลหาสาวเจ้าทันทีที่อาบน้ำเสร็จ
สายวิดีโอ
ปลายรุ้งตอบรับสายวิดีโอ
แดนไตร: ว่าไงเหนื่อยรึเปล่า ทำอะไรอยู่ แพลนกล้องให้ดูหน่อย
ปลายรุ้ง: เล่นกับน้องโก้อยู่ค่ะ น้องงอล พี่ไม่อยู่วันนึงไม่ยอมให้กอดเลย
พร้อมกับแพลนกล้องไปหาสุนัขพันธุ์ไทยหลังอานสีโกโก้ที่นั่งจุ้มปุ๊กทำหน้าทำตาคล้ายกับงอนจริง ๆ ด้วย
แดนไตร: อ๋อ โก้ พลางนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ที่คอนโดที่ภูเก็ต
๐...อื้อ...โก้...อย่ากวน...จานอน...๐ และเผลอพูดออกมา โถ่เอ๊ย
ปลายรุ้ง: อะไรเหรอคะ
แดนไตร: ไม่มีอะไร พักผ่อนเถอะ อย่าเล่นให้มากนะยัยชิวาว่าพักผ่อนนอนหลับเสียบ้างจะได้ไม่ซีด เฮียก็จะพักเหมือนกัน
ปลายรุ้ง: ค่า ทราบแล้วค่า
แดนไตรกดวางสาย แต่ใบหน้าเปื้อนยิ้ม
- ผู้เขียน
