[ โลกันตร์ ]
ในร้านอาหารที่บรรเลงเพลงเสียงดังจนอาคารใกล้ๆอยากจะปาขวดใส่แต่มันกลับได้ฟิลสำหรับพวกผม คนตัวเล้กที่นั่งนิ่งเอาแต่เหลือบมองไปทางนู้นทีทางนี้ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นสบตากับใคร
"กลัวเหรอ" ผมยื่นหน้าเข้าไปถาม คนถูกถามเงยหน้าขึ้นมามองผมเพียงเล็กน้อยก่อนจะยู่หน้าใส่
"หนูอยากกลับบ้านแล้ว" เนปจูนเอนตัวมากระซิบผมเบาๆแล้วหลุบตาต่ำเช่นเคย
"อีกไม่นานแล้ว ถือว่าวันนี้ช่วยพวกมันมาปล่อยของบ้าแล้วกัน" ผมยกยิ้มด้วยความเอ็นดู เด็กสาวที่เหมือนกับไม่เคยมาสถานที่แบบนี้ดูไร้เดียงสาและทนุถนอม
"เนปจูนชนแก้ว" ไอ้ธันยื่นแก้วมาจะชนแก้วกับเนปจูนที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับมัน
"คะ?"
"ชนเข้าเร็วๆเลย" ไม่ว่าเปล่าไอ้ธันกลับยัดแก้วใส่มือของเนปจูนแล้วชนแก้วเข้าด้วยกัน
"....."
"ดื่มเลย" ไอ้ธันจ้องหน้าสวยด้วยสายตาแกมดุให้คนตัวเล็กที่นั่งงงอยู่ต้องยกแก้วขึ้นดื่มตามมันไปอย่างงงๆ
"อึก! อี๋~ขมมาก" เพียงอึกเดียวเนป
