เด็กอุ้ยเดินเข้าไปหยุดยืนที่หน้าประตูห้องนอนเจ้าของบ้าน รีรออยู่ชั่วขณะว่าควรเรียกอีกฝ่ายดีไหม แต่พอเห็นว่าสายกว่าทุกวันไปเกือบชั่วโมงแล้วก็นึกห่วง สุดท้ายยกมือเคาะประตูเบาๆเรียก
“พี่เปรมคะ”
ณวกาญจน์ที่ลืมตาตื่นพอดี ผงกหัวขึ้นถามด้วยน้ำเสียงงัวเงียกลับ “ว่าไงอุ้ย”
“ตื่นหรือยังคะ สายมากแล้วนะคะ จะกินข้าวเลยไหม หนูจะได้ตั้งโต๊ะไว้รอ”
“อือ กินเลย พี่เพิ่งตื่น ขออาบน้ำแป๊บเดียวนะ เดี๋ยวออกไป”
ได้ยินเสียงเด็กสาวตอบรับแล้วเลยลุกขึ้นนั่งครู่หนึ่ง ค่อยเข้าห้องน้ำไปจัดแจงอาบน้ำล้างหน้า ค่อยตามออกไปที่ในห้องครัว ถามเมื่อเด็กอุ้ยหันมายิ้มให้พอดี
“เมื่อคืนปวดท้องหรือ แล้วหายดีหรือยัง”
“หายแล้วค่ะ” เด็กสาวบอกอายๆแล้วว่า “หนูกินเยอะไปหน่อยค่ะ มันเลยเสียดท้อง”
“ดีแล้วไม่เป็นอะไรมาก พี่กลัวเราจะเป็นหนัก”
เด็กสาวยกข้าวต้มเครื่องมาวางให้บนโต๊ะเรียบร้อยแล้วถึงถาม
“วันนี้พี่เปรมจะไปไหนไหมคะ”
“ไม่ไ
