เด็กเสี่ย

กฎของการเข้ามาทำงานในDevil casino ข้อแรก พนักงานทุกคนต้องมาทำงานตรงเวลา ใครมาสายเกินสามครั้งต้องโดนไล่ออกสถานเดียว ข้อสอง ห้ามใครก็ตามไปวุ่นวายกับเสี่ยแบล็ค ข้อสาม ห้ามขึ้นไปชั้นสามของcasinoโดยไม่ได้รับอนุญาตหากฝ่าฝืนตายสถานเดียว ข้อสี่ ห้ามเอาความลับของcasinoไปเผยแพร่หากฝ่าฝืน 'ตาย-สถาน-เดียว!' "สาบานนะคะว่านี่เป็นกฎการทำงานของDevil casino?" ไอญ่าเงยหน้าขึ้นถาม 'พริมาหรือพิม' ผู้รับและคัดกรองพนักงานที่จะเข้าทำงานในDevil casino ซึ่งมีแบล็คหรือที่ทุกคนรู้จักกันในนาม 'เสี่ยแบล็ค' เป็นเจ้าของ เขาไม่ใช่แค่เจ้าของคาสิโนอย่างเดียว มีคนเคยเล่าต่อๆกันมาว่าตระกูลเขาเป็นพวกมาเฟียเก่าแก่ ที่ขึ้นชื่อว่าโหดและน่ากลัวที่สุดจนไม่มีใครกล้าเข้าไปต่อต้านและเป็นศัตรูด้วย เบื้องหน้าเขาทำธุระกิจคาสิโนถูกกฎหมายก็จริงแต่เบื้องหลังไม่มีใครรู้แน่ชัดว่าเขาทำอะไร บ้างก็ว่าเขาค้าผู้หญิง ค้ายา ค้าอาวุธสงคราม รวมไปถึงเป็นเจ้าของสนามมวยเถื่อนที่ไม่มีกฎเกณฑ์ตายตัว ใครแพ้หรือล้มก่อนไม่ตายก็พิการในสนาม "ทำไม? หรือว่าไม่อยากทำ ฉันอุตส่าห์บากหน้าไปขอเสี่ยให้รับแกเข้าทำงานเพราะเห็นว่าแกเคยช่วยฉันหรอกนะไม่งั้นไม่ขอให้หรอก" พริมาทำหน้าเซ็งและหันมาตะไบเล็บสีแดงฉูดฉาดของตนเองต่อ "แล้วถ้าไอทำผิดหนึ่งในสี่ข้อนี่ล่ะคะ ไอจะไม่ตายเหรอ" "ก็ถ้าแกไม่อยากตายก็อย่าทำสิ ถึงกฎมันจะดูน่ากลัวแต่พอแกเห็นเงินแกก็จะชินกับกฎพวกนี้เองแหละ" พริมาพูดโดยไม่มองหน้าไอญ่าที่ตอนนี้กำลังเป็นกังวลลังเล สองจิตสองใจอยู่ "จะทำไม่ทำ?" "แล้ว...ไอต้องทำอะไรบ้างคะ?" "อายุเท่าแกคงไม่รับมาขายตัวหรอกมั้ง" พริมาช้อนสายตามองไอญ่าเลื่อนต่ำมองหน้าอกและโคนขาอ่อนของเธอ "นมก็ใหญ่ ขาก็กำลังพอดี ถามจริงเคยมาไหม?" "เคยแบบไหนคะ?" "เหอะ! ฟังจากคำตอบฉันก็รู้แล้วว่าแกไม่เคย แต่เอาเถอะเห็นว่าอายุแค่สิบแปดฉันจะอนุโลมแกไว้ล่ะกัน เซ็นชื่อซะฉันจะได้เอาไปส่งเสี่ย" "ค่ะ.." เธอหยิบปากกาเตรียมจะจรดลงกระดาษสีขาว เธอสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆก่อนจะตัดสินใจเซ็นชื่อลงไป "เริ่มงานวันไหนคะพี่พริมา" "สะดวกวันไหนล่ะ?" "พรุ่งนี้ก็ได้ค่ะ" "งั้นก็พรุ่งนี้" "ถ้างั้นอะ..ไอขอตัวกลับก่อนนะคะ" "อือ ไปสิ" พริมาพยักหน้าแต่ไม่ได้รับไหว้ไอญ่า ถึงใครจะบอกว่าเธอไร้มารยาทเธอยอมรับข้อเสียข้อนั้นของตัวเองดี พริมาละสายตาจากสิ่งที่ทำอยู่เงยขึ้นมองแผ่นหลังของไอญ่าที่หายวับออกไป ริมฝีปากแดงสดฉีกยิ้มออกมาก่อนจะหยัดกายลุกขึ้นจากโซฟาเดินขึ้นบันไดไปยังชั้นสามของคาสิโน ก๊อก ก๊อก~ "เข้ามา" เจ้าของห้องเอ่ยขึ้นไม่นานนักประตูบานใหญ่ก็ถูกเปิดออกพร้อมกับปรากฎร่างผอมเพรียวในชุดเดรสสีดำขรึบเดินสับขาเข้ามาหาเจ้าของห้อง "ประวัติของพนักงานใหม่" เก้าอี้นวมสีดำถูกหมุนกลับมาพร้อมกับเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาและเย็นชา นัยน์ตาสีเข้มมองรูปที่แปะไว้หัวมุมขวากระดาษ แววตาคู่นั้นมันยากที่จะเดาได้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ "อายุสิบแปด?" "ใช่ ทำไมหรือว่านายสนใจเด็กสาววัยขบเผาะคนนี้" "....." แบล็คไม่ตอบเขาวางกระดาษสีขาวลงอย่างไม่ค่อยสนใจนัก "แต่เด็กคนนี้...ยังซิงนะไม่สนใจเหรอ?" พริมาใช้สองมือค้ำขอบโต๊ะ โน้มใบหน้าสะสวยยื่นเข้ามาใกล้แบล็คและเอื้อนประโยคนั้นออกมา เธอฉีกยิ้มเป็นการทิ้งท้ายพร้อมกับหมุนตัวเดินออกมาโดยทิ้งกระดาษแผ่นนั้นไว้ให้แบล็คดูต่างหน้า ก๊อก ก๊อก "เข้ามา" "เสี่ยครับจับตัวหนอนบ่อนไส้ได้แล้วครับ" "มันอยู่ไหน" "อยู่กับลูกรักของเสี่ยครับ" รอยยิ้มที่มุมปากหยักผุดขึ้น แบล็คหยัดกายขึ้นเต็มความสูงพร้อมกับกระชับสูทสีดำก่อนจะเดินนำมือขวาออกมา แบล็คเดินลงมายังห้องลับซึ่งอยู่ใต้คาสิโน กลิ่นเหม็นอับเต็มไปด้วยคาวเลือดและฝุ่นลอยฟุ้งในอากาศ ผนังกำแพงเต็มไปด้วยหยากไย้ราวกับบ้านร้าง ชายชุดดำที่ยืนรออยู่ต่างก้มโค้งศีรษะลงเป็นการเคารพเจ้านาย เจ้าของใบหน้าเย็นชาเดินมาถึงราวที่กั้นซึ่งเบื้องล่างคือบ่อจระเข้นับสิบตัว ที่กำลังแหวกว่ายสะบัดหางอันแข็งแกร่งไปมา ส่วนด้านบนมีร่างชายสองคนถูกจับห้อยโหนไว้ ใบหน้าของสองคนนั้นต่างซีดเผือดเมื่อได้มองลงไปเบื้องล่าง "สะ..เสี่ยดะ..ได้โปรดไว้ชีวิตผมด้วย" ชายอีกคนร้องตะโกนมาหาแบล็คซึ่งยืนมองพวกเขาด้วยใบหน้าเย็นชาไร้ความรู้สึก "ที่ผมทำไปเพราะถูกมันบังคับ! ได้โปรดครับเสี่ย.." "มึงพูดดีๆนะใครบังคับมึงทำ! มึงเองไม่ใช่เหรอที่อยากได้เงินจนตัวสั่นเอง!" "ถ้ารู้ว่างานของมึงจะทำให้กูต้องตาย! เงินเยอะแค่ไหนกูก็ไม่เอาหรอก!" "หึ..." แบล็คแสยะยิ้มมุมปาก เขาชอบเวลาที่มีคนมาอ้อนวอนขอชีวิตจากเขา มันทำให้เขารู้ว่าทุกคนล้วนรักตัวกลัวตายกันทั้งนั้น แต่คนไม่มีค่าแบบพวกมันสองคนจะเก็บไว้ให้รกโลกทำไม อยู่ไปก็มีแต่จะคอยทำให้คนอื่นเขาเดือดร้อนเปล่าๆ "ไซม่อน" "ครับเสี่ย" "ลูกรักกูกินของว่างรึยัง?" แบล็คเอียงคอไปถามไซม่อนมือขวาพร้อมกับฉีกยิ้มออกมาอย่างน่าขนลุก "ยังเลยครับเสี่ย" ไซม่อนเองก็ยิ้มออกมาเช่นเดียวกันรอยยิ้มนั้นไม่ต่างอะไรจากแบล็ค "ป้อนอาหารลูกรักกูทีซิ" "ได้ครับเสี่ย" ไซม่อนหันไปมองชาร์ลมือซ้ายของแบล็ค ทั้งสองคนเดินถือปืนคนละกระบอกเล็งไปที่ชายสองคนที่ห้อยอยู่กลางอากาศ ปังง!! "อ๊ากก!!!" ปังง!! "อ๊ากก!!!" เสียงปืนสองนัดถูกสาดใส่ขาของชายทั้งคู่ ทำไมให้เลือดไหลหยดลงไปในบ่อจระเข้จนพวกมันตื่นตัว นัยน์ตาสีแดงมองขึ้นมาข้างบนและพยายามจะตะเกียกตะกายขึ้นมาเพื่อกินอาหารอันโอชะของเจ้านาย "เสี่ยครับ! ได้โปรดผมยังไม่อยากตาย!! ผมมีลูกเมียจะต้องดูแล สะ..สงสารผมด้วยนะครับ!!" "จัดการซะ" ปังง! ปังง!! ตู้มมม!!! "อ๊ากก!!!" ไซม่อนและชาร์ลเล็งปืนไปยังปลายเชือกด้านบนกระหน่ำยิงจนเชือกขาดก่อนที่สองร่างจะร่วงลงไปในบ่อจระเข้ พวกมันทุกตัวต่างว่ายเข้าไปฉีกกัดชายสองคนจนร่างนั้นขาดออกเป็นชิ้นๆ ยิ่งพยายามตะเกียกตะกายหนีก็ยิ่งโดนพวกมันตามมากัดกิน แบล็คยืนมองภาพนั้นอย่างไม่รู้สึกอะไร ก่อนที่เขาจะเดินออกไปจากตรงนั้น