"ผมเป็นสามีคุณนะ" อาธารย้ำสถานะที่เขาคิดว่าถูกต้องที่สุดแล้วในตอนนี้
"เฉพาะตอนนี้ ตอนที่ฉันอยู่ที่นี่"
"หมายความว่าไง"
"ฉันจะเป็นเมียคุณเฉพาะตอนที่อยู่ที่นี่ พอทุกอย่างจบเรื่องของเราก็จบลงด้วย" เมื่อไม้แข็งไม่ได้หญิงสาวก็ลองใช้ไม้อ่อนดูบ้าง เผื่ออะไรๆ มันจะดีขึ้นกว่าที่เป็นอยู่
"นรา คุณพูดง่ายจัง คุณคิดว่าคุณจะลืมผมได้เหรอ" คนพูดเกยคางบนไหล่บอบบางของเพชรนรา แถมจูบหนักๆ ตรงต้นคออีกด้วย
"ลืมไม่ได้ก็ต้องลืม เรื่องนี้มันก็เหมือนงานเลี้ยงงานหนึ่งมันต้องมีวันเลิกรา"
"ผมแค่อยากให้คุณเรียกแทนตัวเองว่านรา คุณคิดเลยไปถึงไหนกันฮึ"
"ค่า นราก็นรา" ไม่รู้เพราะอ้อมกอดอุ่นๆ หรือลมหายใจที่เป่ารดต้นคอจนขนลุกชันไปทั่ว จึงทำให้เพชรนรายอมรับปากเขาอย่างง่ายดาย
"ไหนลองพูดซิ"
"นราว่าคุณควรปล่อยนราได้แล้วนะคะ" ประโยคหัดเรียกทำเอาอาธารหัวเราะอย่างอารมณ์ดี ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงได้อยู่ด้วยแล้วรู้สึกผ่อนคลายสบ
