Ep.10: ใกล้ชิด
1292 คำ
“เฮ้อ.... แม่ง!!!”
เสือถอนหายใจพร้อมสบทออกมาอย่างพยายามสงบจิตสงบใจและระงับอารมณ์ที่กำลังพลุ่งพล่านอยู่ภายในรถหลังจากที่เขาลงมาจากห้องพักของลิดาแล้ว
ก้มลงมองสิ่งที่มันกำลังผงาดและปวดหนึบอยู่ภายในกางเกงอย่างไม่รู้จะทำยังไง เขาพยายามที่จะสงบใจแล้วแต่มันไม่ยอมสงบให้เขาสักที ยิ่งคิดถึงจูบหวาน ๆ กลิ่นกายหอม ๆ กับท่าทางอ่อนประสบการณ์ของเธอก็ทำให้เขาอยากจะกลับขึ้นไปบนห้องเพื่อสานต่อกิจกรรมเมื่อกี้ให้มันจบ ๆ ไป แต่ก็ทำไม่ได้เพราะมันยังไม่ถึงเวลา
เมื่อทำอะไรไม่ได้แล้วเสือจึงขับรถออกจากลานจอดรถของคอนโดลิดาเพื่อกลับบ้าน จะให้เขาไปไหนได้อีกในเมื่อตอนนี้ก็ดึกมากแล้วผับบาร์อะไรก็ปิดหมดแล้ว ทางเดียวก็คือกลับบ้านไปพักผ่อนพรุ่งนี้เช้าค่อยว่ากันใหม่
ลิดาที่กำลังเตรียมตัวจะไปทำงานในตอนเช้าด้วยความเร่งรีบ เช้านี้เธอตื่นสายเพราะเมื่อคืนเธอนอนไม่หลับมัวแต่คิดถึงคำพูดและการกระทำทั้งหมดของเสือที่แสดงออกมาแต่คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ตก
ครืดดด ครืดดด ครืดดด เสียงของโทรศัพท์ที่ดังขึ้นทำให้ลิดาต้องรีบหยิบขึ้นมารับสายโดยไม่ได้ดูก่อนว่าใครโทรมา
“สวัสดีค่ะ”
[ลิดาครับ]
“พี่เสือ?? โทรมาแต่เช้ามีอะไรหรือเปล่าคะ”
[ลิดาออกไปทำงานหรือยังครับ]
“กำลังจะออกค่ะ”
[ครับ รีบ ๆ ลงมานะพี่รออยู่ข้างล่าง]
“ห๊ะ!!! พี่เสืออยู่ข้างล่างคอนโดลิดาเหรอคะ” ลิดาตกใจเมื่อรู้ว่าเสือมารอเธออยู่ข้างล่างของคอนโด
[ครับ พี่มารับลิดาไปส่งที่ทำงาน]
“ค่ะ ๆ งั้นรอลิดาแป๊บหนึ่งนะคะ ลิดาจะลงไปเดี๋ยวนี้เลย”
[ครับ]
พอวางสายลิดาก็รีบวิ่งออกจากห้องพักลงลิฟท์มายังด้านหน้าคอนโด เธอกวาดสายตามองหาเสือไม่นานก็เห็นว่าเขากำลังยืนพิงรถหรูของตัวเองอยู่ริมทางห่างจากคอนโดไม่ไกลมากนัก เธอจึงรีบเร่งฝีเท้าเดินเข้าไปหาเขาทันที
ทันทีที่เสือเห็นลิดาเดินมาตรงที่เขายืนอยู่ก็ส่งยิ้มไปให้ พร้อมกับเดินไปช่วยเธอถือกระเป๋าเอกสารใบใหญ่ในมือ
“พี่ช่วยครับ”
“ขอบคุณค่ะ”
ทั้งคู่พากันเดินกลับไปยังรถที่จอดอยู่ เสือเปิดประตูเพื่อเอากระเป๋าเอกสารของลิดาไปไว้ที่เบาะหลัง ก่อนจะขึ้นรถมาทำหน้าที่ขับรถไปส่งลิดาที่ที่ทำงาน ระหว่างทางเสือรีบพูดเปิดประเด็นที่ตัวเองตั้งใจจะทำในระหว่างให้ลิดาได้รู้
“จากนี้ไปพี่จะมารับมาส่งลิดาไปทำงานทุกวัน ลิดาจะได้ไม่ต้องนั่งรถไปเอง”
“ลิดาเกรงใจ ลำบากพี่เสือเปล่า ๆ ลิดาไปกลับเองได้ค่ะ ไม่อยากรบกวนพี่เสือ” ลิดาเอ่ยออกมาด้วยความเกรงใจ การเดินทางไปทำงานด้วยรถสาธารณะไม่ใช่เรื่องลำบากสำหรับเธอ สะดวกด้วยซ้ำเพราะมีหลายหลากชนิดให้เลือกใช้บริการ
“พี่ไม่รับคำปฏิเสธ”
“แต่....”
“ลิดาเป็นคนของพี่ พี่ก็ต้องดูแลสิครับ อย่าห้ามพี่เลยนะ ถ้าลิดาไม่ให้พี่ไปรับไปส่งพี่จะได้ทำคะแนนตอนไหน”
“พี่เสือ” ลิดาออกอาการหน้าแดงเพราะความเขินอายจากคำพูดของเสือที่พูดออกมา เขาเล่นรุกเธอขนาดนี้เธอจะรอดเงื้อมมือเขาไหมเนี่ย
“ตอนเย็นพี่มารับนะครับ อย่าแอบหนีกลับก่อนนะ ไม่งั้นพี่จะตามไปลงโทษถึงห้องเลยคอยดู”
“พี่เสือ” ลิดาได้แต่หลบสายตาที่มองมาของเสือ เธอคิดดีไม่ได้เลยคำว่าลงโทษของเขาคืออะไร ถึงเธอจะไม่มีประสบการณ์เรื่องความรักแต่เธอไม่ได้อ่อนประสบการณ์จนดูไม่ออกว่าที่เสือพูดหมายถึงอะไร
“ถึงแล้วครับ ตั้งใจทำงานนะ”
“ขอบคุณค่ะ”
ลิดาหันไปยิ้มหวานให้กับเสือก่อนจะลงจากรถไป เธอยืนมองเสือขับรถออกไปจนลับตาถึงจะเดินเข้าไปในบริษัท
ตลอดระยะเวลาหลายวันที่ผ่านมาเสือทำหน้าที่ไปรับไปส่งลิดาอย่างที่เขาพูดไว้จริง ๆ ทำให้ทั้งคู่ใกล้ชิดกันมากขึ้น หลังเลิกงานเสือจะใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่กับลิดา พากันไปทานอาหารบ้างเดินเที่ยวบ้าง และอยู่ที่ห้องพักของลิดาบ้าง
แต่วันนี้เสือตั้งใจจะพาลิดาไปที่คอนโดของเขา เพราะเขามีงานด่วนที่ต้องรีบจัดการโดยด่วนและตอนนี้วีระก็กำลังรอเขาอยู่ที่คอนโด ระหว่างที่ขับรถอยู่ก็ไม่ลืมจะหันไปบอกลิดาก่อนว่าเขาจะพาเธอไปคอนโดเขาด้วย
“ลิดาครับ”
“คะ??”
“พี่ต้องไปที่คอนโดพี่ก่อน พอดีวีระมีเรื่องด่วนจะต้องคุยเรื่องงานกับพี่”
“ถ้าพี่เสือติดงานให้ลิดาลงตรงนี้ก็ได้ค่ะ ลิดานั่งแท็กซี่กลับเองก็ได้”
“ไม่มีทาง พี่จะพาลิดาไปด้วย พอพี่คุยงานเสร็จเดี๋ยวเราไปทานอาหารกัน”
“แต่....”
“เลิกโต้แย้งได้แล้ว ลิดาก็รู้ว่ายังไงก็ห้ามหรือขัดพี่ไม่ได้”
“ค่ะ”
“ดีมาก” เสือละมือข้างหนึ่งจากพวงมาลัยยื่นมาจับหัวของลิดาโยกไปมาด้วยความเอ็นดูเมื่อเห็นเธอย่นหน้าใส่เขาเมื่อโดนเขาพูดดักทางเธอ
เสือขับรถมาถึงคอนโดก็พาลิดาขึ้นไปยังชั้นบนสุดที่เป็นห้องพักของเขา และชั้นนี้ทั้งชั้นเป็นของเขาทั้งหมด เพราะเขาชอบความเป็นส่วนตัวไม่ค่อยมีใครได้เข้ามาในห้องนี้ยกเว้นเพื่อนสนิทกับวีระและครอบครัวของเขานั้นที่เคยมาที่นี่ ส่วนสาว ๆ จะไปจบกันที่โรงแรมหรือไม่ก็ห้องพักของพวกเธอแค่นั้น
“ตามสบายเลยนะ พี่ขอไปคุยงานกับวีระแป๊บ”
“ค่ะ”
พูดจบเสือก็เดินเข้าห้อง ๆ ห้องหนึ่งถ้าให้เธอเดาคงเป็นห้องทำงาน ปล่อยให้ลิดาได้เดินสำรวจห้องชุดสุดหรูของเสือตามสบาย
ลิดาเดินสำรวจรอบ ๆ ห้องด้วยสายตาตื่นตะลึง ห้องเสือถูกตกแต่งด้วยสีเข้มตามแบบฉบับเจ้าของห้อง ทุกห้องถูกแยกออกเป็นสัดส่วน มีทั้งห้องนั่งเล่นที่สามารถเดินทะลุไปยังห้องครัวได้ ห้องฟิตเนสที่สามารถมองเห็นได้เพราะเป็นกระจกทั้งห้อง และอีกหลายห้องที่เธอไม่รู้ว่าเป็นห้องอะไรเพราะไม่กล้าที่จะเปิดเข้าไปสำรวจด้านใน ลิดาเดินสำรวจเรื่อย ๆ มาจนเจอระเบียงที่มีสระว่ายน้ำอยู่ด้านนอกอีกด้วย
“เป็นคนรวยนี่ดีจริง ๆ เลยนะ ห้องกว้างมากแถมยังสะดวกสบายอีกด้วยต่างจากเราลิบลับเลย” ลิดาได้แต่บ่นงึมงำกับตัวเองคนเดียว ใช่ว่าเธอจะไม่เคยเห็นหรือเคยเจอห้องแบบนี้แต่เธอเห็นและเจอมาบ่อยมากตั้งหากเพราะเธอเป็นสถาปนิกคนออกแบบงานพวกนี้ต่างหาก แต่พอได้มาสำรวจแบบนี้ก็อดรู้สึกอิจฉาคนรวยไม่ได้จริง ๆ
- ผู้เขียน
