“อะฮึ่ม..จำปา ฉันว่าวันหลังเธอค่อยคุยเรื่องนี้กับท่านดีกว่ามั้ย? ลำพังเรื่องหาฤกษ์งานแต่งในวันนี้ก็ทำคุณย่าท่านเหนื่อยจะแย่อยู่แล้ว”
ชัชวาลรีบแทรกขึ้นพร้อมมองเธอด้วยสายตาต่อว่า
“ฮึก..ค่ะ”
ร่างบางลดวงแขนลงเปลี่ยนเป็นประคองพาท่านไปพักผ่อน
“เธอก็ควรไปพักผ่อนด้วยเช่นกัน พักนี้ไม่ค่อยสบายนี่ ..ใครอยู่แถวนี้ช่วยพยุงคุณย่าหน่อย” เขาเอ่ยจัดแจงทุกคนเสร็จสรรพจนหล่อนต้องทำตามอย่างเลี่ยงไม่ได้
ชัชวาลแอบเดินตามหล่อนจนกระทั่งอยู่ในที่ลับตาคนจึงลากตัวเธอเข้าไปคุยในห้องเก็บของ
“ว้ายย อื้อ”
มือใหญ่รีบปิดปากเธอแน่นไม่ให้เสียงร้องเล็ดลอดออกไป
“ชู่ววว ถ้าฉันเอามือออกแล้วเธอแหกปากร้องล่ะก็ ฉันจะเอาเธอให้เสร็จตรงนี้เลยคอยดูสิ”
“...!”
“เธอก็รู้ว่าฉันไม่ได้ขู่เล่นๆ”
“อื้ม”
หล่อนพยักหน้ารับพร้อมให้ความร่วมมือ
“ดี .. แค่จะมาบอกให้เธอล้มเลิกความคิดที่จะไปจากที่นี่ซะ”
“ให้จำปาไปเถอะนะคะคุณชัช จำปาขอ
