ตอนที่ 2 ไฟใกล้ฟาง
1610 คำ
ชัชวาลย์เซเกือบล้มหัวคะมำไปอีกคน ดีที่ทรงตัวอยู่พร้อมเอี้ยวตัวกลับไปคว้าร่างเล็กไว้ทันก่อนที่หน้าเหลอหลานั้นจะฟาดพื้นธรณีประตูห้องน้ำให้หัวร้างค่างแตก
ใบหน้าเล็กจิ้มลิ้มปนเหงื่อจนมันแผล็บเงยขึ้นมองใบหน้าหล่อเกลี้ยงเกลาเธอเผลอคลี่ยิ้มคล้ายคนละเมอ ส่วนคนถูกมองนั้นเพ่งมองต่ำกว่าตำแหน่งหน้า เขาตาโตกับเนินเนื้อในยกทรงสีชมพูโผล่พ้นเสื้อคอวี หากหล่อนขยับกายอีกนิดก็จะเห็นยอดถันแล้ว
ชัชวาลลอบกลืนน้ำลายภายใต้ใบหน้าเรียบเฉยไม่ให้ไก่ตื่น มือใหญ่โอบเอวกิ่วเข้าหาตัวพร้อมลากร่างบางเบาหวิวออกมาจากห้องน้ำ
“เจ็บตรงไหนมั้ย?”
เสียงทุ้มนุ่มกังวานเอ่ยถามทั้งที่ความจริงสนใจเพียงแค่หน้าอกก้อนกลมๆน่าขย้ำนั่นต่างหาก ส่วนคนถูกถามนั้นยิ่งคิดเลยเถิดไปไกลวาดฝันดั่งตัวเองกำลังถูกโอบกอดบนธรรมชาติอันสวยงามมีผีเสื้อบินว่อนท่ามกลางขุนเขาเขียวขจี
“ไม่ค่ะ ขอบคุณนะคะ”
“อึ๊บบ อ่า..
เขาฉวยโอกาสใช้แรงแขนยกตัวเธอข้ามไม้กวาดและไม้ถูฝ่ามืออยู่ใต้วงแขนปลายนิ้วแอบขยับยกทรงเธอจนเคลื่อน
...แม่เจ้า ยอดถันเม็ดเล็กสีชมพูอ่อนโผล่ออกมาทักทายเขาในที่สุด..
“..ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว”
เมื่อได้ยลสมใจอยากจึงยอมปล่อยเธอเป็นอิสระ
“ทำที่นี่เสร็จแล้วก็ไปทำที่ห้องฉันนะ อยู่ข้างๆนี่แหละ”
วาจากำกวมนั้นเอ่ยถามเพื่อหยังเชิงหล่อน
“ค่ะ”
เขาแลบลิ้นเลียริมฝีปากดวงตาคมหรี่มองแม่สาวใช้ยืนบิดกายจนตัวม้วน ..เด็กนี่ดูท่าจะไม่ธรรมดาแฮะ
“อ้าว ตาชัช มาอยู่นี่เองหรอกหรือ”
เสียงของคุณชมนาดช่างมาได้จังหวะพอดีนักเชียว
“เอ๊า แม่จำปาก็อยู่นี่รึฉันก็ตามหาอยู่เห็นแม่บ้านบอกว่าเธอขึ้นมาทำความสะอาดบนชั้นสาม”
เธอเหลือบไปมองเด็กสาวด้วยความรู้สึกเอ็นดู
“ค่ะคุณท่าน”
“เรื่องห้องหับเป็นไงบ้าง ทนๆอยู่รวมพวกนั้นไปก่อนระหว่างรอช่างซ่อมแซมประตูหน้าต่างให้เรียบร้อยเดี๋ยวก็ได้ห้องนอนเดี่ยวแล้วนะ”
“ขอบคุณค่ะคุณท่าน” เธอยกมือไหว้
“อืม ไปๆทำงานของเธอไป”
“ค่ะ”
จำปาโค้งศีรษะลงก่อนจะรีบเข้าไปทำความสะอาดห้องน้ำต่อ ชัชวาลใช้หางตาเหลือบมองหล่อนด้วยท่าทีเฉยเมยหากแต่ในใจรู้สึกเสียดายนัก
.........................
ชัชวาลประคองพาคุณชมนาดไปที่สวนหลังบ้านมีศาลาไม้ทรงไทยบรรยากาศอันร่มรื่นเต็มไปด้วยต้นไม้น้อยใหญ่เป็นจุดนั่งพักผ่อนสำหรับคนในบ้านและแขกเหรื่อได้รับลมเย็นๆ ที่นี่เงียบสงบจนได้ยินเสียงรินน้ำชาจากมือเหี่ยวย่นดังแข่งกับสายลมพัดผ่านหูดังอื้ออึง
“ว่าแต่เราไปทำอะไรในห้องยัยน้ำชาละฮื้ม?”
“ไปดุเด็กที่มากับคุณย่านั่นแหละครับ เปิดเพลงเสียงดังรบกวนเวลานอนผม”
“ก็อย่าไปดุเด็กมันนักเลย นังจำปามันเพิ่งมาอยู่ใหม่ไม่ค่อยรู้อะไร แต่มันขยันนา งานหนักงานเบาได้หมด ทำกับข้าวก็อร่อย ปรนนิบัติกับย่าไม่มีบกพร่องไม่เคยรู้สึกเสียดายข้าวสุกเลยที่เลี้ยงมัน”
“คร้าบ ไม่ต้องห่วงเลยถ้าคุณย่าเอ็นดูเด็กมันขนาดนั้นผมไม่มีทางไล่ออกแน่นอน”
“ก็ดี .. ว่าแต่เราเถอะขนาดย่ามาถึงตอนตีสามยังไม่เจอตัวเจ้าของบ้านเลย เห้อ ทำไมถึงได้กลับบ้านดึกนัก เห็นคนที่นี่บอกว่าบางวันเราก็ไปนอนค้างอ้างแรมที่อื่น ใช้ได้ซะที่ไหนกัน”
เสียงบ่นของคุณย่านั้นช่างเย็นยะเยือกดั่งสายน้ำไหลเอื่อยฟังแล้วสบายหูเกินกว่าจะเขาจะเกิดความหงุดหงิดรำคาญได้ เขาคงแปลกไปแล้วสินะถ้าจะบอกว่ารู้สึกดีที่มีเสียงบ่นด้วยความเป็นห่วง
“กลับมาทั้งที่รู้ว่าไม่มีใครรออยู่ที่บ้าน เห้อ .ก็ไม่รู้ว่าจะรีบมาทำไม” เขาเอ่ยวาจาตัดพ้อ เรือนใหญ่หลังนี้เคลื่อนห่างจากความสุขออกไปเรื่อยๆ นับตั้งแต่แม่เสีย ต่อมาก็พี่สาว เสียงพูดคุย เสียงหัวเราะก็เคลื่อนหายตามไปด้วย เหลือเพียงเขาและพ่อที่ไม่ค่อยจะลงรอยกันเท่าไหร่ และตอนนี้ผลของการกระทำที่พ่อได้ก่อไว้ทำให้ต้องจากเขาไปอีกคน ชีวิตที่ต้องแบกรับทุกอย่างไว้คนเดียวแม้พร้อมพรั่งไปด้วยบริวารนับร้อย ก็เหมือนอยู่ตัวคนเดียว
“โธ่ ตาชัช อย่าพูดอย่างนั้นสิ ตอนนี้เรามีย่าแล้วไงลูก”
มือเหี่ยวย่นปนสั่นเล็กๆเอื้อมมากุมมือใหญ่ไว้
“ขอบคุณครับย่า อย่าเพิ่งกลับไวนะครับ สัญญาว่าผมจะกลับมาทานมื้อค่ำพร้อมย่าทุกวันเลย”
มืออีกข้างกุมทับมือท่านตอบ เขาไม่เคยรู้สึกดีแบบนี้มาก่อนเลยจริงๆ
“ถ้างั้น ย่าจะอยู่กับเราเป็นการถาวรเลย จะรบกวนมั้ย”
“โธ่ ย่า ไม่เลยคร้าบบ”
เขายกมือคุณย่าขึ้นมาแนบแก้มอย่างดีใจคล้ายตอนป็นเด็กเมื่อคราอ้อนให้คุณย่าซื้อเครื่องบินบังคับให้
“ฮ่าๆๆ ดูทำเข้าสิ โตพอจะมีลูกมีเมียแล้วยังทำตัวเป็นเด็กไปได้” เธอบ่นกลั้วหัวเราะพลางลูบศีรษะหลานชายเบาๆ
......................
หลังจากนั่งพูดคุยกับคุณย่าพักใหญ่เขาจึงขอตัวกลับมานอนพักเอาแรงก่อนจะออกไปทำงานในไร่ช่วงบ่าย
“หืม?”
เจ้าของไร่หนุ่มเลิกคิ้วขึ้นมองแม่สาวใช้กำลังถูพื้นห้องนอนเขาอย่างขะมักเขม้น อาจจะเป็นคำสั่งที่ไม่จริงจังแฝงไว้ด้วยความหมายอีกแง่จากเขากระมัง
..นี่หล่อนมาจริงๆหรือ ดูท่าจะอยากลองของเข้าให้แล้ว..
“เลิกถูพื้นแล้วเข้าไปขัดอ่างในห้องน้ำให้ฉัน”
“ค่ะ”
ชัชวาลเผยยิ้มร้ายขณะมองเรือนร่างสาวใช้ขณะเดินหันเข้าไปในห้องน้ำ ในใจกระหายเกินจะยับยั้งไหว ก็เด็กมันยั่ว ต่อให้เป็นคนโปรดของคุณย่าก็ตามเถอะ เขารีบผลัดเปลี่ยนมาสวมเพียงชุดคลุมอาบน้ำเดินเข้าไปออกคำสั่งใหม่
“ออ ลืมไปว่าเมื่อวานมีคนมาทำความสะอาดแล้วเธอไม่ต้องขัดนะ แต่ช่วยเตรียมน้ำอุ่นไว้ให้ฉันก็พอ”
“ค่ะ”
หล่อนรับคำสั่งและทำตามโดยไม่รู้ท่วงทันแผนการของเจ้านายที่กำลังยืนกอดอกพิงผนังมองเธออยู่
“อืม อายุเท่าไหร่แล้วล่ะเรา” เขาแสร้งถามทั้งที่ทราบมาจากคุณย่าแล้ว
“สิบแปดปีแล้วค่ะ”
“งั้นหรือ มาอยู่ที่นี่แล้วแฟนที่กรุงเทพไม่คิดถึงแย่เหรอ?”
“โอ๊ยหนูยังไม่เคยมีแฟนหรอกค่ะ”
“จริงหรือ ไม่น่าเชื่อว่าอายุขนาดนี้แล้วยังไม่มีแฟน ไหนมานี่ซิ” เขาเริ่มต้อนไก่เข้าหาอย่างใจเย็น
“คะ” เธอหยุดยืนตรงหน้าเขาด้วยสีหน้าเหลอหลา
“อืม ถ้าแต่งหน้าเธอก็คนสวยคนนึงเลยนะ” มือใหญ่ลูบศีรษะเลื้อยลงมาถึงกรอบหน้า แม่ดอกจำปาไร้เดียงสายังคงยืนนิ่งเคลิ้มไปกับคำชม
“อืมม ขยับเข้ามาใกล้อีกสิ”
“ไม่ค่ะ แค่นี้ก็ใกล้แล้ว”
“ฮ่าๆๆ” เขาหัวเราะร่าเมื่อหล่อนปฏิเสธจะเข้าประชิดตัวเขาทว่ายังคงยืนอยู่ที่เดิมไม่หนีไปไหน ใครเชื่อว่าไม่เคยมีแฟนก็โง่แล้ว
“ไม่เป็นไร ฉันขยับเข้าหาก็ได้” ใบหน้าคมโน้มลงกระซิบข้างใบหู มือใหญ่เริ่มเลื้อยเป็นไม้ลูบไล้สัดส่วนเธอรวดเร็วพลางโอบรัดกายเธอไม่ให้หนีไปไหนได้
“อื้อ อย่าค่ะ”
“ชู่วว ไม่ต้องกลัวฉันแค่ไม่เชื่อที่เธอบอกว่าไม่มีแฟน เลยอยากจะลองดู”
“อื้อ ปล่อยหนูนะคะคุณชัชวาล”
เธอตื่นกลัวเมื่อถูกเจ้านายลวนลาม มือปลาหมึกลูบไล้สีข้างทั้งขยำบั้นท้ายทำเอาเธอสะดุ้งโหยงหัวใจเต้นรัวราวกับกลอง
“ไม่เอาน่า อย่าเล่นตัวนานมันเสียเวลา บอกฉัน ว่าเธอต้องการเท่าไหร่ หรืออยากได้โทรศัพท์เครื่องใหม่ไหม?” เขากระซิบเสียงแหบพร่าปลายจมูกสูดดมซอกคอระหงไม่นานก็รีบผละออกเพราะกลิ่นเหงื่อมันแรงเกินจะคลุกเคล้าได้ไหวทว่ามือใหญ่เอื้อมไปกอบกุมหน้าอกขนาดเท่าลูกซาลาเปา
“อื้อ ยะ อย่านะคะ”
“ซี้ดดด นมเล็กๆแบบนี้นวดบ่อยๆให้เดี๋ยวก็ใหญ่ สนใจมั้ย”
“อื้อ ไม่เอา หนูไม่เอาอะไรทั้งนั้น ปล่อยหนูนะคะ”
“ไม่เอาน่า เธอจะมากลัวตอนกำลังเข้าด้ายเข้าเข็มแบบนี้ไม่ได้”
เธอตกใจกลัวมือไม้ปัดป่ายมือใหญ่พัลวันแต่หาได้หยุดเขาได้ หนำซ้ำกางเกงขาสั้นเธอถูกปลดกระดุมและถลกลงไปกองอยู่ที่ตาตุ่มเป็นที่เรียบร้อย
“ฮึก ยะ อย่า ปล่อยหนู”
..เมื่อภาพโอบกอดอ่อนโยนที่วาดฝันไว้อย่างสวยงามนั้นกำลังกลบไว้ด้วยความเป็นจริงที่เธอกำลังถูกลวนลาม เขาใช้วงแขนด้านซ้ายโอบรัดเธอไว้ไม่ให้ดิ้นหนี ส่วนมืออีกข้างบีบขยำหน้าอกเมามันส์ ความหวาดกลัวมีมากมายเต็มหัว ทุกอย่างรวดเร็วจนไร้เรี่ยวแรงจะขัดขืน จนกระทั่งฝ่ามือใหญ่แทรกเข้าไปในแพนตี้สีชมพู
กึก
“โอ๊ยยยย ฮือๆ”
“หืม?”
ชัชชวาลชะงักค้าง ปล่อยนิ้วกลางแช่ไว้ตรงร่องอันแสนคับจนนิ้วไม่สามารถผ่านเข้าไปได้
“นังจำปา!!”
ทั้งชัชวาลและจำปาหันไปตามเสียงแหลมปรี๊ดที่หน้าประตูห้องน้ำ
“..!!”
- ผู้เขียน
