ผมโน้มใบหน้าเข้าใกล้ใบหน้าของณิชาเรื่อย ๆ จนห่างเพียงไม่กี่เซน ฉกชิงริมฝีปากของเธอมาครอบครองอย่างรวดเร็ว รสจูบละมุนที่มอบให้หวังว่าเธอจะชื่นชอบ
ณิชาสะดุ้งเล็กน้อย แต่ก็สอดลิ้นเรียวเล็กมาเกี่ยวพันกับลิ้นของผม ความเงอะงะทำให้ผมนึกแปลกใจ
ไม่เคยจูบกับใครเลยหรือไง?
ผมผละริมฝีปากออกแล้วมองหน้าณิชานิ่ง ๆ อีกฝ่ายเขินจนต้องหลบสายตา
“จูบแรกเหรอ” ผมเอ่ยถามเบา ๆ
ณิชาพยักหน้าลงเล็กน้อย เธอมองหน้าผมแล้วพูดขึ้นมา
“โบ๊ทเป็นแฟนคนแรก”
หัวใจเต้นแรงมากกว่าเดิมที่ได้ยินจากปากณิชาว่าผมคือแฟนคนแรก
“ไม่เคยคิดอยากทำอาหารเลยนะ แต่เป็นเพราะโบ๊ท ณิชาถึงได้หัดทำ” ณิชาพูดต่อ
ผมก้มหน้าลงมองที่มือณิชาแล้วคว้ามือเธอมาจับไว้
“เวลาที่อยู่ด้วยกันขอให้เราใช้แต่ความรู้สึกที่เรามีให้กันนะณิชา” ผมเอ่ยปากบอกณิชา
ที่จริง... ที่ผมพูดไป ผมไม่ได้บอกเธอหรอก ผมกำลังบอกตัวเองมากกว่า ผมอยากอยู่กับณิชาเพราะความรู้สึกดี ๆ
