งานเลี้ยงขอบคุณพนักงานจัดในช่วงปลายปีแบบนี้เสมอ คราวนี้วิชญ์ให้พนักงานช่วยกันจัด ใครอยากเอาอาหารมาร่วมก็ได้ โดยที่เขาเองให้ร้านอาหารในจังหวัดที่มีชื่อหลายๆร้านมาออกซุ้มให้บริการอยู่เกือบยี่สิบรายการทั้งคาวหวาน เด็กสาวที่ชื่อน้ำผึ้งเดินเข้ามาถามเมื่อวิชญ์กล่าวเปิดงานแล้ว
“พี่วิชญ์กินอะไรหรือยังคะ”
“ยังครับ”
“น้ำผึ้งจัดไว้ให้แล้วนะคะที่โต๊ะ”
“ขอบใจมากน้ำผึ้ง”
“แล้ว ของพี่เพียงล่ะคะ ให้น้ำผึ้งเตรียมอะไรไว้ไหมคะ”
“ไม่ต้องหรอก รายนั้นเขาไม่มา” วิชญ์บอกแล้วรับแก้วเครื่องดื่มจากพนักงานเสิร์ฟขึ้นจิบ มองบรรยากาศในงานด้วยสายตาว่างเปล่า เวลาเดียวกันนั้นเองที่ห้องนั่งเล่นกลางบ้าน คุณสำลีเดินเข้ามาหาหญิงสาวที่เป็นสะใภ้ นั่งลงใกล้แล้วถาม
“มานั่งทำไมอยู่นี่ลูก คืนนี้มีงานเลี้ยงไม่ใช่หรือไง”
เพียงใจละสายตาจากโทรทัศน์เบื้องหน้ามาตอบท่าน “ค่ะคุณแม่”
“ทำไมไม่ไปเล่า”
“เพียงเหนื่อยๆน่ะค่ะ ไม่อยากไป
