“ตามดูอย่าให้คลาดสายตา”
วิชญ์สั่งกับเคนเสียงเครียดเมื่อเห็นเพียงใจเก็บกระเป๋าในตอนที่ถึงเวลาเลิกงานแล้ว เคนรับคำสั่งนายพร้อมทำตามในทันที เคนตามเพียงใจในระยะที่อีกฝ่ายไม่มีทางรู้ตัวได้เป็นอันขาด เขาเห็นเพียงใจแวะซื้อกับข้าวง่ายๆสองอย่างและข้าวสวย ตรงเข้าห้องไปแล้วก็ยืนพิงกำแพงแถวนั้นมองประตูห้องของหญิงสาวด้วยสายตาเป็นห่วงดังเดิม เคนล่วงรู้โดยไม่มีใครปริปากบอกในเรื่องความสัมพันธ์ของวิชญ์และเพียงใจ หัวใจของเคนแทบสลายลงเหมือนเศษธุลีเมื่อหญิงสาวที่ตนสนใจตกเป็นของเจ้านายไปแล้ว
และทันทีที่ประตูห้องพักของเธอปิดลงเพียงใจก็ทิ้งตัวลงนั่งที่ขอบเตียงอย่างหมดแรง อาการคลื่นไส้มีมากขึ้น ทั้งๆที่อาการเวียนศรีษะกับอาการอ่อนเพลียยังไม่หายดีด้วยซ้ำ
เธอไม่เข้าใจความต้องการของวิชญ์ ว่าเขาต้องการสิ่งใดกันแน่ การที่เธอลาออกนั่นเป็นผลดีกับทุกคน เขาควรจะให้เธอไป แต่นี่กลับไม่ยอมอนุมัติเสียอย่างนั้น เธอจะทำอย่า
