“ว่าไง” วิชญ์ลอยหน้าลอยตาถามยั่วๆ แล้วก็แว่วเสียงชนิตาตะโกนถาม ดูเหมือนเจ้าตัวกำลังเดินมาทางนี้อีกด้วย
“เพียง ได้เอาสบู่มาไหม น้ำตาลลืมหยิบมา”
“ออกไปเดี๋ยวนี้นะ” กระซิบไล่เขาแล้วรีบล้างมือ เพื่อจะได้มีหนทางต่อสู้ มือเปรอะเลอะเทอะสมองเธอจะคิดอะไรไม่ออก
“อ้าวคุณวิชญ์” ชนิตาเดินมาถึงตอนที่วิชญ์ปล่อยมือออกได้ทันพอดี เขาว่ายิ้มๆใบหน้าไม่มีพิรุธสักนิดเดียว “ผมมาดูว่าเด็กๆทำอะไรเป็นมื้อเย็นกัน”
บอกจบเดินไปหยิบกระป๋องเบียร์ในตู้เปิดออกจิบ มองเพียงใจที่คุยกับเพื่อนด้วยสายตาวาววับ ชนิตาเดินกลับออกไปแล้วโดยมีเพียงใจตามไปด้วย วิชญ์ยักไหล่แล้วทยอยหยิบของออกไปรอที่ด้านนอก เธอไม่ได้ร่วมโต๊ะกับคนทั้งคู่ ยืนปิ้งย่างอาหารให้แบบนี้ดีกว่าเยอะ “เพียงกินอะไรบ้างหรือยัง” เสียงชนิตาเข้ามาถามเมื่อกินไปได้พักใหญ่
“กินแล้ว” เพียงใจบอกเสร็จ ถามเสียงดุดุเล็กน้อย “นี่ดื่
