"ว้าว!! สุดยอดไปเลย เฮียใจดีจัง" แก้ววัลลาอุทานด้วยความตื่นตาตื่นใจกับบรรยากาศของอาหารเช้าวันนี้ของเธอ การได้เหยียบเข้ามาในโรงแรมหรูๆ ถือว่าเป็นความพิเศษสุดๆ อยู่แล้ว แต่นี่...
เธอกลับได้อภิสิทธิ์มากกว่านั้น ได้นั่งรับประทานอาหารเช้าท่ามกลางวิวเมืองหลวงบนตึกสูงเสียดฟ้า ในโรงแรมติดอันดับของประเทศ
แถมเป็นโต๊ะเดี่ยวเพราะราเชนทร์เหมาห้องอาหารนี้ทั้งห้องเพื่อพวกเขาแค่สองคน อาหารที่ไม่ใช่แค่มื้อเช้าเบาๆ...แต่กลับมีทุกอย่างที่เธอชอบ ที่อยากกิน และอยากสั่ง แก้ววัลล่ายิ้มร่า
"ฮึ ฮึ...ไหนเมื่อกี้บอกไม่หิว" ราเชนทร์หัวเราะในลำคอด้วยความชอบใจ เขาไม่แตะต้องของคาวหวานที่วางเรียงเต็มโต๊ะตรงหน้า ได้แค่คอยให้บริการสาวเจ้าที่ดูเหมือนคนหิวโซมาสักสิบปี
"ไม่ได้หิวจริงๆ ค่ะแต่ที่กินเนี่ย เพราะมีแต่ของชอบ" ไม่รู้เพราะอะไรสินะ ถึงทำให้เธอไม่รู้สึกอาย ไม่
