"ท่านพ่อ!"
เจินเม่ยที่อยากปัดความผิดทิ้งแต่กลับต้องเก็บถ้อยคำทุกอย่างกลับคืนเมื่อสายตาที่เสวียนสวี่มองนางช่างเย็นชาจนไม่กล้าขยับปากต่อ
"เจ้ามีหลักฐานหรือถึงบอกว่าโจรที่เข้ามาปล้นเจ้าคือคนของฮูหยินรอง"
เฟิงซูเหยาคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงตอบ
"โจรพวกนั้นอ้างตนว่าเป็นกองโจรเฟิงเสี้ยวเจ้าค่ะ"
"เจ้าหมายถึงกองโจรเฟิงเสี้ยวที่ฆ่าปล้นอย่างเลือดเย็น"
"เซียนเอ๋อร์มิทราบ แต่เท่าที่เคยได้ยินมา กองโจรเฟิงเสี้ยวไม่หักหลังกันเอง อยู่กันแบบพี่น้อง ทว่าโจรกลุ่มนั้น พอข้าเสนอเงินให้พันตำลึงทอง ก็เริ่มหักหลังกันเองดูไม่เหมือนที่เขาเล่าลือกันเลย"
"เหอะ! แค่นั้นเจ้าก็ใส่ร้ายว่าเป็นฝีมือข้ากับท่านแม่แล้ว ท่านพ่อต้องให้ความเป็นธรรมลูกกับท่านแม่นะเจ้าคะ"
เสียงเย้ยหยันของเจินเม่ยดังก้องห้อง จากตัวสั่นเทาก่อนหน้ากลายเป็นเชิดหน้าชูคอเมื่อคิดว่าตอนนี้ตนเหนือกว่าศัตรู
"มีอีกเรื่องที่เซียนเอ๋อร์อยากถามท่านพ่อ"
"ว่าม
