ตอนที่ 1

1078 คำ

ค-ลั่-ง-รั-ก เมียเด็ก(ลีลาเด็ด) ผู้เขียน กาสะลอง ไม่อนุญาตให้สแกนหนังสือ หรือคัดลอกเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือ เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของหนังสือเท่านั้น นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่สมมติขึ้น ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องจริงแต่อย่างใด ชื่อบุคคล และสถานที่ที่ปรากฏในเนื้อเรื่อง ไม่มีเจตนา อ้างอิงหรือก่อให้เกิดความเสียหายใดๆ ………. นิยายเรื่องนี้… ไม่มีแก่นสารสารัตถะอะไรนักหนา ทั้งเรื่องขับเคลื่อนด้วยอารมณ์อันมืดดำของมนุษย์ ดำเนินเรื่องด้วยตัณหาราคะสุดร้อนแรง ท่านใดที่ไม่ชอบโปรดหลีกเลี่ยง *เราเตือนท่านแล้ว* ค-ลั่-ง-รั-ก เมียเด็ก มกราคม พุทธศักราช 2565 จังหวัดเชียงใหม่ งานจัดเลี้ยงเล็กๆ ในตอนค่ำ ได้ถูกจัดขึ้นภายในไร่กาแฟแห่งหนึ่งในอำเภอแม่ริม ภายหลังจากเสร็จสิ้นพิธีผูกข้อมือแบบเรียบง่ายระหว่าง ‘เดชา’ หนุ่มใหญ่วัยสามสิบเก้าหรือที่ทุกคนในไร่พากันขนานนามเขาว่า ‘พ่อเลี้ยงเดช’ กับเจ้าสาววัยยี่สิบปีมีนามว่า ทัดดาว’ ซึ่งเป็นลูกสาวของป้าพรที่เป็นคนงานเก่าแก่ ทำงานอยู่ในไร่ของพ่อเลี้ยงเดชมานานกว่าสิบปี “คืนนี้อย่าดื่มมากนะครับเฮีย… เดี๋ยวจะเมาจนไม่มีแรงเข้าหอ… อิอิ… ” ‘ดินน์’ ชายหนุ่มวัยสามสิบปีซึ่งเป็นน้องชายต่างมารดาของพ่อเลี้ยงเดช เอ่ยแซวพี่ชายด้วยสรรพนามสนิทสนมคุ้นปากที่เรียกว่า ‘เฮีย’ จนติดปาก คำพูดของดินน์เรียกเสียงฮาดังลั่นไปทั้งโต๊ะซึ่งรายล้อมไปด้วยบรรดาเพื่อนสนิทที่มาร่วมงาน ในอดีตที่ผ่านมามารดาของพ่อเลี้ยงเดชได้สามีคนแรกเป็นฝรั่งชาวอิตาเลี่ยน ทั้งสองมีลูกด้วยกันหนึ่งคนคือพ่อเลี้ยงเดช จากนั้นแม่ของพ่อเลี้ยงเดชก็เลิกรากับสามีเก่าแล้วมาแต่งงานใหม่กับชายชาวอเมริกันจนมีลูกชายอีกคนก็คือ ‘ดินน์’ ทุกวันนี้ดินน์ทำไร่องุ่นอยู่ใกล้ๆ กับไร่กาแฟของพ่อเลี้ยงเดช “เออน่ะ… กูคอแข็งโว้ยไอ้ดินน์… กูดื่มไปได้ไม่กี่แก้ว กูไม่เมาหลับหรอกน่ะมึงไม่ต้องห่วง… ” พ่อเลี้ยงเดชตอบน้องชาย… เรียกเสียงฮาลั่นดังขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนที่เพื่อนๆ ของพ่อเลี้ยงอีกห้าหกคนที่นั่งล้อมอยู่รอบโต๊ะตัวใหญ่จะยกแก้วเหล้าขึ้นชน ดื่มให้กับเจ้าบ่าวที่กำลังจะได้เข้าหอกับเจ้าสาวในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า และในเวลาเดียวกันนั้นเอง ที่เรือนหลังเล็กของป้าพร “แม่… เกิดเรื่องใหญ่แล้ว… ” ‘ดอกแก้ว’ น้องสาวของ ‘ทัดดาว’ เจ้าสาวที่เพิ่งหนีไป รีบเข้ามาบอกเรื่องสำคัญกับป้าพรผู้เป็นแม่เลี้ยง ดอกแก้วเป็นลูกที่ติดมากับ ‘ลุงแผน’ ส่วนทัดดาวนั้นเป็นลูกติดมากับป้าพรที่มาแต่งงานใหม่กับลุงแผน “อะไรของเอ็งวะนังแก้ว… วิ่งหน้าตื่นมาเชียว” ป้าพรที่กำลังนั่งนับเงินสินสอดของพ่อเลี้ยงเดชด้วยสีหน้าตื่นเต้นดีใจจนออกนอกหน้า ตวัดสายตาขวับมาทางต้นเสียง พรวดพราดเข้ามาทำเอาตกใจ ดอกแก้วเห็นว่าตอนนั้นลุงแผนผู้เป็นบิดายังนั่งสูบยาเส้นอยู่ไม่ไกล หล่อนจึงค่อยๆ ขยับเข้ามากระซิบกระซาบข้างหูป้าพรผู้เป็นแม่เลี้ยง “ห๊ะ… ฉิบหายแล้ว… ” ป้าพรเผลออุทานออกมาด้วยความตกใจ… หล่อนยกมือขึ้นทาบอก ก่อนจะรีบจูงมือดอกแก้วพาหลบออกมาที่หลังบ้านเพื่อจะได้พูดคุยกันเป็นการส่วนตัว “นี่เรื่องจริงใช่ไหมนังแก้ว… ” ป้าพรถามย้ำ “จริงจ้ะป้า… ” ดอกแก้วยืนยัน “เวร… ฉิบหายแล้ว… ” ป้าพรสบถออกมาอย่างหัวเสีย… ใบหน้าซีดเผือด คิดไม่ถึงว่าจะเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ในวันแต่งงานของพ่อเลี้ยงเจ้าของไร่กับลูกสาวของหล่อนที่โชคดีราวกับหนูตกถังข้าวสาร แต่ทัดดาวกลับทำเรื่องที่ไม่มีใครคาดคิด ทิ้งตำแหน่ง ‘ภรรยา’ ของพ่อเลี้ยงเจ้าของไร่กาแฟไปอย่างน่าเสียดาย ในเวลาต่อมา เกือบห้าทุ่ม… หลังจากแขกเหรื่อซึ่งส่วนใหญ่ล้วนเป็นเพื่อนสนิทของพ่อเลี้ยงเดช พากันกลับไปหมดแล้ว พ่อเลี้ยงเดินเข้ามาในบ้าน… ร่างสูงใหญ่ตรงเข้าไปในห้องนอนที่อยู่ชั้นล่าง คว้าผ้าขาวม้าออกมาอาบน้ำที่ห้องน้ำในสวนหลังบ้านอย่างที่เคยทำอยู่เป็นประจำ ใช้เวลาอาบน้ำไม่นาน… ภายหลังเสร็จจากอาบน้ำ พ่อเลี้ยงเดชเดินตรงไปยังเรือนอีกหลังซึ่งเป็นเรือนเก่า สร้างด้วยไม้สักทั้งหลัง กว้างขวางสมกับเป็นเรือนที่พ่อเลี้ยงเดชสั่งให้ช่างเข้ามาตกแต่งจนกลายเป็นห้องหอ หลังจากตัดสินใจว่าถึงเวลาแล้วที่ควรจะมีครอบครัวเสียที “ทำไมไฟไม่ติด… ” เมื่อขึ้นมาถึงห้องนอน หลังจากเอื้อมมือไปกดสวิทช์ไปข้างฝาผนัง พ่อเลี้ยงเอ่ยถามเจ้าสาวที่นอนนิ่งอยู่บนเตียง “ไฟเสียค่ะ… ” เสียงตอบดังมาจากคนที่อยู่บนเตียง “เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะให้คนงานมาเปลี่ยน… ” พ่อเลี้ยงกล่าว… นึกในใจว่าก็ดีเหมือนกัน ปิดไฟเมคเลิฟกันน่าจะทำให้เจ้าสาวของเขาไม่เขินอายที่จะมีอะไรกันเป็นครั้งแรก “นอนรอฉันอยู่ใช่ไหม… ” พ่อเลี้ยงถามเสียงหวาน พร้อมกับเดินเข้ามานั่งลงที่ขอบเตียง ค่อยๆ เอื้อมมือเข้ามาลูบขาของเจ้าสาว หล่อนตกใจจึงรีบชักเท้าหนีด้วยความกลัว “โถ… นี่ขนาดมีแค่แสงสลัวๆ เธอยังอาย ไม่ต้องตื่นเต้นนะ เดี๋ยวฉันจะทำให้เธอมีความสุข… ” พ่อเลี้ยงจ้องมองเจ้าสาว เรือนร่างของหล่อนช่างดูเย้ายวนสะดุดตา แม้ภายในห้องนอนจะไม่มีแสงไฟ แต่แสงจันทร์ในคืนข้างขึ้นที่สาดลอดริ้วม่านเข้ามาทางหน้าต่างใกล้กับหัวเตียง ก็พอจะทำให้มองเห็นเรือนร่างของหญิงสาวที่ดูงดงามแม้ในความสลัว มองแล้วอดใจไม่ไหว… พ่อเลี้ยงค่อยๆ ขยับขึ้นมาทาบทับร่างเล็กที่นอนใจเต้นรัว แทรกลำตัวเข้ามาระหว่างง่ามขา “อื้อออ… ” หญิงสาวอุทานด้วยความตกใจ โล่งใจที่เขาจำเสียงของหล่อนไม่ได้ คงเป็นเพราะว่าพ่อเลี้ยงอยู่ในอาการเมาไม่น้อย ยืนยันด้วยกลิ่นสุราจากลมหายใจร้อนผ่าวตอนที่เขาจูบไซ้ซอกคอของหล่อน “ร้องทำไม… ไม่ต้องกลัวนะ… ” พ่อเลี้ยงถามเบาๆ “ตัวหนัก… ”

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more