ยามเช้าเซี๊ยะกงหายไปโดยพลัน ชิงเฉิงดิ้นเร่า นางยังมิได้ชำระความเรื่องกลิ่นกายของเซี๊ยะกง ชิงเฉิงกรีดร้องลั่นจวนโดยพลัน
"เซี๊ยะกง!!!!!! "
บิดาและมารดาของชิงเฉิง นั้นคล้ายได้ยินคนทั้งคู่เย้าหยอกกัน บิดายิ้มร่า เพราะชิงเฉิงนั้นคราแรกดูนางจะมิชอบเซี๊ยะกงนัก แต่ทว่าคำโบราณว่า อยู่ๆไปก็รักกันเองนั้น..ท่าจะใช่เสียแล้ว และผู้คนก็ขบขันเซี๊ยะกงยิ่งนัก
เซี๊ยะกงนั้นถือเนื้อถือตัวยิ่ง อาจจะกล่าวได้ว่า เลือดเย็นสังหารได้แม้แต่ทารกและสตรีไปทั้งสิ้น แต่กับชิงเฉิง เซี๊ยะกงนั้นกลับชอบเย้าหยอก อันใดผู้ใดจะมิรู้
เซี๊ยะกงนั้นเลือกบุตรสาวตนเป็นคู่หมายด้วยตนเอง คราที่เซี๊ยะกงสังหารคนเลี้ยงม้านั้น ที่มิห้ามปรามก็มิใช่เพราะต้อยต่ำจึงต้องตาย แต่ทว่าห้ามปรามกันมิทัน แต่ยามที่ค้นพบว่า คนเลี้ยงม้านั้นคือสายของโจรป่าก็โล่งใจนัก ที่มิได้ปล่อยปละละเลย ให้สังหารผู้คนเป็นผักปลา
ภายหลัง เซี๊ยะกง จึงมาบอกกล่าวเล
