“อุแว๊ อุแว๊ อุแว๊ อุแว๊ !!!”
สตรีที่ให้นมกงจื่อไปคราหนึ่ง ยิ้มออกมาบางๆ และขยับกายเดินอุ้มทารกมามอบให้แก่เซี๊ยะกง เซี๊ยะกงทำท่า เก้ๆ กังๆ สตรีผู้นั้น รับทารกกงจื่อน้อยมา และดึงผ้ามาสวมปิดบังทรวงอกตน
ทารกดื่มนมอย่างหิวโหย มีเสียงดูดดังจุ๊บๆ เซี๊ยะกงอายหน้าแดง นึกถึงเรื่องลามกกับชิงเฉิงในยามเช้า...
จนกงจื่อดื่มนมอิ่มแล้ว ฝ่าบาทประทานถุงทองให้สตรีนั้น และถามไถ่ว่ากำลังไปที่ใดกัน สองสามีภรรยาจึงเอ่ยอย่างนอบน้อมว่า
“กระหม่อมและฝุเหริน เราสองจะเดินทางกลับบ้านเกิด ที่ตำบลไฉ่หงพะยะค่ะฝ่าบาท กระหม่อมนั้นมีนามว่าอวู่อี้จิน เป็นพี่ชายของสนมอวู่ฟางเหมยพะยะค่ะ”
องครักษ์ทั้งสิ้นตากระตุก วิ่งถลามาทันใด กอดแขนกอดขาหลั่งน้ำตาสิ้น
“คุณชายอวู่ โปรดนำทางพวกเรา ไปหาพระสนมด้วยเถิด ที่เรากำลังตามหาคือพระสนมอวู่ฟางเหมยน้องสาวของท่าน กงจื่อน้อยๆนี้ก็เป็นหลานของท่านเอง”
คุณชายอวู่ตัวแข็งค้างเหลือบมองไปที่
