ยามเดินลงมาที่สาขาที่เจ็ดสิบสอง บัญชีนั้นกองท่วมหัว เซี๊ยะกงมองไปและขยับไปเปิดคราหนึ่ง ชิงเฉิงถอนหายใจ ก่อนจะดึงลูกคิดออกมา เสียงดีดลูกคิด ดัง แป๊ก แป๊ก แป๊ก
เซี๊ยะกงนั้นทึ่งกับนางมิน้อยเลย ก่อนจะออกไปตรวจตราระเบียบในสาขา ดูผู้คนฝึกร่างกายในยามเช้า เซี๊ยะกงแสนเย่อหยิ่ง เยื้องกรายไปมา สตรีผันผ่านมองตามดวงตาเคลิ้มฝัน เซี๊ยะกงมิใส่ใจนัก เข้าไปภายในดูสตรีของตนทำงานในทันที
ชิงเฉิงยามคิดลูกคิดจนสิ้น นางปวดหัวหนึบจึงนอนลง และหลับไปในความเงียบงันนั้น เซี๊ยะกงเข้ามาและยกยิ้มเบาๆ หันมองบัญชีก็พบว่ายังเหลืออีกครึ่งหนึ่ง จึงขยับดีดลูกคิดต่อไปเสีย
ยามจบสิ้นเซี๊ยะกงง่วงนัก จึงขยับเบียดกายเข้าหาชิงเฉิง และกอดรัดนางในอกแกร่ง ชิงเฉิงปรือดวงตาขึ้นและหน้าแดงน้อยๆ ก่อนจะพบว่าเซี๊ยะกงหลับไปแล้ว
ชิงเฉิงปรายตามอง ไปตามร่างกายของเซี๊ยะกง และสะดุดสายตาลงที่แผงอกแกร่ง มือบางค่อยๆ ดึงสายรัดเอวเซี๊ยะกงออกช้าๆ
