ตอนที่ 13 ชื่อตอน หนี

1393 คำ

นางแอบก่นด่าเซี๊ยะกงในใจ ตื่นมาก็บ้าราคะแต่เช้า เซี๊ยะกงนะเซี๊ยะกง นางช่างห้ามมิได้เลย ฮึ่ม!!! เซี๊ยะกงเดินไปปรายตาไป มองนางตามิกระพริบ ชิงเฉิงถอนหายใจเบาๆ นางช่างเหนื่อยหน่ายกับเซี๊ยะกงนัก นางเดินไปช้าๆ กระต่ายยักษ์เจ้าต้าจูของนาง ก็วิ่งไถลไปไถลมา นางมิเจอมันมาหลายวันแล้ว จึงจับมันมาฟัดและกลิ้งไปกับมันในพื้นสวน "ชิงเฉิงเจ้าเป็นทารกหรืออย่างไรกัน !!!! " เซี๊ยะกงตวาดลั่นและขยับมาดึงนางขึ้นและทำตากรุ่นโกรธใส่นาง ร่างหนาโกรธเคืองนางยิ่งนัก นางมิระวังตนใดๆเลย นางลงไปเกลือกกลิ้งกับพื้น ผ้าผ่อนหลุดลุ่ย ช่างน่าตายนัก !!!! ร่างบางน้ำตาปริ่ม นางแค่เพียงพ้นวัยจากดรุณีมามินาน เซี๊ยะกงหลงลืมไปจึงดุด่านางเช่นนั้น เพราะความหึงหวง ในอกคุกรุ่นขึ้นมา มือหนาเผลอกำมือนางแน่น จนนางร้องขึ้นมา ร่างหนาสะบัดแขนนางและเร่งขี่ม้าออกไป ชิงเฉิงน้อยใจนัก นางสะบัดเศษใบไม้แล้วเข้าไปในจวน ยามนี้ผู้คนเร่งไปที่สำนัก

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม