บทที่5) ใครก็ห้ามแตะต้องเธอ
1142 คำ
"บอกฉันมาวีวี่ สัญญาด้วยเกียรติของเฟย์ตันว่าเลยว่าฉันจะลากตัวมันมาปลิดชีวิตมันให้ตายด้วยมือของฉันเอง..."
"เท่มากมั้ง" แม้ปากจะกล่าวออกไปดังนั้นหากแต่หัวใจดวงน้อยกลับรู้สึกซึ้งใจอยู่ไม่น้อยกับการปกป้องที่อีกฝ่ายกำลังมอบมันให้กับเธอ
"ตกลงคือจะไม่บอก?" เสียงเข้มเค้นถามอย่างตั้งใจข่มขู่ให้หญิงสาวยอมจะกล่าวถึงบุคคลที่หาญกล้ามาทำร้ายร่างกายผู้หญิงของตัวเอง
"ฉันก็เที่ยวทะเลาะกับเขาไปทั่วแหละเฟย์ตัน" เมื่อรับรู้ได้ว่าเฟย์ตันนั้นคงไม่เลิกตั้งคำถามแต่โดยง่าย วีวี่เลยจำต้องออกปากโกหกถึงในสิ่งที่เธอไม่มีวันที่จะเป็นจริงออกไป เพื่อหวังให้ชายหนุ่มเลิกมายุ่งวุ่นวายกับเธอเสียที
"ฉันก็เป็นของฉันแบบนี้แหละเฟย์ตัน รู้แบบนี้แล้วนายจะเลิกวุ่นวายกับชีวิตของฉันได้รึยัง?"
"เฟย์..." เฟย์ตันกล่าวเพียงสั้นๆ และยังคงยืนยันที่จะยืนอยู่ตรงนั้นใกล้กันกับหญิงสาวเช่นเดิม "เรียกเฟย์ก็พอ"
"ให้ตายสิเฟย์...นายนี่มัน" เมื่อหมดหนทางที่จะขับไล่วีวี่จึงปล่อยให้เขาได้เดินตามหลังของเธอมาอย่างนั้น ก่อนที่นาทีต่อมาวีวี่จะหยุดอยู่ตรงรถมอเตอร์ไซค์คันเก่งของเธอที่ถูกฝากจอดเอาไว้กับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของร้านเบเกอรี่แห่งนี้...
"เธอจะไปไหนวีวี่"
"เฟย์..."
"อีวีวี่!" ทันใดนั้นเองก็มีเสียงหวีดร้องดังลั่นอย่างยอมรับไม่ได้กับภาพที่กำลังเห็นของเด็กหญิงสองคนที่แทรกขึ้นมาในตอนที่วีวี่กำลังจะออกปากบ่นเฟย์ตันอย่างพอดิบพอดี
"ค่อยคุยกัน" วีวี่ที่กลัวว่าเพื่อนทั้งสองจะหลุดพูดถึงในเรื่องที่พวกตนได้เดิมพันเอาไว้ กล่าวสั้นๆ ขณะที่สายตาคู่นั้นก็ส่งสัญญาณให้ทั้งแซนดี้และสาลี่นั้นปิดปากของตัวเองเสียให้สนิท
"สวัสดีค่ะพี่เฟย์ตัน" แซนดี้ที่ถึงแม้จะรู้สึกเสียศักดิ์ศรีที่จะต้องคอยเป็นข้ารองบาทให้กับเพื่อนสนิทในการเดิมพันครั้งนี้ แต่ถึงอย่างนั้นเด็กหญิงก็ยังคงไว้ซึ่งมารยาทขั้นพื้นฐานอยู่บ้าง
"คนของแซนดี้...ถูกใจพี่มาก ขอบคุณนะ"
"แซนดี้เปล่าส่งวีวี่ไปนะ... แซนดี้ส่งคนจากคลับพี่เพียงเขาต่างหากเล่าพี่เฟย์ตัน" แซนดี้ที่ได้ยินดังนั้นก็รีบออกปากปฏิเสธ เพราะไม่อยากที่จะให้วีวี่เข้าใจผิดคิดไปเองจนถึงขั้นที่ว่าเธอและเฟย์ตันนั้นรู้เห็นเป็นใจกันมาก่อนที่พวกเธอจะริเริ่มเกมเดิมพันในครั้งนี้
"อย่างวีวี่น่ะนะไม่ถูกใจก็ไม่แบะออกตามคำสั่งของใครหรอกน่า" วีวี่ถลึงตาใส่เฟย์ตันอย่างไม่พอใจที่เขานั้นกำลังมองมายังเธอด้วยสายตาที่ประเมินเอาไปเองว่าเธอเป็นเด็กในสังกัดของเพื่อนสาว
"ก็ไม่ได้ว่าอะไรหนิ"
"ถอย คนจะกลับบ้าน" มือเล็กเลื่อนไปดันร่างใหญ่ที่กำลังยืนขวางทางให้ออกห่าง ก่อนที่นาทีต่อมามันจะถูกกอบกุมเอาไว้โดยมือหนาของจอมฉวยโอกาสเฟย์ตัน
"โอ๊ะโอ... แม่นายวีวี่" สาลี่และแซนดี้ที่เห็นดังนั้นจึงร้องออกมาพร้อมกันอย่างยอมรับแต่โดยดีว่าในครั้งนี้พวกตนได้พ่ายแพ้ให้กับวีวี่เสียจนราบคาบแล้วจริงๆ
"พี่ไปส่ง..."
"ฉันมีรถ...ฉันกลับเองได้เฟย์ อย่ามาจุ้น" วีวี่ต่อว่าด้วยความรำคาญก่อนจะก้าวขึ้นคร่อมมอเตอร์ไซค์ของตัวเองและเลื่อนหมวกกันน็อกขึ้นมาสวมเพื่อเตรียมตัวเดินทางกลับบ้านของตัวเอง
"กูกลับก่อนนะอีแซนดี้ อีสาลี่"
"มันสองคนต้องกินกันแล้วแน่ๆ" สาลี่กล่าวขึ้นพร้อมตบมือเข้าหากันดังฉาดอย่างมั่นอกมั่นใจในความคิดความอ่านของตัวเอง หลังจากที่ได้เห็นว่าทั้งรถมอเตอร์ไซค์ของวีวี่และรถคูมาเรียลคันหรูของเฟย์ตันนั้นออกตัวตามกันไปด้วยระยะเวลากระชั้นชิด
"หยาบคายอีสาลี่...รู้ดีอย่างกับมึงไปนอนอยู่ใต้เตียงตอนเข้าอะจึ๊กกะดึ๋ยกัน" แซนดี้้กล่าวติดตลกอย่างไม่นึกถือสาในคำพูดดังกล่าวของสาลี่
"มึงมันอ่อนอีแซนดี้ มึงไม่เห็นสายตาตอนที่อีตาคนนั้นมันมองมาที่อีวีวี่รึไง! แววตาแบบจ้องจะเสียบใส่อยู่ตลอดเวลาแบบนั้นมันใช้สำหรับคนที่เคยได้เคยโดนกันมาแล้วเท่านั้นค่ะอีแซนดี้!" สาลี่ยังคงยึดมั่นในคำพูดของตัวเองประหนึ่งว่ามีประสบการณ์ในเรื่องอย่างว่ามากพอสมควร จนแซนดี้เองที่เห็นแบบนั้นก็อดไม่ได้ที่จะสงสัย
"มึงไม่เวอร์จิ้นแล้วเหรออีสาลี่" ดวงตากลมเริ่มหรี่เล็กลงอย่างจงใจจ้องจับผิดใครบางคนที่เคยบอกว่าหวงแหนความสาวพรหมจรรย์หนักหนา
"อีบ้า! มึงนะแหละที่เริ่มจะหยาบคายแล้วนะอีแซนดี้! พูดอะไรออกมามึงรู้ตัวหรือเปล่า!" สาลี่เริ่มออกอาการหวาดวิตกคล้ายว่าคนที่กลัวว่าสิ่งที่ปกปิดเป็นความลับจะถูกเปิดเผย จนแซนดี้ที่เห็นดังนั้นก็เริ่มที่จะมั่นใจในความคิดฟแ เมื่อก่อนหน้านี้ของตัวเอง
"กูรู้จักมึงมานานพอที่จะดูออกว่าสิ่งที่กูคิดมันคือเรื่องจริงทุกประการ" แซนดี้จงใจตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบเย็น จนคนที่ปิดบังบางอย่างเอาไว้ถึงกับใบหน้าซีดเซียวด้วยความหวาดวิตกมากขึ้นไปกว่าเดิม
"อีแซนดี้...กู...กูขอโทษ กูไม่ได้ตั้งใจ"
"โอ๊ยอีสาลี่! มึงแค่เสียเวอร์จิ้นปะละมึงจะมาขอโทษกูทำหอยอะไรเล่า! เอากุญแจรถมึงมาค่ะอีสาลี่ ขากลับกูจะเป็นคนขับเองเห็นสภาพของมึงแล้วน่ากลัวจะพากูลงคลองไปซะก่อน" แซนดี้กล่าวอย่างเริ่มรู้สึกผิดที่ตัวเองกระทำท่าทางแบบนั้นออกไปจนทำให้เพื่อนสนิทต้องตกอยู่ในสภาพหวาดวิตกดังกล่าว
"หรือเราจะลองขับตามสองคนนั้นไปดีอีสาลี่ เราติดตามผ่านจีพีเอชที่รถของอีวีวี่ได้นี่" แซนดี้กล่าวอย่างนึกสนุกและข้อเสนอดังกล่าวนั้นก็ทำให้สาลี่ที่เคยวิตกกังวลในเรื่องบางอย่างเริ่มที่จะผ่อนคลายขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด
"เอาดิ...น่าหนุกนะ"
สาลี่ บอกแซนดี้ไปสิว่าผู้ชายของมันแอบเขมือบอยู่กับหล่อน ฮ่าๆๆๆๆ
- ผู้เขียน
