ตอนที่ 64
สาวน้อยรีบเอามืออุดปาก เมื่อเห็นเงารางๆ ว่าพวกมันสองคนกำลังเดินตรงมา เธอตกใจและสับสน ถ้าลุกวิ่งตอนนี้พวกนายชิดต้องรู้และตามจับเธอแน่ แต่ขืนยังอยู่ตรงนี้มีหวัง...
โอย...เธอไม่อยากจะคิดต่อเลย
ท่ามกลางความสับสน มือหนาใหญ่ปิดหมับลงมาบนเรียวปากอิ่มพอดิบพอดีกับที่เธอเอามือลง ส่วนมือใหญ่อีกข้างรวบเอวบางเอาไว้แน่น
“เงียบๆ อย่าเอะอะ” เสียงกระซิบดังขึ้นเบาๆ ริมหู น้ำเสียงคุ้นเคยและเธอก็จำได้ไม่วันลืมทำให้สาวน้อยพยักหน้า
ร่างอรชรถูกรั้งให้ค่อยๆ ถอยอย่างเงียบกริบ โดยอาศัยพุ่มไม้ช่วยกำบังกาย
เจ้าร่างใหญ่สองคนที่เดินเข้ามาจนเกือบจะถึงบริเวณที่จันฑริกาเคยแอบอยู่ชะงักไปกลางคัน เมื่อมันย่ำเท้าลงไปบนหางของสัตว์ตัวเล็กจนร้องกิ๊ดๆๆ
“เฮ้ย หนูเองนี่หว่า”
มันตะโกนขึ้นพอให้ผู้เป็นลูกพี่ได้ยิน ก่อนจะหันหลังกลับ
“พี่นี่คิดมากไปแล้วนะพี่ชิด”
“เออน่า ริจะทำการใหญ่ก็ต้องระวังเอาไว้ก่อนสิวะ ว่าแต่
