ตอนที่ 40
“อื้อ อื้อ...”
ปรางอินท์ดิ้นสุดฤทธิ์ ดิ้นรนหนีเท่าที่กำลังแรงกายจะมี ความเจ็บทั้งที่ปากและที่บัวงามยังไม่เท่าที่ใจ ความรู้สึกรังเกียจและขยะแขยงร่างแกร่งมีท่วมท้น ภาพที่หญิงสาวแสนสวยโดดเข้าใส่อ้อมแขนเขาผ่านแวบเข้ามา ยิ่งสร้างความเกลียดและสะอิดสะเอียนกับการกระทำของชายหนุ่มจนเต็มกลืน
“ชอบไหมล่ะ แรงๆ แบบนี้” เสียงห้าวเค้นถาม ดวงตาคมสบตาคู่สวยด้วยรอยหยันเยาะ พร้อมทั้งยิ้มหยันที่หยักลึกลงบนเรียวปากเข้ม
“ฉันขยะแขยงคุณที่สุด”
“ใครอยากให้เธอพิศวาสกันเล่า” ปากร้ายๆ ว่า หากตาคมแข็งกร้าวยิ่งกว่าครั้งไหนๆ
มือหนากระชากเสื้อเชิ้ตเต็มแรงจนมันขาดดังแควกพร้อมๆ กับเสียงกรีดลั่น ทรวงสาวขาวผ่องเผยโฉมต่อสายตา ภายใต้เสื้อชั้นในสีดำยิ่งช่วยขับให้ผิวผ่องเป็นยองใยมากยิ่งขึ้น
“สารเลว คุณมันเลวที่สุด”
“ฮ่าๆๆๆ เพิ่งรู้เหรอปรางอินท์ หรือที่ร้องที่ดิ้นอยู่นี่เพื่อจะยั่วให้ฉันทำเร็วๆ กันแน่”
ปทุมงามถ
