ตอนที่ 38
“จันทร์ก็หวังค่ะว่า คงไม่ต้องไปเยี่ยมพี่ชายตัวเองในคุกสักวัน”
สาวน้อยเบี่ยงกายออกจากอ้อมแขนพี่ชายด้วยอาการแสนงอน ก่อนจะหมุนร่างผละห่างทิ้งให้ตะวันอยู่ในห้องเพียงคนเดียว
ดวงตาดุวาวขึ้นกับคำพูดของน้องสาว
“ไม่มีทางหรอกจันทร์ ไม่มีวันที่พี่จะเป็นแบบนั้น ไอ้ภาคินต่างหากที่จะต้องเสียหายย่อยยับแทบหมดตัว”
เจ้าของรีสอร์ตหนุ่มรำพึงกับตนเองเบาๆ ดวงตาของเขามองข้ามยอดไม้และทิวเขาไปยังภูแมกไม้ มองให้ทะลุไปถึงใจของไอ้ภาคิน ใจที่ต้องเจ็บจนแทบกระอักของมัน เขาแทบจะรอวันนั้นไม่ไหว
ทางด้านจันฑริกา สาวน้อยออกมาจากห้องทำงานของพี่ชายด้วยความหงุดหงิดและฉุนโกรธ เธอไม่เคยโน้มน้าวใจเขาได้สักครั้ง ไม่ใช่เพราะห่วงพวกรีสอร์ตโน้น เธอห่วงพี่ชายมากกว่า บัดนี้ครอบครัวเธอเหลือกันเพียงสองคนพี่น้อง หากว่าเกิดอะไรขึ้นกับตะวันเธอจะมีชีวิตอยู่ได้ยังไง ทว่าผู้เป็นพี่กลับไม่คิดถึงจุดนี้สักนิด
สาวน้อยโดดขึ้นม้าคู่ใ
