ตอนที่ 72
หญิงสาวเชื่อเสมอว่าคนดีๆ อย่างภาคิไนยจะต้องได้รับสิ่งดีๆ กลับมาอย่างแน่นอน แต่เธอสิ...
ใบหน้างดงามหมองลงเล็กน้อยในยามที่หวนนึกถึงตนเอง เธออิจฉานก อิจฉาความอิสรเสรีของมัน หรืออย่างน้อยๆ พวกมันก็ยังได้กลับบ้าน ขณะที่เธอมองไม่เห็นความเป็นไปได้ของคำคำนั้น
ขอบตาของปรางอินท์ร้อนผ่าว ก้อนแข็งๆ วิ่งมาจุกอยู่ที่ทรวงอก เธอคิดถึงพี่สาว บางครั้งก็อยากแบ่งปันความทุกข์ในใจให้พี่ได้รับรู้ แต่ก็ไม่อาจทำแบบนั้นได้
การดูแลภาคิไนยไม่ใช่ปัญหาสำหรับเธอเลย แต่น้องชายของเขาต่างหากที่เป็นปัญหา และเป็นปัญหาต่อหัวใจอย่างร้ายแรงเสียอีกด้วย
“คิดบ้าๆ น่ายายปราง” หญิงสาวเอ็ดตัวเองเบาๆ เมื่อนึกมาถึงตรงนี้ แต่น้ำอุ่นๆ กลับกลิ้งลงมาจากขอบตาเงียบๆ
ร่างกายอรชรเริ่มร้อนผ่าวราวกับถูกพร่างพรมด้วยเรียวนิ้วแข็งแรงของอสูรร้ายตนนั้นจนเธอต้องยกมือกอดอก หน้าใสแดงซ่านขึ้น สัมผัสของภาคินดูจะตราตรึงไปทั่วร่างกายของเธอท
