แป้นถอนใจ เดินไปทิ้งตัวนั่ง “พี่เชี่ยวไปลากป้าผินมาตรงนี้ดีกว่า เกิดอะไรขึ้นจะได้ช่วยกันทัน” เชี่ยวมีสติดีที่สุดเวลานี้ เขาเดินไป หลังพูดจบ แป้นเลยนั่งชะเง้อมองกระจกทึบแสงคนเดียว
เชี่ยวยังไปไม่ถึงผิน ปรีดีก็พยุงผินเดินมา ด้านหลังเขามีชายหนุ่มท่าทางภูมิฐานตามมาด้วย เชี่ยวไม่รู้จักทั้งสองคน เขาถลาเข้าไปหาผิน “ป้า หยาจะคลอดแล้ว ป้ารีบไปเถอะ”
“มีอะไรงั้นเหรอ?” ตะวันแทรกถาม
เชี่ยวมองหน้าตะวันแต่ไม่ตอบ ผินเลยถามแทน “ทำไม มีอะไรหรือไงหะ?”
“ไม่มีอะไรหรอก หมอบอกเด็กตัวใหญ่ ให้หาผู้ใหญ่กันไว้ เผื่อคลอดธรรมชาติไม่ไหวจะได้ผ่า” เชี่ยวตอบผิน ไม่ได้มองหน้าคนอื่น ตะวันวิ่งแซงหน้าเชี่ยวไป เขามองตามหลังตะวันไปแบบงงๆ
“ใครอะป้า?”
ผินถอนใจ “ผัวคุณหยา!!”
“หย่ากันแล้ว ไม่เรียกผัวนะป้า” เชี่ยวท้วงเสียงแข็ง
“พ่อของลูกเอ้า” ปรีดีตอบเสียเอง เขาเดินแซงเชี่ยวกับผินไปอีกคน
“ใครอีกล่ะนั่น?” เชี่ยวไม่วายสงสัย
“
