4
1221 คำ
“มาสามที่ค่ะ ขอโต๊ะวีไอพีด้านล่างได้ไหมคะ” ดารินรีบบอกความต้องการ เพราะกลัวว่าจะไม่มีโต๊ะว่าง
“มีเหลืออยู่โต๊ะหนึ่งค่ะ เชิญทางนี้ได้เลย” พนักงานตอบก่อนจะออกเดินนำไปยังโต๊ะสุดท้ายที่ยังว่างอยู่
“เมนูค่ะ รับเครื่องดื่มอะไรดีคะ?” พนักงานสาวส่งเมนูไปให้กับลูกค้า
“บลูเลเบิ้ล โซดา น้ำ” ธาดาบอกชื่อเครื่องดื่มที่โปรดปราน
“ขอแชมเปญของxxxxขวดหนึ่งค่ะ” ดารินบอกพนักงานเสิร์ฟต่อจากบิดา
“ได้ค่ะ” พนักงานกดจิ้มเมนูในแท็ปเล็ตอย่างรวดเร็ว
“อาหารขอเป็น สเต๊กเนื้อนุ่มๆให้เชฟหั่นมาด้วยนะครับ แล้วก็ขอชีสบาร์ ซาชิมิ หมึกไข่นึ่งมะนาว แล้วก็กุ้งแช่น้ำปลา เอาแค่นี้ก่อนครับ” ดิลกสั่งเมนูที่ผู้เป็นนายกับบุตรสาวชอบ
“ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ” พนักงานยิ้มรับก่อนจะเดินจากไป
“เป็นไงบ้างคะคุณอา ใช่แบบที่คิดเอาไว้ไหมคะ” ดารินหันไปถามคนสนิทของบิดา
“ผมตื่นเต้นมากๆ เลยครับ ท่านน่าจะพาผมมาเที่ยวที่แบบนี้นานแล้ว” ดิลกหันไปบอกผู้เป็นนาย
“อ้าว! ก็ไหนว่าชอบนวดไม่ใช่เหรอ” ธาดาถามกลับอย่างขำๆ
“แหม...ไปทีไรหมอไม่เคยนวดให้ผมเลยครับ” ดิลกฉีกยิ้มให้เจ้านายที่แสนจะใจดี รู้ว่าตนไม่มีเมีย เอ๊ย! ภรรยา ก็เลยพาไปปลดปล่อยความตึงเครียดตามประสาผู้ชายบ่อยๆ
“ชิ! เบื่อผู้ชายลั้ลลา” ดารินส่งค้อนวงใหญ่ไปให้บิดาและคนสนิท ก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาตรวจเช็กสายโทร. เข้า แต่ก็ว่างเปล่า มีเพียงข้อความจากเพื่อนสาวที่ส่งมาถามว่าตอนนี้ โจเซฟ อีนอฟ โทร. มาหาเธอหรือยัง? ซึ่งเธอเองก็อยากจะรู้ว่าทำไมเขาถึงยังไม่โทร. มา อย่างน้อย...แค่แกล้งโทร. ตามมารยาทก็ยังดี
ชั้นสอง...วีไอพี
“หึ! ที่แท้ก็เด็กเสี่ย ยังจะทำใจกล้ามาให้เบอร์โทรเรา” โจเซฟสบถอย่างหัวเสีย ที่ดันมาเจอสาวขี้อ่อยคั่วชายแก่พร้อมกันถึงสองคน
“มองอะไรวะ?” คัลเลนถามเพื่อนรักที่ดูเหมือนจะจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเอาเสียเลย
“นั่นไง คนที่ให้ท่าฉันเมื่อตอนกลางวัน” โจเซฟชี้ไปยังพิกัดโต๊ะที่สาวเจ้านั้นนั่งอยู่
“น้องมากับพ่อหรือเปล่า” คัลเลนออกความเห็น
“พ่อที่ไหนจะมาเที่ยวที่แบบนี้กับลูกสาววะ?” โจเซฟเอ่ยแย้ง
“อืม...ก็น่าคิดนะ”
“ดูสิ ใจกล้าขนาดไหน ควบสองเลย”
“เสียใจไหมเพื่อน?” ดัลเลนถามกลับยิ้มๆ เพราะน้อยมาก ที่เพื่อนจะเอ่ยถึงสาวคนไหนหรือให้ความสนใจมากขนาดนี้
“เสียใจบ้าอะไร ฉันไม่ได้ชอบยัยเด็กนั่นสักหน่อย” โจเซฟกลอกตาก่อนจะยกแก้วบรั่นดีขึ้นกระดกจนหมด
“จริงดิ!” คัลเลนมองเพื่อนรักอย่างรู้สึกทึ่ง ใช่! นี่เป็นครั้งแรกที่เพื่อนของเขา ปากไม่ตรงกับใจ
“ก็แล้วทำไมฉันต้องโกหกแกด้วยวะ?” โจเซฟถามกลับอย่างหัวเสีย
“จะไปรู้เหรอ บางแกอาจจะกลัวเสียฟอร์มก็ได้”
“ไร้สาระจริงๆ”
“หึๆ ว่าแต่น้องคนนั้นส่งสายตาให้มึงอยู่นะ” คัลเลนบอกพลางส่งซิกให้เพื่อนรักหันไปมอง
“เห็นแล้ว อีกสองคนที่มาด้วยก็ส่งสายตาให้มึงเหมือนกัน”
“กูไม่สนว่ะ พรุ่งนี้มีนัดกับนางแบบ”
“เชี่ย พักบ้างอะไรบ้าง”
“แล้วมึงล่ะ ไม่หาคนแก้เหงาเหรอ?”
“ไม่ล่ะ ช่วงนี้เบื่อๆ คนก่อนตื้อซะกูรู้สึกขยาดผู้หญิงไปเลย” โจเซฟเอ่ยถึงสาวคนล่าสุดที่ตามตื้อจนทำให้ตนแทบจะประสาทหลอน
“ก็ธรรมดา สงสัยจะติดใจลีลามั้ง”
“กูไม่ชอบแบบผูกมัดมึงก็รู้”
“หึๆ กูชอบคบสักระยะแล้วค่อยบอกลาแบบสวยๆ พร้อมกับของกำนัล”
“สงสัยต้องเอาแบบอย่างบ้างแล้วล่ะ” โจเซฟบอกพลางส่ายหน้าอย่างขำๆ
เวลา 23:21 น. โรงแรมร็อฟเวลล์ แกรนด์
“เดินดีๆ ค่ะ จะถึงห้องพักแล้ว” ดารินที่พยุงบิดาเดินเข้าไปในห้องพัก โดยพนักงานเป็นคนเปิดประตูให้
“โอเค ไม่น่าดื่มเยอะเลย” ธาดาบ่นพึมพำเบาๆ
“คิกๆๆ เพิ่งจะรู้ตัวเหรอคะ” ดารินหัวเราะขึ้นอย่างขำๆ ก่อนจะค่อยๆ ปล่อยบิดาลงบนเตียงนุ่มๆ
“แล้วดิลกล่ะไปไหน?” ธาดาถามหาคนสนิท
“เดี๋ยวตามมาค่ะ” ดารินบอกก่อนเริ่มลงมือถอดรองเท้าและถุงเท้าออกให้กับบิดา
โจเซฟที่เปิดห้องพักถัดไปอีกสามห้องแอบมองเข้าไปภายในห้องพัก ก็เห็นหญิงสาวนั่งอยู่บนเตียงและกำลังถอดเสื้อผ้าออกให้กับผู้ชายที่คิดว่าน่าจะเป็นเสี่ย
“หึ! หมดข้อกังขาสักที” คนที่ปากบอกว่าไม่ชอบ แต่ก็ตามมาส่องจนถึงที่สุด เพราะอย่างน้อยตนจะได้เก็บเอาไว้เตือนตัวเองว่าสาวที่ชื่อดารินเชื่อใจไม่ได้
ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ โจเซฟล้วงมือถือมาเปิดดู พอเห็นเป็นสายเรียกเข้าของเพื่อนรัก ก็รีบเสียบคีย์การ์ดเข้าที่ประตูห้อง แล้วเปิดเข้าไปข้างในห้องพักพร้อมกับกดล็อกอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็กดรับสายของเพื่อนทันที
[ว่าไง?]
[แกขับรถเลี้ยวไปไหนน่ะเจฟ]
[พอดีนัดสาวไว้ที่โรงแรม แกกลับก่อนได้เลย]
[แหม...เบาได้เบานะเพื่อน]
[รู้น่า] โจเซฟส่ายหน้าก่อนจะกดวางสายของเพื่อนรักที่เดาว่าตอนนี้น่าจะกลับถึงคอนโดแล้ว ก่อนจะเริ่มถอดเสื้อผ้าออกอย่างรู้สึกง่วงนอนขึ้นมานิดๆ
ก๊อกๆ ก๊อกๆ
“ให้ตายสิ ใครวะมาเคาะเรียก” โจเซฟสบถออกมาอย่างหัวเสีย ก่อนจะหยิบเสื้อคลุมขึ้นมาสวม แล้วเดินไปเปิดประตูห้องนอนอย่างรู้สึกหงุดหงิด
คลิก!
“คุณตามฉันมาใช่ไหม?”
“มะ...ไม่ใช่ ผมไม่ได้ตามคุณมาสักหน่อย” โจเซฟปฏิเสธปากคอสั่น พลางจ้องมองสาวตรงหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตาว่าอีกฝ่ายจะกล้ามาหาตนที่ห้องพัก แถมยังใส่แต่เสื้อคลุมบางๆ เพียงตัวเดียว
“อย่ามาโกหกหน่อยเลยค่ะ ฉันรู้ว่าคุณอยากเอาฉันจะแย่” เด็กสาวส่งสายตาเย้ายวน พร้อมกับเอื้อมมือไปจับปลาช่อนแอมะซอนตัวเขื่องที่กำลังผงกหัวดิ้นส่ายไปมาหงึกหงักอย่างท้าทาย
“นี่คุณ!” โจเซฟอุทานอย่างตกใจที่อยู่ๆ อีกฝ่ายก็มือไว มาจับของตนดื้อๆ ราวกับว่าคุ้นเคยกันมาเป็นปี
“รับรองว่าฉันจัดการกลืนกินคุณทั้งตัว”
หญิงสาวไม่พูดเปล่า ผลักร่างสูงให้เข้าไปในห้อง แล้วกดล็อกประตูห้องอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็กระตุกสายรัดเสื้อคลุมของเขาออก พลัน! ก็เผยให้เห็นความอลังการที่มีขนาดมหึมา ตั้งลำตระหง่านเตรียมพร้อมที่จะออกรบ
หญิงสาวยกยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะคว้าไมค์ทองคำมาร้องเพลง เอ๊ย! ก่อนจะคว้าดุ้นเนื้ออุ่นๆ ที่ยาวและใหญ่จนล้นมือมาดูดเลีย และตวัดลิ้นหยอกเย้าส่วนหัวที่บานเปล่งขึ้นลงช้าๆ ประหนึ่งของรักของหวง
- ผู้เขียน
