“สวัสดีครับ” คัลเลนเอ่ยทักทายก่อนจะหันไปโปรยยิ้มให้กับสาวๆ ที่ยืนอยู่
“สวัสดีค่ะ” กวาง ริสา และดวงเดือน เอ่ยทักทายเทพบุตรสุดหล่ออีกคนด้วยสีหน้าเคลิบเคลิ้ม ทั้งที่ยังไม่หายอึ้ง ทึ่ง งง กับการปรากฏตัวของหนุ่มหล่อบาดใจอย่าง โจเซฟ อีนอฟ ที่เมื่อครู่พุ่งตัวเข้ามากลางวงได้จังหวะพอดิบพอดี
“ไหนคุณบอกว่าจะส่งโลเคชั่นมาให้ผม ไม่เห็นส่งมาเลย” โจเซฟหันไปถามคนที่รีบคว้ากระเป๋าถือ คล้ายกับเตรียมตัวจะไปจากที่นี่
“ฉันไม่ว่าง” ดารินบอกด้วยสีหน้าเย็นชา แล้วหันไปเอ่ยกับเพื่อนรัก “ไปนั่งจิบไวน์ต่อที่ร็อฟเวลล์กันเถอะไทม์”
“ได้ตามสั่งเลยครับเจ้าหญิง” ไทม์ไทยตอบก่อนจะเดินเข้าไปโอบไหล่ของเพื่อนสาวสุดที่รัก แล้วเดินออกไปประหนึ่งคู่รัก
โจเซฟถึงกับหน้าชาไปทั้งซีกที่ถูกสาวเจ้าเมินใส่ คล้ายกับคนที่ไม่รู้จักกันมาก่อน ซึ่งนั่นทำให้เขาโคตรจะยัวะสุดๆ เลย
“นั่นแฟนของคุณดารินเหรอครับ” คัลเลนแสร้งถามขึ้นด้วยสีหน้าซื่อๆ
“ใช่ค่ะ” กวางกับริสารีบตอบทันที
“ไม่ใช่ค่ะ เขาบอกว่าเป็นเพื่อนตั้งแต่อนุบาลกับคุณดาริน” ดวงเดือนเอ่ยแก้ให้อย่างลืมตัว
“เธอทันไปถามเขาตอนไหนเดือน” เอวาถามเพื่อนอย่างเริ่มจะไม่พอใจ
“ก็เมื่อกี้ไง ตอนที่เธอกำลังจะมีเรื่องกับคุณดาริน ฉันเลยหันไปขอให้เขาช่วยห้าม” ดวงเดือนตอบตามตรง
“เดือน!!” ริสาและกวางหันไปเตือนเพื่อนพร้อมๆ กัน
“เอ่อ...ฉันเมาแล้ว ขอตัวกลับก่อนนะคะ” ดวงเดือนหันไปหยิบกระเป๋าถืออย่างรู้ตัว
“กลับบ้านดีๆ นะ / ถึงแล้วแชตบอกด้วยล่ะ” กวางกับริสาแสร้งเอ่ยด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงเป็นใย
“อืม ไปก่อนนะคะ” ดวงเดือนยิ้มด้วยสีหน้าเจื่อนๆ ก่อนจะเดินจากไปในกลุ่มผู้คนที่หนาแน่น
“เมื่อกี้พวกคุณมีเรื่องกันเหรอครับ” คัลเลนแกล้งถามต่อ ขณะที่โจเซฟรู้สึกใจชื้นขึ้นมานิดๆ ที่รู้ว่าทั้งสองเป็นแค่เพื่อนกัน
“เอ่อ...ไม่มีอะไรหรอกค่ะ” เอวารีบออกตัว
“จริงเหรอครับ” คัลเลนเอ่ยเย้าต่อ
“ค่ะ” สามสาวขานรับและฉีกยิ้มหวานพร้อมๆ กัน
ด้านหน้าไนต์คลับ...
“รู้จักเหรอ?” ไทม์ไทยหันไปถามเพื่อนสาวทันทีที่เข้าไปนั่งในรถสปอร์ตคันหรูของตัวเอง
“ใคร?” ดารินแกล้งถามกลับด้วยสีหน้ามึนงง
“ผู้ชายคนนั้นไง หล่อเป็นบ้า อีกคนก็หล่อไม่แพ้กันเลย”
“พวกเราไปต่อที่โรงแรมร็อฟเวลล์นะ เปิดห้องนอนดื่มโต้รุ่งกันไปเลย”
“เฉไฉเก่งนะริน” ไทม์ไทยมองค้อนเพื่อนสาว
“โอเค! ใช่! ฉันชอบเขา ตามตื้อด้วย แล้วพอไปเจอเขากำลังจะไปทานข้าวกับยัยนั่น ก็เลยโมโห เพราะเขาเทนัดฉัน เลยตามไปแนะนำตัวกับอีบ้านั่นว่าเป็นแฟนของเขา” ดารินเล่าเรื่องบัดซบที่ตัวเองเคยทำอย่างไม่มีทางเลือก เพราะเธอไม่เคยมีความลับกับอีกฝ่า.ย
“แม่เจ้า ร้ายนะหล่อนเนี่ย” ไทม์ไทยบอกพลางหัวเราะขึ้นเบาๆ อย่างชอบใจ
“เฮ้อ...ฉันมาคิดๆ ดูแล้ว ก็รู้สึกอายตัวเองเหมือนกันนะ ทำตัวเหมือนผู้หญิงไร้ค่า แต่ฉันก็ดันไปเห็นฉากที่ยัยนั่น แกล้งเดินไปชนกับเขา ก็เลยทนไม่ไหวน่ะ”
“ยัยนั่นก็ร้ายเหมือนกันแฮะ”
“อืม! วันก่อนหน้านั้นฉันก็ใช้มุกนี้เหมือนกัน”
“ฮ่าๆๆ” ไทม์ไทยระเบิดเสียงหัวเราะออกมารู้สึกฮากับความโก๊ะของเพื่อน
“ตอนนี้ไม่อยากจะยุ่งด้วยแล้วล่ะ” ดารินบอกก่อนจะหันไปมองกระจกข้างๆ
“แต่เมื่อกี้ฉันรู้สึกว่าเขาแคร์เธอนะ”
“ชิ! อย่ามาให้ความหวังฉันหน่อยเลย”
“ครึ่งหนึ่งของฉันก็ยังเป็นผู้ชายนะริน และผู้ชายน่ะมองผู้ชายด้วยกันออก เหมือนกับที่เธอมองยัยนั่นออกน่ะแหละ” ไทม์ไทยบอกด้วยสีหน้าจริงจัง
“พอเถอะไทม์ ฉันพอแล้วจริงๆ”
“หึๆ เพื่อนสาวฉันโตขึ้นเยอะเลยแฮะ”
“นายจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงไง” ดารินบอกพลางเอื้อมไปกดเปิดเพลงฟังเพื่อยุติการสนทนา