35

1191 คำ

ดารินยกมือขึ้นปาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มออก ทำได้เพียง...กดเข้าแอปของธนาคารในมือถือ แล้วโอนเงินจำนวนสามแสนบาทไปให้กับเพื่อนทั้งสาม คนละหนึ่งแสนบาท จากนั้นก็ส่งสลิปไปให้ในไลน์กลุ่ม ทันทีที่เห็นเพื่อนสาวทุกคนเปิดดูรูป เธอก็กดออกจากไลน์กลุ่มไปด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก “แหม...เพื่อนคุณหนูนี่ค่าตัวถูกจังเลยนะคะ” นวลจันทร์มองยอดโอนก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ “ฮึก...นม” ดารินโผเข้ากอดและร้องไห้สะอื้นจนตัวสั่น “อย่าไปเสียใจเลยค่ะ ตั้งแต่เข้าเรียนมหาลัยปีหนึ่งจนกระทั่งจบมหาลัยแล้ว มีสักครั้งไหมคะที่พวกเขาเคยเลี้ยงข้าวคุณหนู หรือว่าซื้อของอะไรให้?” “ฮึก...” ดารินหยุดนิ่งไปทันใดที่ได้ฟังคำถาม “ที่ไม่ตอบเพราะไม่เคยมีใช่ไหมคะ ถ้าเป็นแบบนี้ยิ่งไม่ควรจะเสียน้ำตาค่ะ เพราะพวกเขาไม่ใช่เพื่อนแท้ คำว่าจนหรือมีน้อยกว่าไม่ใช้ข้ออ้างในการจะแล้งน้ำใจ หรือเอาเปรียบคนที่มีมากกว่า นี่ถือเป็นอ**บทเรียนหนึ่งที่คุณหนูจะต

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม