10

877 คำ

ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ “โอเคไหม?” โจเซฟส่งมือถือคืนให้กับสาวเจ้า ก่อนจะล้วงมือถือของตัวเองมาโชว์ให้ดูว่ามีสายเรียกเข้าเป็นเบอร์โทรของเธอ “ค่ะ” ดารินมองก่อนก้มลงบันทึกเบอร์โทรของอีกฝ่าย “งั้นผมขอตัวก่อนนะ” โจเซฟบอกยิ้มๆ “เชิญค่ะ” ดารินบอกพร้อมกับยักไหล่ทั้งสองข้างนิดๆ แต่พอเห็นอีกฝ่ายกำลังจะเดินไปคนละทางกับห้องอาหารมะลิฉัตรจึงรีบเอ่ยท้วง “อ้าว! ไม่กลับไปทานที่ร้านเดิมเหรอคะ” “คุณทำผมอับอายซะขนาดนั้น ยังคิดว่าผมจะกล้าเข้าไปนั่งทานอาหารต่อได้อีกเหรอดาริน” โจเซฟหันถามกลับด้วยสีหน้านิ่งๆ “คิกๆๆ” ดารินหัวเราะขึ้นทันทีที่ได้ฟังคำตอบ “ร้ายจริงๆ” โจเซฟต่อว่าเบาๆ “ถ้าครั้งนี้คุณเทฉันอีกครั้ง รับรองว่าฉันจะกลายเป็นฝันร้ายของคุณไปตลอดชีวิต” ดารินรีบดักทางคนหล่อ “หึ! คุณเป็นผู้หญิงคนเดียวที่กล้าตามไปหลอกหลอนผมถึงในฝัน” คนที่ถูกคุกคามทางเพศมาหลายคืนติดๆ กัน บอกอย่างเริ่มจะขุ่นเคืองขึ้นมานิดๆ “คุณฝันถึงฉันเหรอคะ?” ดารินอมยิ้มอย่างรู้สึกเขินอาย ที่รู้ว่าพ่อเทพบุตรสุดหล่อเก็บเอาเธอไปฝันถึง “เจอกันคืนนี้ครับ” โจเซฟบอกก่อนจะรีบเดินจากไป เพราะตอนนี้เหลือเวลาไม่มาก และตนต้องรีบทานข้าวก่อนจะแวะเข้าไปตรวจงานที่เขตก่อสร้างต่อ “ค่ะ” ดารินโบกมือให้ก่อนจะเดินกลับไปที่รถของตัวเองอย่างอารมณ์ดี พลางคิดไปว่าคืนนี้จะใส่ชุดอะไรไปดินเนอร์เพื่อให้อีกฝ่ายประทับใจและมองเห็นความงดงามในเรือนร่างอันแสนจะเพอร์เฟกต์ของเธอ ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ ขณะที่ดารินกำลังคิดอะไรเพลินๆ อยู่ๆ ก็มีสายเรียกเข้าดังขึ้น แวบเเรกเธอนึกว่าเป็นโจเซฟ แต่พอดูที่หน้าจอกลับเป็นสายเรียกเข้าของเพื่อนสาว จึงรีบกดรับ [ว่าไงริน สรุปได้ออกเดตกับคุณโจเซฟหรือยัง?] ปลายสายเอ่ยถามเสียงสดใส [คืนนี้ที่ห้องอาหารของโรงแรมร็อฟเวลล์] ดารินบอกอย่างเต็มไปด้วยความสุข [อุ๊ย! ดีใจด้วยนะ อย่าลืมถ่ายรูปส่งเข้ามาในไลน์กลุ่มล่ะ] [รู้แล้วน่า แค่นี้ก่อนนะ] ดารินตอบก่อนจะกดตัดสายเพื่อนสาว คอนโดของดีน่า... “รินว่าไงบ้างแก” เมรีเอ่ยถามเพื่อนสาวอย่างอยากรู้ความคืบหน้า “บอกว่าคืนนี้มีนัดกับคุณโจเซฟที่ห้องอาหารของโรงแรมร็อฟเวลล์” ดีน่าบอกด้วยน้ำเสียงเหยียดๆ “ฉันไม่เชื่อหรอก ดูอย่างวันก่อนบอกว่าจะส่งรูปสายเรียกเข้าของคุณโจเซฟมาให้ ก็ไม่ยอมส่ง” เมรีบอกพลางยักไหล่ทั้งสองข้างขึ้น พร้อมกับเบ้ปากนิดๆ “นางดูมั่นใจมากนะ ว่าทางนั้นเขาจะแล” นิสาออกความเห็น “ก็ไม่แปลกนะ ปกติรินมีแต่ผู้ชายวิ่งตาม” ดีน่าเอ่ยตามตรง “ภาวนาขอให้ทุกอย่างไม่สำเร็จทีเถอะ พวกเราจะได้คนละแสน” เมรีบอกเรื่องที่แอบหวังเอาไว้ “นั่นสิ ลำพังทุกวันนี้ก็อิจฉานางจะแย่อยู่แล้ว หากนางได้คุณโจเซฟเป็นแฟนจริงๆ ฉันคงจะกระอักใจตายแน่” นิสารีบล้วงมือถือมากดเข้าไปเช็คดูความเคลื่อนที่ไอจีของโจเซฟ “ฉันก็เหมือนกัน ที่ยอมคบตั้งแต่เข้าปีหนึ่งจนถึงทุกวันนี้เพราะนางมีเงินเท่านั้นเเหละ” เมรีเผยความรู้สึกจริงๆ ที่ซ่อนอยู่ในคำว่าเพื่อนสนิทมาหลายปี “จริง” นิสาเอ่ยสมทบตาม เพราะเธอหิวแสง จึงเข้าไปตีสนิทกับดาริน ที่ไม่ว่าอีกฝ่ายจะไปทางไหนก็กลายเป็นดาวเด่น เปล่งประกายแสงแห่งความงดงามอยู่เสมอ ทำให้ผู้ชายทุกคนต่างก็อยากจะเป็นแฟน หากไม่ติดที่ว่าดารินเป็นลูกสาวของเสี่ยธาดา ซึ่งมักจะขับรถไปรับไปส่งในมหาวิทยาลัยอยู่บ่อยๆ แถมยังขึ้นชื่อเรื่องหวงลูกสาว เลยทำให้ไม่มีผู้ชายคนไหนกล้าพอที่จะเสนอตัวเข้าไปขายขนมจีบ ชีวิตสี่ปีในรั้วมหาวิทยาลัยของดารินจึงโสดสนิท ในขณะเธอและเพื่อนสาวอีกสองคนเปลี่ยนแฟนเป็นว่าเล่น ซึ่งส่วนใหญ่ก็เป็นผู้ชายที่หวังจะจีบดาริน แต่เอื้อมไม่ถึง ก็เลยเบนเข็มมาที่พวกเธอแทน “นี่ถ้าได้จากนางแสนหนึ่งนะฉันจะเอาไปทำคางกับเปลี่ยนจมูกใหม่” ดีน่าบอกสิ่งที่แอบหวังเอาไว้ในใจ เพราะหลังจากที่เรียนจบ เธอกับเพื่อนๆ ก็ได้เจอดารินน้อยลง ช่องทางในการกินและเที่ยวแบบคนมีระดับก็น้อยลงเช่นกัน ทำให้ยอดคนกดไลก์ในไอจีในเฟซบุ๊กเงียบราวกับป่าช้า ในขณะที่ดารินแม้จะไม่ได้โพสต์อะไรบ่อย แต่ทุกครั้งที่โพสต์กลับมียอดวิวเป็นหมื่น

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more