“ถ้าไม่ใกล้จะได้เข้าเหรอคะพี่ไนต์”
ฉันพูดจบก็ผละใบหน้าออกมาสบนัยน์ตาคมกริบที่นิ่งสงบแต่ครั้งนี้เจือแววโทสะบางเบาจนต้องเผลอยกยิ้มท้าทายให้กับเขา
ไม่คิดว่าคนหน้านิ่งจะโมโหเป็น!
“....”
เขานิ่งมากจนฉันแอบหวั่นใจแต่กระนั้นด้วยความซุกซนก็เลื่อนมือลงมาไต่ตามอกแกร่งของเขาอย่างใจกล้าพร้อมทำหน้าระรื่น
“ปล่อยมือเดี๋ยวนี้!”
“ดุจังเลยนะคะ”
ฉันจิ๊ปากอย่างขัดใจก่อนจะลดมือลงมากอดอกมองเขาด้วยสายตาพราวระยับตั้งแต่วันแรกจนวันนี้ไม่มีวันไหนที่จะลืมท่าทางของเขาในคืนนั้นได้เลยคนอะไรเฉยชาเป็นบ้าขนาดสาวสวยแบบเธอเดินเข้าไปหาก็ยังนิ่ง
“ต้องการอะไร?”
ในที่สุดเขาก็เอ่ยทำลายความเงียบใบหน้าหล่อเหลาขมวดคิ้วเป็นปมพลางมองมาที่ฉันด้วยความไม่พอใจปกติพี่เขาจะเฉยแต่พอเจอฤทธิ์เดชของฉันเขากลับมีอารมณ์โกรธ
ดีจังมีอารมณ์โกรธยังดีกว่าเฉยชา อิอิ
“พี่ไนต์รู้คำตอบดีจะถามซีทำไมอะ”แสดงความสนิทสนมด้วยการแทนตัวเองว่าซีเพราะแต่ก่อนจะแทนตัวเองว่าหนูตอนนั้นอยากแอ๊บแบ๊วเองแหละ
“....”
“ซีชอบพี่ไนต์..ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอเลยยังแสดงออกไม่ชัดเจนอีกเหรอมีแต่พี่ชอบทำตัวเหมือนไม่รู้”
“เลิกเล่น” เขาเอ่ยเสียงเย็นทำให้ฉันขมวดคิ้วใส่อย่างไม่พอใจเห็นไหมเขาชอบทำตัวเป็นทองไม่รู้ร้อน
“ซีไม่ได้เล่นนะ..ไม่เคยเล่นเลย” ช้อนสายตามองเขาอย่างแน่วแน่เผื่อว่าเขาจะมองเห็นบ้างจนกระทั้งมุมปากเขายกยิ้มทำให้ฉันใจชื้นขึ้นมา
หรือว่าเขาจะ………….
“วันแรกที่เธอเมาแล้วอ้วกใส่พี่น่ะเหรอ…หึ!เป็นการบอกรักที่ประหลาดดี”มุมปากยกยิ้มร้ายแต่แววตาแฝงความขบขำไว้ก่อนจะเลื่อนหายไปอย่างรวดเร็วโดยที่เธอไม่รู้ตัวเพราะเอาแต่กรีดร้องในใจ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
อยากจะบ้าตายย้อนกลับไปวันนั้นเธอจะไม่กินเยอะเลยอุตส่าห์ได้เจอคนที่ตรงสเปกขนาดนี้แล้วดันไปอ้วกใส่เขาทุเรศมากและมันคือสิ่งที่น่าอับอายที่สุดแม้แต่ซินเซียเธอยังไม่กล้าเล่าให้ฟังเลย
“พี่ช่วยลืมมันไปเถอะวันนั้นถือว่าไม่ใช่ซีก็แล้วกัน”ไซซีเม้มปากแน่นก่อนจะยกมือขึ้นมากอบกุมแก้มด้วยความอับอาย
“อาฮะลืมก็ได้..งั้นเธอก็ลืมที่พูดวันนี้ไปซะ!”
“ไม่เอาทำไมต้องลืม”ไซซีใบหน้างอทันทีเธออุตส่าห์ออกตัวแรงแต่ไม่ได้อะไรเลยนอกจากความอับอาย
“แล้วทำไมต้องจำ!”เขาเอ่ยเสียงเข้มตอนนี้ต้องรีบสลัดไซซีให้หลุดเพราะสายมากแล้วขี้เกียจตอบคำถามเพื่อนว่าทำไมลงไปนาน
“แล้วจะดุทำไมเล่าคนมันชอบอะพี่ไม่เข้าใจเหรอลองเปิดใจดูซิคะ..หรือว่าพี่ไม่กล้า”ร่างบางเอ่ยขึ้นมาเพื่อท้าทายความอดทนของเขาแม้จะคอยไล่ตามร่างสูงอยู่ตลอดแต่เธอไม่เคยเดาใจหรือความคิดของเขาได้เลย
“ขอเตือนว่าล้มเลิกความคิดซะ!”ร่างสูงเอ่ยเยือกเย็นเพราะเริ่มหมดความอดทนกับเธอแล้วนัยน์ตาคู่คมจ้องเขม็งแม้เป็นน้องเพื่อนแต่เขาก็มีสิทธิ์ที่จะร้ายใส่ในเมื่อเธอรุกล้ำพื้นที่ส่วนตัวของเขา
“ไม่เลิก!ก็ชอบซีจะตื๊อจนกว่าพี่จะชอบกลับ!”เธอเชิดหน้ายกยิ้มมุมปากท่าทางเอาแต่ใจจนเขาแค่นเสียงหัวเราะในลำคอแต่นัยน์ตาวาวโรจน์ไปด้วยเพลิงโทสะเขาเกลียดคนเอาแต่ใจแบบนี้แหละ
“ถ้าเสียใจก็จำไว้ว่าเธอเลือกเอง”
“แสดงว่าพี่จะลองเปิดใช่ไหมคะ?”ไซซีตาลุกวาวก่อนจะพุ่งตัวเข้ามาใกล้จนไนต์ต้องถอยหลังออกห่างจากร่างบาง
“ไม่!!”
“อ้าว ก็พูดเหมือนจะเปิดใจ”
“ที่จะบอกคือเธอจะเจ็บเองที่มายุ่งกับพี่”
“ทำไมล่ะ? ขอเหตุผลได้ไหมคะ”ไซซีเอียงหัวสงสัย
“เหตุผลเหรอ..เพราะพี่ไม่มีทางชอบเธอ”
เจ็บจึกทุกดอกเลย!นัยน์ตาคู่สวยมองเขาด้วยแววตาเศร้าสร้อยแต่เพียงแวบเดียวก็เปลี่ยนมาเป็นสดใสเหมือนอย่างเคย
“ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวพี่ก็ชอบเอง”ร่างบางฉีกยิ้มกลบเกลื่อนความรู้สึกที่หนักหน่วงและบีบรัดอยู่ภายในก่อนจะใช้จังหวะที่เขาไม่ทันระวังตัวขยับเข้าไปใกล้เขย่งปลายเท้าและ
จุ๊บ!
“เพราะซีไม่มีทางยอมแพ้แน่นอน”
ว่าพลางขยิบตาให้ร่างสูงอีกครั้งก่อนจะหัวเราะคิกคักเมื่อเห็นเขานิ่งนัยน์ตาเบิกกว้างอย่างตกใจโดยที่เธอไม่รู้เลยว่าใครบางคนเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด
“ไอ้รบ..”
ไซซีหุบยิ้มทันทีและหันไปทางหน้าประตูที่เปิดอ้าอยู่ปรากฏร่างสูงใบหน้าหล่อเหลาเรียบเฉยมีส่วนคล้ายคลึงเธอมากถึงเจ็ดส่วน
“เฮียรบ..”
เสียงหวานเอ่ยในลำคอก่อนจะกลืนน้ำลายอย่างยากลำบากแต่เมื่อคิดได้ว่าพี่ชายแท้ๆ ไม่เคยจะใยดีเธอเท่าไหร่ร่างบางก็เชิดหน้าขึ้นก่อนจะเดินออกจากห้องของไนต์ไปโดยที่ไม่ทักทายนักรบสักคำ
เป็นปกติของพี่น้องที่ไม่ค่อยสนิทกันยิ่งเขาไม่ค่อยพูดเธอก็ยิ่งขี้เกียจพูดกับเขาเหมือนกันตอนเด็กเคยแอบน้อยใจนะทำไมพี่ชายไม่อยู่ฮ่องกงกับเธอแต่พอโตขึ้นก็เข้าใจเขาอยากอยู่ไหนก็อยู่แทบจะไม่แคร์หรือสนใจใครรวมถึงเธอด้วยสายสัมพันธ์พี่น้องก็เลยเปราะบาง
คล้อยหลังร่างบางไปแล้วนักรบก็จ้องมองมาที่ไนต์นิ่งเหมือนกับจะพูดอะไรบางอย่างไนต์เลยเดินออกมาก่อนจะเป็นฝ่ายเปิดบทสนทนาเอง
“มึงจะพูดอะไร”
“พวกมึงจูบกัน?”
สิ่งที่นักรบเอ่ยออกมาทำให้ไนต์ถอนหายใจเขาไม่รู้ว่านักรบมาทันเห็นตั้งแต่ตอนไหนแต่เขาอยากจะบอกมันว่าน้องมันนั่นแหละที่มาจูบปากเขาก่อนเขาไม่ได้พิศวาสเธอนะ
“เอางี้นะกูจะบอกสั้นๆ กูไม่ได้จูบน้องมึง”
นักรบพยักหน้าเพราะพอรู้มาบ้างว่าไซซีตามติดเพื่อนสนิทของเขาอย่างไนต์และบางทีอาจจะเป็นน้องสาวของเขาที่จูบไนต์ก่อนแต่ที่ไม่เข้าใจทำไมไนต์มันยืนให้ไซซีจูบ
“มึงชอบซีเหรอ?”
พอเพื่อนเปิดมาแบบนี้ไนต์แทบอยากจะไปลากแม่ตัวดีที่ทำเรื่องไว้มาอธิบายกับพี่ชายของเธอซะขนาดนักรบยังคิดว่าเขาชอบเธอถ้าเป็นต้าร์หรือโซ่เขาได้โดนเพื่อนกระทืบแน่ๆ
“กูไม่ได้ชอบน้องมึง!”
เขาย้ำอีกครั้งด้วยเสียงหนักแน่นแน่วแน่ว่าไม่มีทางที่คนอย่างเขาจะชอบไซซีไม่มีวัน!!
“อาฮะ”
นักรบขานรับก่อนที่ทั้งคู่จะเดินไปถึงห้องวีวีไอพีซึ่งมีเพื่อนในกลุ่มทุกคนนั่งรออยู่ก่อนแล้วและคนที่มาสายอย่างไนต์ก็ไม่วายโดนเพทายแซะอีกตามเคย
“กว่าจะเสด็จมาได้กูกำลังจะไสเสลี่ยงไปรับมึงแต่ไอ้นักรบมันอาสาไปตามก่อนมือถือมีก็ไม่รับจะมีไว้ทำไมวะ!”
เพทายเท้าเอวว่าให้เพื่อนยาวเหยียดนับตั้งแต่ทักไปก็ผ่านมาตั้งสามสิบนาทีแล้วพวกเขารอจนรากแทบงอกถ้าเป็นปกติเขาคงไปส่องสาวรอแต่ตอนนี้ไม่ได้ล่ะทั้งใจมีเมษาคนเดียวแม้ไม่มีสถานะก็ตาม!
“ก็มาแล้วนี่ไง” ไนต์นั่งลงบนโซฟาข้างเสือก่อนจะรับแก้วเหล้ามาจากต้าร์ที่ชงเสร็จแล้วยื่นมาให้
“เออกูรู้แล้ว!”
“เอาน่ามึงบ่นไรนักหนาเมษาไม่ตอบแชตเหรอวะ”ไฟเอ่ยแทรกก่อนจะหัวเราะในลำคอเมื่อพูดถึงเมษาเพทายก็ทำหน้าเหมือนปลาตายเห็นแล้วตลกชะมัดเลย
“หุบปากไปเลยไม่ต้องไปพูดถึง”เพทายจิ๊ปากใส่อย่างไม่พอใจก่อนจะคว้าแก้วเหล้าในมือโซ่มายกจนหมดทำเอาโซ่งงว่าเพทายไปกินรังแตนที่ไหนมาแต่เพื่อนก็ชินกับเพทายแล้วช่วงนี้ดูอารมณ์ไม่ดีจนกระทั่งไฟเอ่ยขึ้นมาเพื่อเปลี่ยนเรื่อง
“ตอนไปเข้าห้องน้ำเหมือนเห็นไซซีเดินสวนออกมาจากโซนห้องพัก”
และนั่นทำให้ทุกสายตาหันไปมองไนต์ทันทีเพราะหลายเดือนที่ผ่านมาไซซีเอาแต่ตามไนต์ตลอดแม้แต่ต้าร์ที่หวงน้องสาวมากยังพูดอะไรไม่ได้
“ได้ยินว่าซีตามมึง”
และเป็นโซ่ที่เปิดประเด็นขึ้นมาแม้ว่าจะได้ยินข่าวลือมาแต่วันนี้เป็นครั้งแรกที่ได้ถามเพราะทุกคนก็ยุ่งเรื่องของตัวเองกัน
“.....” แต่คนที่ถูกถามกลับเงียบไม่ตอบและหยิบแก้วเหล้าขึ้นมาจิบทำตัวเหมือนทองไม่รู้ร้อน
“เอาดิไนต์ไซซีก็น่ารักนะ”เสือเอ่ยแทรกขึ้นมาทำให้พี่ชายทั้งสามคนตวัดสายตามองทันที
“ไม่ต้องเสี้ยมได้ไหม” โซ่เอ่ยอย่างไม่พอใจ
“กูเปล่า..”
“มีตัวเหี้ยอย่างมึงคนเดียวก็พออย่ามีไอ้ไนต์อีกคนเลยกูไม่ได้อยากได้น้องเขยแบบพวกมึง”โซ่พูดอย่างหงุดหงิดยิ่งคิดถึงน้องสาวคนเล็กสุดที่รักอย่างซินเซียที่คบกับเสือเพื่อนของเขาแล้วโซ่ยิ่งถอนหายใจ
“ไอ้สัด!” เสือคว้าก้อนน้ำแข็งจะโยนใส่โซ่แต่ไนต์ที่นิ่งเงียบมานานเอ่ยขัดซะก่อนทำให้ทุกคนหันไปมอง
“พวกมึงฟัง..”
“กูไม่ชอบจบนะ!”
นัยน์ตาคมกริบกวาดมองเพื่อนทุกคนสายตาน้ำเสียงของเขามันบ่งบอกทุกอย่างแล้วไม่มีนอกในไม่คิดเคลมน้องสาวเพื่อนถือว่าเรื่องนี้เป็นอันจบ!