บทที่ 1 เริ่มแผนการทีละนิด
1927 คำ
บทที่ 1 เริ่มแผนทีละนิด
คฤหาสน์ชวัลกร
ฉันมองตัวเองในกระจกอย่างพึงพอใจก่อนจะหยิบลิปสติกสีเชอรี่ออกมาทาทับลิปสติกสีหวานทำให้ริมฝีปากดูอวบอิ่มแดงระเรื่อน่าสัมผัสเมื่อทุกอย่างเรียบร้อยก็เดินไปหยิบกระเป๋าขึ้นมาสะพายก่อนจะเปิดประตูออกจากห้องเป็นจังหวะที่ซินเซียเปิดประตูออกมาพอดี
“ตื่นสายอีกแล้วเหรอ?”
“อืมมัวแต่เล่นกับเสี่ยวไป๋”ซินเซียเสยผมสีบลอนด์ไปข้างหลังก่อนจะเดินมาคว้าแขนฉันให้เดินลงไปข้างล่างด้วยกัน
“สารภาพมาว่าดูซีรีส์ได้โปรดอย่าโยนขี้ให้กับเสี่ยวไป๋แมวน้อยแสนน่ารักของฉัน” เสี่ยวไป๋คือแมวสก๊อตติชที่ซินเซียเก็บได้ข้างทางบางทีอาจจะเป็นพรหมลิขิตที่ทำให้ทั้งคู่มาเจอกันคิดดูแมวสก๊อตติชเลยนะไม่ใช่แมวที่จะเจอได้ตามข้างทาง
“อืมติดซีรีส์พอใจยัง”ซินเซียทำปากคว่ำ
“ก็แค่เนี่ย”
“เนี่ยพอบอกให้กลับมาเป็นตัวเองเอาใหญ่เลยนะคำพูดคำจาไม่อ่อนหวานแล้วเหรอคะคุณหนูไซซี”
“ก็น่ารักเหมือนเดิมนะเพิ่มเติมคือความแซ่บ!”พูดจบแล้วสะบัดผมหางม้าให้อีกหนึ่งกรุบวันนี้พวกเราไปเรียนด้วยกันแน่นอนว่าเป็นซินเซียที่ขับ
ระหว่างทางไปมหาลัยฉันหยิบมือถือออกมาเช็กข่าวสารในโซเชียลอยู่เป็นประจำโดยเฉพาะเพจเม้าท์มอยเซเลบมอแอลซึ่งจะสรรหาแต่ข่าวของคนดังอย่างเช่นแก๊งหนุ่มฮอตเป็นต้น!
รวมถึงตัวฉันเองที่มีตำแหน่งเป็นดาวมหาลัยในปีนี้แน่นอนว่าไม่ใช่แค่ความสวยแต่รวมถึงความสามารถความพร้อมใช้งานโพสต์แรกในวันนี้เป็นรูปถ่ายและข้อความจับจิ้นระหว่างฉันกับครามเพื่อนชายที่สนิทรวมถึงเพื่อนที่ต้องทำงานร่วมกันครามเป็นเดือนมหาลัยในปีนี้เราสนิทกันตั้งแต่ประกวดเพราะเป็นดาวเดือนคณะคู่กัน
“คนจิ้นฉันกับไอ้ครามอีกแล้ว”
“ยังไม่ชินอีกเหรอก็ปกติของดาวเดือนมหาลัยว่าแต่เพจเม้าท์อะไรแกอีก”ซินเซียขับรถไปพลางถามไปด้วยพร้อมกับเสียงเพลงที่เราเปิดเบาๆ บนรถ
“ก็เมื่อวานมีงานน่ะก็เลยเดินไปหาครามที่ช็อปโยธาขากลับครามเลยพาเดินไปเอารถ”
“เอ๋ ช็อปโยธาไม่ใช่ว่าแก!”ซินเซียหันมามองอย่างรวดเร็วเหมือนสงสัยและฉันก็พยักหน้าให้กับเธอเป็นการยืนยันงานน่ะไม่เท่าไหร่แต่ไปเพราะเริ่มแผนการแล้วไงเลยไปยั่วเล็กๆ น้อยๆ
“ร้ายมากนะแกน่ะ”
“เหมือนแกไงแม่คนดีฉลาดไปหมดแต่ทำตัวซื่อๆ ใสๆ ตบตาคนอื่น” ฉันน่ะแสดงออกมาตรงกับใจต่างกับซินเซียเพื่อนไม่ได้เป็นคนแต่เป็นคนใจเย็นและใช้สมองมีน้อยครั้งที่จะระเบิดอารมณ์เหมือนอย่างที่ทะเลาะกับเฮียโซ่ช่วงเทอมก่อน
“ดีแล้วรีบเริ่มแผนการอีกไม่กี่เดือนพวกพี่เขาจะจบกันแล้วไม่รู้พี่ไนต์จะอยู่ไทยไหม”
“หมายความว่ายังไง!!”นี่เป็นข้อมูลใหม่เลยนะที่จริงรู้แค่ว่าพี่เขาเป็นญาติกับฝาแฝดอิลแอลเพื่อนในกลุ่มเราแต่ก็รู้แค่นั้นที่จริงแทบไม่รู้อะไรเลย
“ได้ยินพี่เสือเล่าให้ฟังพอเรียนจบแต่ละคนก็จะแยกย้ายไปทำงานที่บ้านส่วนพี่เสืออาจจะทำสนามจริงจังและอู่กับพี่ไฟส่วนผับพวกพี่เขาคงจะดูแลน้อยลงเพราะไม่ว่างกัน”ฉันถอนหายใจออกมาทันทีรู้สึกใจหายมากที่พวกพี่เขาจะเรียนจบกันแล้วรวมถึงเรื่องพี่ไนต์ด้วย
“อะไร!เศร้าเลยแค่นี้ทำเศร้าใช้เวลาที่มีให้คุ้มค่าอะไรจะเกิดก็ต้องเกิดไม่ว่าเขาจะรักหรือไม่รักก็ลองดู”ซินเซียเอ่ยอย่างให้กำลังใจ
“แน่นอนคนนี้ฉันจองที่เงียบกำลังฝันอยู่ถ้าคบกันฉันจะไปอยู่กับเขาเองฮ่าฮ่า”พูดไปอย่างนั้นแหละที่จริงใจซึมอย่างกับส้วม!
“อย่างกับอาสามจะให้ไป”อาสามก็คือป๊าฉันเอง
“ฉันอนุญาตตัวเองยะไม่ต้องถามป๊า”
พวกเราสนิทกันจนแทบตบหัวกันได้เมื่อคุยกันเสร็จฉันก็เล่นมือถือต่อก่อนจะสะดุดตากับโพสต์หนึ่งในเพจที่มีหน้าคู่อริแปะอยู่
“นี่มัน!”
ไซซียกยิ้มเมื่อในข่าวกล่าวถึงบทสัมภาษณ์ของดาน่าสาวสวยดาวคณะแพทย์เกี่ยวกับเรื่องทั่วไปจนกระทั่งนัยน์ตากลมโตทรงเสน่ห์เบิกกว้างเมื่อดาน่าพูดถึงเรื่องหัวใจและเธอประทับใจรุ่นพี่หนุ่มฮอตอันดับแปดเธอจะไม่หัวเสียเลยถ้าคนนั้นไม่ใช่พี่ไนต์
“ตลกล่ะคนอย่างพี่ไนต์เหรอจะสนใจเธอ!”ไซซีพึมพำอย่างไม่พอใจพลางกดปิดหน้าจอและกอดอกทำหน้าไม่สบอารมณ์
“เป็นอะไรอีก”
“จำยัยดาน่าได้ปะ!”
“อืมจำได้ที่ชอบแขวะแกตอนประกวดดาวเดือนเทอมที่แล้วใช่ไหม”
“ใช่ ยัยนี่อยู่ดีๆ ก็ไปให้สัมภาษณ์ว่านางปลื้มพี่ไนต์และยังพูดว่าพี่ไนต์น่ารักอย่างนั้นอย่างนี้ทำราวกับว่ารู้จักเขาดี” จะไม่ให้โมโหได้ยังไงพี่ไนต์เป็นของเธอนี่จับตามองตลอดไม่มีทางที่ยัยสตอเบอรี่จะมาใกล้ชิดเขาได้
“มโนหรือเปล่า”เห็นไหมขนาดซินเซียังคิดเหมือนกับเธอเลยพี่ไนต์น่ะเขาไม่สุงสิงกับใครเป็นพิเศษหรอกขนาดเธอจีบเขามานานเขายังให้แตะแค่ศอกคิดแล้วก็เศร้า!
“มโนด้วยพี่ไนต์ไม่มีทางเอาคนอย่างยัยนั้น”
“แต่ก็ไม่แน่นะแล้วนางจะมโนเป็นตุเป็นตะได้ยังไงดูประหลาดมาก”
“แกอย่าพูดให้ฉันหวั่นไหวได้ไหมซิน”ใจหายวาบเลยรับไม่ได้จริงนะถ้ามันมีอะไรมากกว่านั้น
“ล้อเล่นฮ่าฮ่า”
ซินเซียหัวเราะลั่นรถเมื่อได้เห็นเพื่อนสาวคนสวยอย่างไซซีทำหน้าบึ้งตึงอย่างไม่พอใจเธอก่อนจะหุบปากฉับและตั้งหน้าตาขับรถไปมหาลัยเพราะตอนนี้พวกเธอกำลังจะสายแต่วิชานี้สบายอาจารย์ไม่เคร่งจะเข้าตอนไหนก็ได้เพราะไม่เช็กชื่อ
คณะวิศวกรรมศาสตร์
การเรียนเทอมสองเข้าสู่วิชาของวิศวกรรมมากขึ้นต่างจากเทอมแรกที่ต้องเรียนแบบพื้นฐานแต่ก็ไม่ได้ยากจนเกิดไปยังมีวิชาเสริมเพื่อดึงเกรดอยู่บ้างที่จริงมาเรียนสาขานี้ก็เพราะซินเซียเราสนิทกันมากเธอไม่ได้มีอะไรที่ชอบเป็นพิเศษเลยมาเรียนกับเพื่อนสายวิทย์คณิตแม้จะยากแต่ก็คงไม่เกินความสามารถนั้นคือความคิดก่อนมาเรียนแต่ตอนนี้น่ะเหรอ..แค่สอบผ่านก็พอล้อเล่นต้องคะแนนไม่แย่ด้วยสิ!!
ติ๊ง!
เสียงแจ้งเตือนทำให้ฉันละสายตาจากหน้าห้องที่อาจารย์กำลังสอนอยู่มาดูว่าใครทักแชตมาก่อนจะขมวดคิ้วเมื่อเห็นรุ่นพี่สาวสวยต่างคณะทักมา ‘เจ๊เมษา’รุ่นพี่ที่สนิทอยู่นิเทศปีสาม
เมษา : คืนนี้อีลิทไหม
ไซซี : เนื่องในวันอะไรอะ?
เมษา : ไม่มี อยากกินเฉยๆ
ขมวดคิ้วยิ่งกว่าเดิมแม้ว่าเจ๊แกจะขาเที่ยวแต่ช่วงนี้เห็นบ่นว่างานยุ่งแต่ในเมื่อเจ๊ชวนมีเหรอที่คนอย่างไซซีจะปฏิเสธ
“ซินคืนนี้อีลิทนะ” และไม่รอให้เพื่อนตอบฉันก็พิมพ์ตกลงเจ๊เมษาไปด้วยเลยเพราะยังไงก็จะลากไปให้ได้
ไซซี : เจอกันคืนนี้สามทุ่ม
เมษา : โอเค
“โห นี่ชวนหรือบังคับแกตอบตกลงไปแล้ว”ซินเซียละสายตาจากที่อาจารย์สอนมาก่อนจะชะโงกหน้าดูหน้าจอมือถือก่อนจะเอ่ยปากพลางมองฉันอย่างเอือมระอา
“ระบบบังคับไงช่วงนี้แกมีเวลาก็ไปหาพี่เสือไม่สนใจคนสวยโสดแบบฉันบ้างเลย”
“ยะ!ไปก็ไปว่าแต่ไม่จีบพี่ไนต์แล้ว”
“จีบวันนี้ทักไปแล้ว”
“ทักว่า?”ซินเซียเบิกตากว้างอย่างกระตือรือร้น
“คิดถึงมากๆ ค่ะ”
“โอ๊ย!แค่เนี่ย”
“ก็ไม่เจอหน้าไง”
“ถ้าเจอหน้าทำไง”
“เจอหน้าเหรอ…เอาไว้เจอจริงก่อนเถอะ”
“รอชมยะ!”
เพราะคืนนี้ยังไงเธอก็ต้องเจอเขาแอบเห็นตารางดูแลผับของเฮียรบหรือนักรบพี่ชายฉันมาแล้วลืมบอกว่าอีลิทผับที่เราจะไปเที่ยวกันคืนนี้มีเจ้าของเจ็ดคนที่ร่วมหุ้นกันแน่นอนว่าคือแก๊งหนุ่มฮอตวิศวะพี่ชายของฉันกับซินเซีย พี่ไฟ พี่เพทาย พี่เสือของยัยซินและพี่ไนต์ของฉัน
และแน่นอนว่าคืนนี้พี่ไนต์ต้องเข้าแน่เจอไซซีเวอร์ชันใหม่ได้เลยหวานแล้วยังเฉยเจอแซ่บหน่อยเป็นไง!
“คืนนี้ไปไหนกันได้ยินแว่วๆ ไม่คิดจะชวนเพื่อนไปด้วยเลย”เสียงน้อยอกน้อยใจดังเข้ามาทำให้ฉันจิ๊ปากพลางกลอกตามองบนก่อนจะหันไปมองเรย์หนึ่งในเพื่อนของฉัน
“ไม่เสือกสักเรื่องได้ปะ?”
“โอ้โหทีพวกฉันยังชวนไปทุกที่เลย”
“ชวนไปหรือหลอกไปเอาให้แน่จะได้ฟ้องพี่ชายถูก”ฉันจิกตาใส่บอกเลยนะว่ายังไม่ลืมเรื่องคราวก่อนที่หลอกฉันกับซินเซียไปสนามแข่งเพราะจะให้เป็นของเดิมพันฟังแล้วน่าตบกะโหลกมากแต่ทุกคนก็ไม่มีใครรู้ว่าสายฟ้าจะตลบหลังแล้วเนียนหนีไปโดยการบอกว่าติดธุระฉันกับซินพึ่งมารู้ตอนหลังว่าสายฟ้ามันตอแหล
ส่วนอิล แอล เรย์ก็มั่นใจมากว่ายังไงสายฟ้าก็ชนะและไม่ได้เอะใจเลยให้พวกเราไปแทนที่มันจะบอกดีๆ ดันมาหลอกแบบนี้น่าโมโหมากดีนะพี่เสือมาช่วยซินทันฉันนึกว่าเพื่อนจะได้ลงแข่งเองซะแล้ว
“ขอโทษได้ไหมล่ะสำนึกผิดไม่ทันเลยขอโทษนะคนสวยทีหลังจะบอกดีๆ จะไม่หลอกแบบนี้อีกแต่อย่าฟ้องพี่ชายพวกเธอเลยนะ”เรย์ยกมือยอมแพ้พร้อมทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ฉันยกมุมปากก่อนจะเอ่ย
“ก็ได้จะบอกแค่เฮียต้าร์คนเดียวเคป่ะ?
“ยัยบ้าอยากให้ฉันตายตรงนี้เลยเหรอวะ”
“ก็สมควรอะ”
“ฉันวิ่งออกไปให้รถชนตายตอนนี้ดีกว่าโดนเฮียต้าร์กระทืบอะบอกเลย”เรย์ทำหน้าตาเลิ่กลั่กไม่ไหว
“ทีหลังอย่าคิดมาหลอกอีกนะ..จำไว้!”
“รู้แล้วขอโทษคร้าบบบ”
ฉันยกยิ้มก่อนจะหันกลับมาตั้งใจเรียนส่วนคนอื่นเขาตั้งใจเรียนกันหมดมีแค่เรย์ที่มันไร้สาระแบบนี้ที่จริงกลุ่มเราจะมีสายฟ้าอีกคนแต่ตอนนี้หายหัวไปแล้วไม่ต้องพูดถึงหรอกเพราะฉันเกลียดมันมาก!!
- ผู้เขียน
