บทที่ 1 เริ่มแผนการทีละนิด

1927 คำ
บทที่ 1 เริ่มแผนทีละนิด คฤหาสน์ชวัลกร ฉันมองตัวเองในกระจกอย่างพึงพอใจก่อนจะหยิบลิปสติกสีเชอรี่ออกมาทาทับลิปสติกสีหวานทำให้ริมฝีปากดูอวบอิ่มแดงระเรื่อน่าสัมผัสเมื่อทุกอย่างเรียบร้อยก็เดินไปหยิบกระเป๋าขึ้นมาสะพายก่อนจะเปิดประตูออกจากห้องเป็นจังหวะที่ซินเซียเปิดประตูออกมาพอดี “ตื่นสายอีกแล้วเหรอ?” “อืมมัวแต่เล่นกับเสี่ยวไป๋”ซินเซียเสยผมสีบลอนด์ไปข้างหลังก่อนจะเดินมาคว้าแขนฉันให้เดินลงไปข้างล่างด้วยกัน “สารภาพมาว่าดูซีรีส์ได้โปรดอย่าโยนขี้ให้กับเสี่ยวไป๋แมวน้อยแสนน่ารักของฉัน” เสี่ยวไป๋คือแมวสก๊อตติชที่ซินเซียเก็บได้ข้างทางบางทีอาจจะเป็นพรหมลิขิตที่ทำให้ทั้งคู่มาเจอกันคิดดูแมวสก๊อตติชเลยนะไม่ใช่แมวที่จะเจอได้ตามข้างทาง “อืมติดซีรีส์พอใจยัง”ซินเซียทำปากคว่ำ “ก็แค่เนี่ย” “เนี่ยพอบอกให้กลับมาเป็นตัวเองเอาใหญ่เลยนะคำพูดคำจาไม่อ่อนหวานแล้วเหรอคะคุณหนูไซซี” “ก็น่ารักเหมือนเดิมนะเพิ่มเติมคือความแซ่บ!”พูดจบแล้วสะบัดผมหางม้าให้อีกหนึ่งกรุบวันนี้พวกเราไปเรียนด้วยกันแน่นอนว่าเป็นซินเซียที่ขับ ระหว่างทางไปมหาลัยฉันหยิบมือถือออกมาเช็กข่าวสารในโซเชียลอยู่เป็นประจำโดยเฉพาะเพจเม้าท์มอยเซเลบมอแอลซึ่งจะสรรหาแต่ข่าวของคนดังอย่างเช่นแก๊งหนุ่มฮอตเป็นต้น! รวมถึงตัวฉันเองที่มีตำแหน่งเป็นดาวมหาลัยในปีนี้แน่นอนว่าไม่ใช่แค่ความสวยแต่รวมถึงความสามารถความพร้อมใช้งานโพสต์แรกในวันนี้เป็นรูปถ่ายและข้อความจับจิ้นระหว่างฉันกับครามเพื่อนชายที่สนิทรวมถึงเพื่อนที่ต้องทำงานร่วมกันครามเป็นเดือนมหาลัยในปีนี้เราสนิทกันตั้งแต่ประกวดเพราะเป็นดาวเดือนคณะคู่กัน “คนจิ้นฉันกับไอ้ครามอีกแล้ว” “ยังไม่ชินอีกเหรอก็ปกติของดาวเดือนมหาลัยว่าแต่เพจเม้าท์อะไรแกอีก”ซินเซียขับรถไปพลางถามไปด้วยพร้อมกับเสียงเพลงที่เราเปิดเบาๆ บนรถ “ก็เมื่อวานมีงานน่ะก็เลยเดินไปหาครามที่ช็อปโยธาขากลับครามเลยพาเดินไปเอารถ” “เอ๋ ช็อปโยธาไม่ใช่ว่าแก!”ซินเซียหันมามองอย่างรวดเร็วเหมือนสงสัยและฉันก็พยักหน้าให้กับเธอเป็นการยืนยันงานน่ะไม่เท่าไหร่แต่ไปเพราะเริ่มแผนการแล้วไงเลยไปยั่วเล็กๆ น้อยๆ “ร้ายมากนะแกน่ะ” “เหมือนแกไงแม่คนดีฉลาดไปหมดแต่ทำตัวซื่อๆ ใสๆ ตบตาคนอื่น” ฉันน่ะแสดงออกมาตรงกับใจต่างกับซินเซียเพื่อนไม่ได้เป็นคนแต่เป็นคนใจเย็นและใช้สมองมีน้อยครั้งที่จะระเบิดอารมณ์เหมือนอย่างที่ทะเลาะกับเฮียโซ่ช่วงเทอมก่อน “ดีแล้วรีบเริ่มแผนการอีกไม่กี่เดือนพวกพี่เขาจะจบกันแล้วไม่รู้พี่ไนต์จะอยู่ไทยไหม” “หมายความว่ายังไง!!”นี่เป็นข้อมูลใหม่เลยนะที่จริงรู้แค่ว่าพี่เขาเป็นญาติกับฝาแฝดอิลแอลเพื่อนในกลุ่มเราแต่ก็รู้แค่นั้นที่จริงแทบไม่รู้อะไรเลย “ได้ยินพี่เสือเล่าให้ฟังพอเรียนจบแต่ละคนก็จะแยกย้ายไปทำงานที่บ้านส่วนพี่เสืออาจจะทำสนามจริงจังและอู่กับพี่ไฟส่วนผับพวกพี่เขาคงจะดูแลน้อยลงเพราะไม่ว่างกัน”ฉันถอนหายใจออกมาทันทีรู้สึกใจหายมากที่พวกพี่เขาจะเรียนจบกันแล้วรวมถึงเรื่องพี่ไนต์ด้วย “อะไร!เศร้าเลยแค่นี้ทำเศร้าใช้เวลาที่มีให้คุ้มค่าอะไรจะเกิดก็ต้องเกิดไม่ว่าเขาจะรักหรือไม่รักก็ลองดู”ซินเซียเอ่ยอย่างให้กำลังใจ “แน่นอนคนนี้ฉันจองที่เงียบกำลังฝันอยู่ถ้าคบกันฉันจะไปอยู่กับเขาเองฮ่าฮ่า”พูดไปอย่างนั้นแหละที่จริงใจซึมอย่างกับส้วม! “อย่างกับอาสามจะให้ไป”อาสามก็คือป๊าฉันเอง “ฉันอนุญาตตัวเองยะไม่ต้องถามป๊า” พวกเราสนิทกันจนแทบตบหัวกันได้เมื่อคุยกันเสร็จฉันก็เล่นมือถือต่อก่อนจะสะดุดตากับโพสต์หนึ่งในเพจที่มีหน้าคู่อริแปะอยู่ “นี่มัน!” ไซซียกยิ้มเมื่อในข่าวกล่าวถึงบทสัมภาษณ์ของดาน่าสาวสวยดาวคณะแพทย์เกี่ยวกับเรื่องทั่วไปจนกระทั่งนัยน์ตากลมโตทรงเสน่ห์เบิกกว้างเมื่อดาน่าพูดถึงเรื่องหัวใจและเธอประทับใจรุ่นพี่หนุ่มฮอตอันดับแปดเธอจะไม่หัวเสียเลยถ้าคนนั้นไม่ใช่พี่ไนต์ “ตลกล่ะคนอย่างพี่ไนต์เหรอจะสนใจเธอ!”ไซซีพึมพำอย่างไม่พอใจพลางกดปิดหน้าจอและกอดอกทำหน้าไม่สบอารมณ์ “เป็นอะไรอีก” “จำยัยดาน่าได้ปะ!” “อืมจำได้ที่ชอบแขวะแกตอนประกวดดาวเดือนเทอมที่แล้วใช่ไหม” “ใช่ ยัยนี่อยู่ดีๆ ก็ไปให้สัมภาษณ์ว่านางปลื้มพี่ไนต์และยังพูดว่าพี่ไนต์น่ารักอย่างนั้นอย่างนี้ทำราวกับว่ารู้จักเขาดี” จะไม่ให้โมโหได้ยังไงพี่ไนต์เป็นของเธอนี่จับตามองตลอดไม่มีทางที่ยัยสตอเบอรี่จะมาใกล้ชิดเขาได้ “มโนหรือเปล่า”เห็นไหมขนาดซินเซียังคิดเหมือนกับเธอเลยพี่ไนต์น่ะเขาไม่สุงสิงกับใครเป็นพิเศษหรอกขนาดเธอจีบเขามานานเขายังให้แตะแค่ศอกคิดแล้วก็เศร้า! “มโนด้วยพี่ไนต์ไม่มีทางเอาคนอย่างยัยนั้น” “แต่ก็ไม่แน่นะแล้วนางจะมโนเป็นตุเป็นตะได้ยังไงดูประหลาดมาก” “แกอย่าพูดให้ฉันหวั่นไหวได้ไหมซิน”ใจหายวาบเลยรับไม่ได้จริงนะถ้ามันมีอะไรมากกว่านั้น “ล้อเล่นฮ่าฮ่า” ซินเซียหัวเราะลั่นรถเมื่อได้เห็นเพื่อนสาวคนสวยอย่างไซซีทำหน้าบึ้งตึงอย่างไม่พอใจเธอก่อนจะหุบปากฉับและตั้งหน้าตาขับรถไปมหาลัยเพราะตอนนี้พวกเธอกำลังจะสายแต่วิชานี้สบายอาจารย์ไม่เคร่งจะเข้าตอนไหนก็ได้เพราะไม่เช็กชื่อ คณะวิศวกรรมศาสตร์ การเรียนเทอมสองเข้าสู่วิชาของวิศวกรรมมากขึ้นต่างจากเทอมแรกที่ต้องเรียนแบบพื้นฐานแต่ก็ไม่ได้ยากจนเกิดไปยังมีวิชาเสริมเพื่อดึงเกรดอยู่บ้างที่จริงมาเรียนสาขานี้ก็เพราะซินเซียเราสนิทกันมากเธอไม่ได้มีอะไรที่ชอบเป็นพิเศษเลยมาเรียนกับเพื่อนสายวิทย์คณิตแม้จะยากแต่ก็คงไม่เกินความสามารถนั้นคือความคิดก่อนมาเรียนแต่ตอนนี้น่ะเหรอ..แค่สอบผ่านก็พอล้อเล่นต้องคะแนนไม่แย่ด้วยสิ!! ติ๊ง! เสียงแจ้งเตือนทำให้ฉันละสายตาจากหน้าห้องที่อาจารย์กำลังสอนอยู่มาดูว่าใครทักแชตมาก่อนจะขมวดคิ้วเมื่อเห็นรุ่นพี่สาวสวยต่างคณะทักมา ‘เจ๊เมษา’รุ่นพี่ที่สนิทอยู่นิเทศปีสาม เมษา : คืนนี้อีลิทไหม ไซซี : เนื่องในวันอะไรอะ? เมษา : ไม่มี อยากกินเฉยๆ ขมวดคิ้วยิ่งกว่าเดิมแม้ว่าเจ๊แกจะขาเที่ยวแต่ช่วงนี้เห็นบ่นว่างานยุ่งแต่ในเมื่อเจ๊ชวนมีเหรอที่คนอย่างไซซีจะปฏิเสธ “ซินคืนนี้อีลิทนะ” และไม่รอให้เพื่อนตอบฉันก็พิมพ์ตกลงเจ๊เมษาไปด้วยเลยเพราะยังไงก็จะลากไปให้ได้ ไซซี : เจอกันคืนนี้สามทุ่ม เมษา : โอเค “โห นี่ชวนหรือบังคับแกตอบตกลงไปแล้ว”ซินเซียละสายตาจากที่อาจารย์สอนมาก่อนจะชะโงกหน้าดูหน้าจอมือถือก่อนจะเอ่ยปากพลางมองฉันอย่างเอือมระอา “ระบบบังคับไงช่วงนี้แกมีเวลาก็ไปหาพี่เสือไม่สนใจคนสวยโสดแบบฉันบ้างเลย” “ยะ!ไปก็ไปว่าแต่ไม่จีบพี่ไนต์แล้ว” “จีบวันนี้ทักไปแล้ว” “ทักว่า?”ซินเซียเบิกตากว้างอย่างกระตือรือร้น “คิดถึงมากๆ ค่ะ” “โอ๊ย!แค่เนี่ย” “ก็ไม่เจอหน้าไง” “ถ้าเจอหน้าทำไง” “เจอหน้าเหรอ…เอาไว้เจอจริงก่อนเถอะ” “รอชมยะ!” เพราะคืนนี้ยังไงเธอก็ต้องเจอเขาแอบเห็นตารางดูแลผับของเฮียรบหรือนักรบพี่ชายฉันมาแล้วลืมบอกว่าอีลิทผับที่เราจะไปเที่ยวกันคืนนี้มีเจ้าของเจ็ดคนที่ร่วมหุ้นกันแน่นอนว่าคือแก๊งหนุ่มฮอตวิศวะพี่ชายของฉันกับซินเซีย พี่ไฟ พี่เพทาย พี่เสือของยัยซินและพี่ไนต์ของฉัน และแน่นอนว่าคืนนี้พี่ไนต์ต้องเข้าแน่เจอไซซีเวอร์ชันใหม่ได้เลยหวานแล้วยังเฉยเจอแซ่บหน่อยเป็นไง! “คืนนี้ไปไหนกันได้ยินแว่วๆ ไม่คิดจะชวนเพื่อนไปด้วยเลย”เสียงน้อยอกน้อยใจดังเข้ามาทำให้ฉันจิ๊ปากพลางกลอกตามองบนก่อนจะหันไปมองเรย์หนึ่งในเพื่อนของฉัน “ไม่เสือกสักเรื่องได้ปะ?” “โอ้โหทีพวกฉันยังชวนไปทุกที่เลย” “ชวนไปหรือหลอกไปเอาให้แน่จะได้ฟ้องพี่ชายถูก”ฉันจิกตาใส่บอกเลยนะว่ายังไม่ลืมเรื่องคราวก่อนที่หลอกฉันกับซินเซียไปสนามแข่งเพราะจะให้เป็นของเดิมพันฟังแล้วน่าตบกะโหลกมากแต่ทุกคนก็ไม่มีใครรู้ว่าสายฟ้าจะตลบหลังแล้วเนียนหนีไปโดยการบอกว่าติดธุระฉันกับซินพึ่งมารู้ตอนหลังว่าสายฟ้ามันตอแหล ส่วนอิล แอล เรย์ก็มั่นใจมากว่ายังไงสายฟ้าก็ชนะและไม่ได้เอะใจเลยให้พวกเราไปแทนที่มันจะบอกดีๆ ดันมาหลอกแบบนี้น่าโมโหมากดีนะพี่เสือมาช่วยซินทันฉันนึกว่าเพื่อนจะได้ลงแข่งเองซะแล้ว “ขอโทษได้ไหมล่ะสำนึกผิดไม่ทันเลยขอโทษนะคนสวยทีหลังจะบอกดีๆ จะไม่หลอกแบบนี้อีกแต่อย่าฟ้องพี่ชายพวกเธอเลยนะ”เรย์ยกมือยอมแพ้พร้อมทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ฉันยกมุมปากก่อนจะเอ่ย “ก็ได้จะบอกแค่เฮียต้าร์คนเดียวเคป่ะ? “ยัยบ้าอยากให้ฉันตายตรงนี้เลยเหรอวะ” “ก็สมควรอะ” “ฉันวิ่งออกไปให้รถชนตายตอนนี้ดีกว่าโดนเฮียต้าร์กระทืบอะบอกเลย”เรย์ทำหน้าตาเลิ่กลั่กไม่ไหว “ทีหลังอย่าคิดมาหลอกอีกนะ..จำไว้!” “รู้แล้วขอโทษคร้าบบบ” ฉันยกยิ้มก่อนจะหันกลับมาตั้งใจเรียนส่วนคนอื่นเขาตั้งใจเรียนกันหมดมีแค่เรย์ที่มันไร้สาระแบบนี้ที่จริงกลุ่มเราจะมีสายฟ้าอีกคนแต่ตอนนี้หายหัวไปแล้วไม่ต้องพูดถึงหรอกเพราะฉันเกลียดมันมาก!!
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม