"คุณสิงห์..." ดวงตาประกายกลมโตผูกสายตาไปยังท่อนล่างเปลือยเปล่า ความใหญ่โตเป็นลำยาวผงาดชี้ชันขึ้นเกือบถึงสะดือ กว่ารสาจะเรียกสติของตนเองกลับมาได้เธอก็สำรวจมันจนเห็นเส้นเลือดปูดโอบกุมความแข็งชันชัดเจนทุกตารางนิ้ว
"ไม่ต้องถึงกับอึ้งขนาดนั้นก็ได้ แต่ฉันก็ยอมรับว่ามันใหญ่" รสาเบือนหน้าหนีไปอีกทางเมื่อร่างสูงกำยำก้าวขาขึ้นมาคร่อมตนไว้ เขากระชากผ้าห่มผืนหนาออกจนเนื้อหนุ่มสาวแนบชิดไร้สิ่งใดขวางกั้น
"ฮื้อ! ไม่เอานะคุณสิงห์" ใบหน้าคมคายโน้มแนบชิดเนินอกอวบ เขาขยับซุกไซ้ปลายจมูกโด่งลงบนลำคอระหง ลำเนื้อแข็งชันจึงสัมผัสลงบนหน้าท้องแบนราบจนรสาได้รับไออุ่นแปลกใหม่
"อย่าทำเป็นปฏิเสธทั้งๆที่ร่างกายของเธอมันเรียกร้องหาฉัน" สิงห์กระซิบข้างใบหูเสียงแหบพร่า
"ถอยออกไปเลยนะคะ"
"ทำไม?" ข้อมือเล็กทั้งสองข้างกับถูกกดลงบนเตียงนอนอีกครั้ง ท่อนขาแข็งแรงสอดแทรกลงใต้ต้นขาขาวของรสา พวงสวรรค์แนบสัมผัสดอกกุหลาบฉ่ำเก
