ครื้ด!~ ครื้ด!~
โทรศัพท์ที่สั่นอยู่บนโซฟาเรียกสายตาของเจ้าของห้องให้หันไปมอง ดวงตาคมกริบของไนท์สั่นไหวเล็กน้อย พึมพำในลำคอ
“เอิร์ธลืมโทรศัพท์”
เขาหยิบเครื่องขึ้นมาดูอย่างไม่ได้คิดอะไรมาก ก่อนจะเห็นชื่อที่โชว์หราอยู่บนจอ
>> ตะวัน
รอยยิ้มขี้เล่นปรากฏขึ้นบนมุมปากทันทีที่เห็นชื่อนี้
ไอ้เด็กนี่... เมื่อวานก็เล่นกูซะเจ็บ แค่ล้อเล่นหน่อยเดียวเอง
ไนท์ลูบริมฝีปากตัวเองพลางนึกถึงสัมผัสหวิวไหวที่ลิ้มลองเมื่อคืนแล้วเผยอยิ้มอย่างไม่รู้ตัว
ย้อนกลับไปเมื่อคืน
“ถ้าอยากจ่ายขนาดนั้นก็ตามกูมา ลูกน้องกูทำบิลอยู่ข้างใน”
นั่นคือคำลวงส่งเดชที่ไนท์เอ่ยกับไอ้เด็กดื้อตรงหน้า ก็เขาบอกว่าจะเลี้ยงๆ มันยังดึงดันจะจ่ายให้ได้ ไนท์รำคาญจึงท้าออกไปแบบนั้น โชคร้ายที่ตะวันดันอ่านเกมไม่ออก เดินตามหลังเขามาอย่างเชื่อฟัง
“ไหนล่ะบิล”
ตะวันเอ่ยทวงเสียงแข็งเมื่อเข้ามาถึงเคาน์เตอร์ด้านใน พนักงานกำลังช่วยกันเคลียร์
