12 อำมาอำกลับไม่โกง
1013 คำ
“เจ้าคะเจ้าขาอะไรล่ะป้า ในนี้มีแค่เรา ป้าพูดธรรมดาก็ได้”
“พูดธรรมดาหรือเจ้าคะ”
“ก็ใช่สิจ๊ะ เอ๊ะ! หรือว่าในนี้มีกล้องแอบถ่ายด้วย”
หน้ายิ้มทะเล้นหันมองหาจุดที่จะซ่อนกล้องได้ ทั้งแจกันบนโต๊ะชิดผนังห้อง ตู้เสื้อผ้าขวามือ ประตูบานใหญ่ด้านซ้ายที่หล่อนเข้าใจว่าเป็นประตูห้องน้ำ หรือจะเป็นบนเพดานเตียง 4 เสาที่มีลูกไม้ถักทอเป็นระบาย ทุกจุดล้วนซ่อนกล้องแอบถ่ายได้ทั้งสิ้น หวังว่าพวกเขาคงไม่คิดว่าหล่อนเป็นหมีแพนด้าหรือเป็นหนึ่งในผู้ประกวดไล่ล่าความฝันหรอกนะ เลยต้องติดกล้องแอบถ่ายเพื่อตามติดความเป็นอยู่ตลอด 24 ชั่วโมงน่ะ
นิราวดีขยับตัวเข้าไปประชิดทำท่ากระซิบกระซาบ “ป้า... กล้องแอบถ่ายอยู่ตรงไหนจ๊ะ” แต่ป้าอ้อยดันขยับหนี ซ้ำยังหันหาสิ่งที่หล่อนถาม
“อึ๊ยป้า... อย่าหันไปสิ ป้าอยู่เฉยๆ เดี๋ยวเขาก็รู้กันพอดี ป้าอ่ะ...” หล่อนทำเสียงจิ๊จ๊ะไม่ได้ดังใจ เพราะป้าอ้อยไม่รับมุกแถมยังหันซ้ายแลขวาและพยายามขยับออกห่าง ก่อนจะมองหล่อนตาขวาง จนคนถูกมองได้แต่ถอนหายใจเฮือกใหญ่บึนปากมองบน
“ป้าอ่ะ หนูก็แค่ถามหากล้องแอบถ่าย ป้าก็แค่กระซิบบอกหนูเท่านั้นเอง ป้าจะทำตัวให้มีพิรุธทำไม”
“เอ๊ะ! คุณนี่พูดแปลก กล่องแอบถ่าย... ก็ต้องแอบสิเจ้าคะ ใครกันจะถ่ายโจ้งๆ แต่ที่นี่ถ่ายลงกล่องไม่ได้นะเจ้าคะ ถ้าจะถ่ายก็ต้องไปสุขา โน่นเจ้าค่ะ ห้องสุขา ไปถ่ายได้เลยเจ้าค่ะ” ป้าอ้อยพูดกระแทกใส่ทำหน้าพยักพเยิดไปที่ประตูบานใหญ่นั้น
นิราวดีทำได้แค่พยักหน้าเข้าใจ ตามองบนตบหน้าผากตัวเองดังผาง พลางถอนหายใจอีกครั้งเพราะหล่อนพูดถึงขนาดนี้แต่ป้าอ้อยก็ยังคงเล่นตามบทไม่หลุดซีนสักนิด
ดวงตากลมโตมองป้าอ้อยที่ทำหน้าปั้นปึ่งกับสองสาวที่นั่งพับเพียบประสานมือไว้ด้านหน้าสงบเสงี่ยมเหมือนที่หล่อนเคยเห็นในละครย้อนยุค ก่อนจะพยักหน้าร้องอ๋อในใจ เพราะที่นี่คือโรงถ่ายละครพีเรียด นักแสดงตัวประกอบเหล่านี้ย่อมได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี ทั้งยังได้เข้าฉากแบบนี้บ่อยๆ ดังนั้นไม่ว่าหล่อนจะรู้ทันแค่ไหน แต่หน้าที่ของพวกเขาเหล่านี้ก็คงต้องอำหล่อนให้ได้ ดีไม่ดีหากทำสำเร็จอาจจะมีรางวัลตอบแทนเสียอีก
คิดดังนั้นจึงก้มหน้าซ่อนยิ้ม เพราะถ้ารู้ทันไม่ได้ หล่อนก็จะร่วมเล่นเกมซะเลย ‘อำมาอำกลับไม่โกง’ พอถึงเวลาเฉลยว่าหล่อนถูกอำ หล่อนก็จะเฉลยบ้างว่าหล่อนรู้อยู่แล้ว เลยแก้เผ็ดด้วยการอำกลับบ้าง ทีนี้ล่ะจะได้ดูทีมงานหน้าแหกกันบ้าง และถึงตอนนั้นเฮียก็จะได้เห็นว่าหล่อนฉลาดล้ำแค่ไหน
“ตกลงคุณจะไปถ่ายไหมเจ้าคะ”
ป้าอ้อยยังคงกระชากเสียงใส่ แต่นิราวดียิ้มหวานออดอ้อน “ไม่ถ่ายแล้วจ้ะป้า ไม่มีกล่อง ไม่มีแอบ ไม่มีถ่ายอะไรทั้งนั้น หนูเพ้อเจ้อไปเอง แล้วไหนล่ะจ๊ะชุดที่ป้าจะให้หนูเปลี่ยนอ่ะ เอามาเร็วๆ สิ หนูหิวแล้ว จะได้รีบออกไปกินข้าว”
“นี่เจ้าค่ะ”
เสื้อลูกไม้สีครีมกับผ้าซิ่นสีชมพูที่หญิงสาวในบทบาทบ่าวนำมาวางไว้บนเตียง ทำให้นิราวดีรู้ว่ามันไม่ง่ายเลยนะที่หล่อนต้องแต่งองค์ทรงเครื่องมากขนาดนี้ พานนึกไปถึงนักแสดงหญิงคนนั้นที่มองหล่อนราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ หวังว่าคงไม่ต้องใส่เครื่องทองหยองมากเท่านั้นนะ เพราะหูคอโล้นโป้นอย่างหล่อน โปะของเก๊เข้าไปคงผื่นขึ้นแน่
“ผลัดผ้าสิเจ้าคะ”
ป้าอ้อยเร่งหล่อนอีกแล้ว “หนูต้องแต่งขนาดนี้เลยเหรอจ๊ะ”
“เจ้าค่ะ”
ป้าอ้อยยังคงเสียงแข็งเสมอต้นเสมอปลาย แต่นิราวดีกลับยิ้มเพราะนึกขำว่าป้าอ้อยคงคีฟคาแรคเตอร์มาให้หมั่นไส้หล่อน เหมือนในละครทุกเรื่องที่แม่สามีและคนสนิทคอยดุว่าและกันท่านางเอกกับพระเอก แต่สุดท้ายด้วยความน่ารักน่าเอ็นดูของหล่อน ทั้งแม่สามีและคนสนิทรวมทั้งบ่าวไพร่บริวารก็จะกลับมารักหล่อนและยอมรับหล่อนเป็นสะใภ้อย่างเต็มใจ ทั้งหมดนั้นเพราะว่าสามีรักหล่อนสุดๆ คิดแล้วก็อมยิ้มกริ่ม จากที่ว่าไม่คิดอะไรกับเฮีย แต่ถ้าเฮียรับบทบาทสามีและรุกเร้าหล่อนแบบนี้ จบจากรายการนี้ไป จะกลายเป็นว่าหล่อนตกหลุมรักเฮียหรือเปล่านะ
“คุณเจ้าคะ ผลัดผ้าเจ้าค่ะ คุณเจ้าคะ!”
นิราวดีสะดุ้งแต่ก็ยิ้มหวาน “ได้สิจ๊ะป้า ผลัดก็ผลัดจ้ะ แต่หวังว่าผ้าซิ่นของป้าจะไม่หลุดมากองกับพื้นให้หนูโป๊นะ”
หล่อนพูดเสียงสองอ่อนหวานแต่ป้าอ้อยกับสองสาวกลับทำหน้าปูเลี่ยน แต่สุดท้ายก็ต้องเข้ามาช่วยหล่อนแต่งตัวอยู่ดี เพราะขืนให้หล่อนมัดซิ่นคาดเข็มขัดเอง มีหวังสาวน้อยแรกแย้มของหล่อนคงออกมายิ้มแฉ่งอวดคนดูทางบ้านแน่
จากนั้นหล่อนก็ถูกแปลงโฉมจากสาวยุคศตวรรษที่ 21 มาเป็นสาวในยุคสมัยประมาณรัชกาลที่ 5 หรือ รัชกาลที่ 6 หล่อนก็ไม่แน่ใจ รู้แต่ว่าหล่อนแต่งแบบนี้ไปเที่ยวงาน ‘อุ่นไอรัก คลายความหนาว’ หน้าวังดุสิตได้เลย
.
.
.
เสียงเปิดประตูจากด้านหลังทำให้พ่อพร้อมหันมอง แม้จะคาดหวังไว้อยู่แล้วว่าจะได้เห็นนิราวดีในรูปลักษณ์ที่เปลี่ยนไป ทว่าร่างอรชรที่ยืนอยู่หน้าห้องหอกลับทำให้เขาหายใจไม่ทั่วท้องเสียดื้อๆ ร่างสูงลุกขึ้นยืนทันทีเมื่อหล่อนก้าวเข้ามาหา
- ผู้เขียน
