นิราวดีรับรู้ได้ว่าความสุขกำลังล้อมรอบกายหล่อน หากไม่ติดว่าหล่อนไม่ใช่คนในยุคสมัยนี้ การได้รับความเอาใจใส่จากคุณหญิงพิศและป้าอ้อยก็ทำให้หล่อนรักคนในยุคสมัยนี้ขึ้นมาเสียดื้อๆ หล่อนเหมือนผูกพัน คุ้นเคย จนไม่อยากจากไปไหน แต่หล่อนมีคนที่จากมาซึ่งป่านนี้ก็ไม่รู้ว่าคนทางนั้นจะเป็นอย่างไรบ้าง หลายวันแล้วที่หล่อนมาอยู่ที่นี่ แม่น่าจะรู้แล้วว่าหล่อนหายไป แม่น่าจะติดตามหาหล่อนจนแทบบ้า อาม่าเล่าจะร้องไห้คร่ำครวญหาหล่อนไหม
ใบหน้าสวยใสหันหาเตียงกว้าง ดวงตาคลอไปด้วยหยาดน้ำ หากจะต้องเลือก หล่อนก็ต้องเลือกฝั่งที่จากมาแน่นอน แม้หัวใจจะหวิวโหวงอย่างรู้สาเหตุ ทั้งที่ไม่ควรเกิดขึ้นเลย หล่อนโหยหาเจ้าของจูบแรก โหยหาสัมผัสจากเขา หล่อนอยากพบเขา อยากพูดคุย อยากบอกเขาทุกอย่างเกี่ยวกับตัวหล่อน อยากบอกเขาว่าหล่อนหวาดกลัวแค่ไหน
ปลายนิ้วแตะริมฝีปากแผ่วเบา...
“คุณหลวง... คุณหลวงทำเสน่ห์ใส่นุชใช่มั้ย ขนาดเฮีย...” นิ
