TWO TWINS (PATRY & MAX)
7
ฉันจับจ้องสีหน้าของพี่ขุนทัพ รอยยิ้มของเขากับคำพูดที่ออกมาทำเอาฉันไปไม่เป็นเลยสักนิด
“ไงตกใจเลย ฮ่าๆ คำพูดนี้พี่ฟังเขาพูดมาอีกที”
“อ่อ...”
“แต่ว่าคำพูดสุดท้ายออกมาจากใจพี่จริงๆ นะ” ฉันชะงักมือตัวเองที่กำลังหยิบน้ำส้มจิบ มองพี่ขุนทัพที่ยังคงยิ้มมุมปากอยู่ถึงแม้จะยกเหล้าขึ้นดื่มก็ตามที
“อยู่นี่เองสินะ นึกว่าหายหัวไปไหน” ร่างสูงของเพทายยืนอยู่ด้านหลังของพี่ขุนทัพ หมอนั่นสบตากับฉันอย่างนิ่งเฉย ก่อนที่พี่ขุนทัพจะหันไปมองเพทายก็ลุกขึ้นยืนทันที
“พี่ดึงแม็กไว้นานจนเพื่อนมาตามเลยเหรอเนี่ย โทษทีนะน้องชาย”
“ใครน้องมะ...”
“เพท!” น้ำเสียงฉันแข็งกร้าวทันทีที่อ่านปากเพทายว่ามันจะใช้คำพูดแบบไหนกับพี่ขุนทัพ ใช่มันจะพูดคำว่ามึงกับพี่ขุนทัพที่ขมวดคิ้วอย่างมึนงง พี่ขุนทัพไม่ใช่คนที่เพทายจะมาเล่นหัวด้วย และที่สำคัญฉันไม่ชอบให้มันเรียกพี่ขุนทัพจิกกบาลแบบนี้
“ทำไม! แตะไม่ได้เล
