“โอ๊ย!! ” เสียงหวานหวีดร้องลั่น ร่างบางสะดุ้งเฮือกตามแรงมือที่ฟาดลงมาด้วยความเจ็บ ตากลมรื้นไปด้วยน้ำตาก่อนมันจะไหลพรากลงมาอาบแก้ม
ตั้งแต่เกิดมาพ่อแม่ยังไม่เคยตีเธอ แล้วเขามีสิทธิ์อะไรมาทำแบบนี้
“ฮึก”
“แค่นี้ไม่ต้องมาทำเป็นน้ำตาร่วง โทษของคุณครั้งเดียวไม่พอหรอก” จบคำเขาก็ฟาดลงมาอีกอย่างไม่คิดออมแรง คราวนี้เนื้อสะโพกที่เคยนวลเนียนขึ้นเป็นรอยนิ้วทั้งห้าอย่างชัดเจน
“คนบ้า ตีฉันทำไม ปล่อยนะ ฉันเจ็บ” กรกานต์กัดฟันแหวเสียงเครือทั้งที่กลัวจับหัวใจ เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นเขาโกรธรุนแรงขนาดนี้
“ก็เพราะรู้ไงถึงได้ทำ จำไว้เป็นบทเรียน ผมไม่ชอบให้ผู้หญิงของตัวเองไปใกล้ชิดสนิทสนมหัวร่อต่อกระซิกกับไอ้หน้าโง่คนไหน” แล้วฝ่ามือใหญ่ก็ฟาดลงไปซ้ำที่เดิมย้ำถึงความไม่ชอบของตัวเอง จนคนถูกตีน้ำตาอาบแก้ม
“คนใจร้าย คนไม่มีเหตุผล” ตัวดิ้นหนี ปากหญิงสาวก็แหวใส่คนเผด็จการ
สิ่งที่กรกานต์ทำมันไม่ต่างกับการเอากองไฟม
