หลี่ปิงเฉิงเหยียดริมฝีปากยิ้มออกมาหลังมอง ‘งิ้ว’ ที่กู้ฮองเฮาร้อง และมีถานม่านอวี้คอยตีกลองรับเป็นจังหวะแสนเสนาะ แล้วที่สำคัญทุกคนดูเหมือนจะมองไม่ออกเสียด้วย เขาแสนจะชิงชังอย่างยิ่ง แต่ก็ยังไม่อยากโอ้อวดว่าตนเองเท่าทันสตรีทั้งสอง
“ถานไท่เว่ยคิดเห็นเป็นประการใดเล่า?”
หลี่อี้ฝานหันไปถามถานหมิงฮ่าวซึ่งแม่ทัพใหญ่ ในฐานะถานไท่เว่ยจะตอบอันใดออกไปได้อีก เพราะเช่นไรคนของเขาก็เสียหายไปแล้ว ชื่อเสียงของบุตรสาวคนเล็กของตนปกติก็ไม่ใช่จะดีอยู่แล้ว บัดนี้เห็นกันถ้วนหน้าว่าถานเมิ่งจีไม่สะอาดบริสุทธิ์อีกต่อไปแล้วเขายังจะไปเรียกร้องอันใดได้อีก
“เรื่องของม่านอวี้ กระหม่อมยกให้ฝ่าบาทและฮองเฮาทรงเมตตาพ่ะย่ะค่ะ แต่เมิ่งจีกับท่านอ๋องแปดเช่นไรก็คงยากจะนิ่งเฉย หวังว่าฝ่าบาทจะเห็นใจกระหม่อมด้วย”
ถานม่านอวี้นั้นชะตาชีวิตของนางแต่เดิมก็หนีไม่พ้นอนุภรรยาของสกุลใหญ่อยู่แล้ว บัดนี้กำลังจะได้เป็นถึงพระชายารองในองค
