บทที่ 8
“หากโอกาสหน้าคุณชายสิบสี่นั้นมาท่องเที่ยวยังเมืองซั่วหยางนี้อีก ก็ขอเชิญแวะมายังหอชุนอวี่ของเราอีกนะเจ้าคะ”
แน่นอนว่าถึงคุณชายน้อยที่บอกว่าตนเองแซ่เฝิ่ง เป็นบุตรชายลำดับที่สิบสี่ผู้นี้มิได้ประมูลบุปผางามไปสักนาง แต่ก็ซื้อขาดสาวใช้ชั้นเลวที่ถูกขายทิ้งไปถึงสี่นาง เงินนั้นมากโข นางทำการค้าย่อมคิดถูกใจอีกฝ่าย หวังมีการค้าต่อกันในภายภาคหน้าอีก
“ย่อมต้องแวะมาอย่างแน่นอน”
มิได้กล่าวโกหกแม้แต่น้อย เพราะนางรู้สึกประทับใจหอชุนอวี่ไม่น้อย เพราะจะกล่าวไปก็ไม่ต่างจากผับบาร์ในยุคที่นางยังเป็น ‘เจ้าจันทร์’ หากมาเพื่อผ่อนคลายก็นับว่าไม่เลวทีเดียว
“รถม้าคันนี้มิทราบว่าหากข้าต้องการซื้อขาด ท่านลุงสะดวกใจจะขายหรือไม่?”
พอเหล่ามาม่าของหอชุนอวี่จากไป นางจึงไม่รอช้าเจรจาขอซื้อขาดรถม้าที่แต่แรกตกลงเพียงแค่เช่าเท่านั้น ด้วยเพราะคิดซ่อนคนปกปิดที่อยู่เอาไว้ มีเพียงต้องซื้อรถม้าเท่านั้นเรื่องราวจึงเ
