หลังจากกินส้มตำเสร็จน้ำพริกกับลำไยก็ช่วยกันเก็บจานและวัตถุดิบไปไว้ในครัวเช่นเดิม จากนั้นก็เดินไปยังรถมอเตอร์ไซค์แล้วนั่งซ้อนท้ายกันขับออกจากบ้าน เมื่อลำไยชวนน้ำพริกไปซื้อน้ำแข็งมาใส่กระติกน้ำเพื่อให้คนงานไว้ดื่มระหว่างวัน
รถมอเตอร์ไซค์ออโตแล่นอยู่บนถนนเพื่อมุ่งไปยังร้านค้าที่อยู่ภายในหมู่บ้าน ตาคู่สวยก็มองบรรยากาศในหมู่บ้านที่ดูเงียบสงบ ซึ่งต่างจากเมืองกรุงบ้านเกิดที่เธออยู่ เพียงแค่เดินออกมาหน้าปากซอยของหมู่บ้าน การจราจรก็แออัดวุ่นวายน่าปวดหัวแล้ว
ในขณะน้ำพริกกำลังสนใจสิ่งรอบข้างอยู่จู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงร้องตะโกนออกมาจากบ้านหลังหนึ่งทำเอาเธอตกใจไม่น้อย…
“ฮิ้ว~ ผู้สาว” ใบหน้าสวยจึงหันไปมอง เห็นเด็กวัยรุ่นชายกลุ่มหนึ่งนอนเล่นอยู่เปลใต้ถุนบ้านสองชั้น คิ้วสองข้างจึงขมวดเป็นปมเพราะไม่รู้ว่าพวกเขาเรียกใคร ก่อนจะได้ยินลำไยพูดพึมพำขึ้น
“แซวบ่เบิ่งเลยเนอะซุมห่านิ ว่าเมียอ้ายก้อง” (แซวไม่ดูเลยนะพ
