หลังจากหยอกเย้ากันพอหอมปากหอมคอทั้งสองก็นั่งกินข้าวกัน กระทั่งน้ำพริกล้างจานเสร็จก็เอ่ยขอให้ก้องไปรอเธออาบน้ำ เนื่องจากตอนนี้นั้นมืดมากแล้วจึงไม่กล้าอาบคนเดียว พอร่างสูงตกปากรับคำคนตัวเล็กก็รีบวิ่งขึ้นไปเอาผ้าเช็ดตัวบนบ้าน
จากนั้นก็เดินลงไปหาอีกคนที่ยืนกอดอกพิงผนังห้องน้ำรออยู่...
“พี่รออยู่ตรงนี้ห้ามไปไหนนะ”
“รีบไปอาบน้ำ อย่ามัวแต่พูด ยุงจะหามไปกินอยู่แล้ว” ไม่พูดเปล่ามือหนายังจับเสื้อยืดปัดไล่ยุงที่ตอมขาเขาไม่หยุดหย่อนจนน่ารำคาญ
“ถ้าพี่ไม่อยากโดนยุงหามไปกิน ก็เข้าไปรอหนูในห้องน้ำสิ”
“ไม่ กลัวเสียสายตา”
“แหม่~ กลัวติดใจมากกว่าไม่ว่า” น้ำพริกเบะปากขึ้นพูดด้วยท่าทีมั่น ๆ เพราะอดหมั่นไส้กับคำพูดคำจาของสามีเธอไม่ได้
ก่อนจะก้าวเดินเข้าไปในห้องน้ำแล้วปิดประตูทันที ขณะมือเรียวยาวปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกทีละชิ้น ตาคู่สวยก็คอยมองยังช่องลมอย่างหวาดระแวง กระทั่งเรือนร่างขาวเนียนไร้อาภรณ์ปกปิด
จ
